YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2014/6569
KARAR NO : 2014/5693
KARAR TARİHİ : 26.03.2014
Tebliğname No : KYB – 2014/23801
Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğünün 13/01/2014 gün ve 2013/1099/2998 sayılı kanun yararına bozma istemine atfen Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca düzenlenen 27/01/2014 gün ve KYB.2014/23801 sayılı ihbarnamesi ile;
Mühür bozma suçundan sanık Y.. Y..’ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 203/1, 62 ve 52. maddeleri uyarınca 3.000,00 Türk Lirası adli para cezası ile cezalandırılmasına dair Samsun 3. Asliye Ceza Mahkemesinin 25/09/2013 tarihli ve 2013/414 Esas, 2013/707 sayılı kararını kapsayan dosyanın incelenmesinde;
Dosya kapsamına göre Yargıtay 11. Ceza Dairesinin 30/10/2013 tarihli ve 2012/11480 Esas, 2013/15670 sayılı ilamında da belirtildiği üzere, özelleştirme uygulamaları sonucu elektrik dağıtım ve satışı işlemlerinin özel şirketlerce yapılmaya başlanması karşısında özel şirketler tarafından konulmuş mühürlerin mühür bozma suçunun konusunu oluşturmayacağı cihetle, somut olayda sanığa elektrik dağıtım hizmeti sunan Yeşilırmak Elektrik Dağıtım A.Ş.’nin 29/12/2010 tarihinde tamamen özelleştirildiği ve sanığın sayacında yer alan mührün de suç tarihinde özel şirket uhdesinde olduğu gözetilmeden yazılı şekilde mahkûmiyet kararı verilmesinde isabet görülmediğinden bahisle 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309. maddesi uyarınca, anılan kararın bozulması istenilmiş olmakla, Dairemize gönderilen dosya incelenerek gereği görüşüldü:
19.09.2012 tarihli mühür bozma tutanağına konu 10.09.2012 tarihli mühürleme işlemini gerçekleştiren katılan Yeşilırmak Elektrik Dağıtım Anonim Şirketi’nin mühürleme tarihinden önce 29.12.2010 tarihinde özelleştirilmesi nedeniyle lisans sahibi özel şirket görevlileri tarafından yapılan bu mühürleme işlemine aykırı davranışta, 5237 sayılı TCK’nun 203. maddesinde düzenlenen “mühür bozma” suçunun unsurlarının oluşmayacağı anlaşılmakla; kanun yararına bozma istemine atfen düzenlenen ihbarnamedeki istem yerinde görüldüğünden, Samsun 3. Asliye Ceza Mahkemesinin 25.09.2013 gün ve 2013/414 Esas, 2013/707 sayılı kararının CMK’nun 309. maddesi uyarınca BOZULMASINA, bozma nedenine göre aynı maddenin 4. fıkrasının (d) bendi uyarınca karar verilmesi mümkün görüldüğünden yüklenen suç unsurları itibariyle oluşmadığından sanığın beraatine, cezanın çektirilmemesine, dosyanın Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 26.03.2014 gününde oybirliği ile karar verildi.