YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2014/10354
KARAR NO : 2014/10164
KARAR TARİHİ : 26.05.2014
Tebliğname No : 11 – 2012/143185
MAHKEMESİ : Denizli 2. Ağır Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 26/01/2012
NUMARASI : 2007/238 (E) ve 2012/22 (K)
SUÇ : Kamu görevlisinin resmi belgede sahteciliği
Beraat eden sanık M.. K.. müdafiinin temyiz isteminin beraat kararının gerekçesine yönelik olduğu, katılan kurumlar vekillerinin ise temyiz dilekçeleri içeriğinden sadece beraat eden sanıklar hakkındaki hükümlere yönelik temyiz istemlerinin bulunduğu, vefat eden sanık H.. A.. hakkındaki hükme yönelik bir temyiz isteminin bulunmadığı anlaşılmakla yapılan incelemede gereği görüşüldü:
1-Ayrıntıları Ceza Genel Kurulunun 03.06.2008 gün ve 2008/1-89-2008/158 sayılı kararında da açıklandığı gibi hükmün gerekçesinde, Türkiye Cumhuriyeti Anayasasının 141 ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 230 ve 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nun 308/7. maddeleri uyarınca, mahkeme kararlarının Yargıtay denetimine olanak sağlayacak biçimde açık olması ve Yargıtay’ın bu işlevini yerine getirebilmesi için, kararın dayandığı tüm kanıtların, düzenlenen bilirkişi raporlarının, her bir sanıklara isnat edilen eylemlerin, sahte düzenlendiği iddia edilen belgeler ile özel eğitim kurumlarına devam eden hangi çocuklar ile ilgili sahtecilik iddialarının olduğunun, bu kanıtlara göre mahkemenin ulaştığı sonuçların, iddia, savunma,tanık ve müşteki beyanları ile dosyadaki diğer belgelere ilişkin değerlendirmeler ile yüklenen suçun unsurlarının nelerden ibaret olduğunun açık olarak gerekçeye yansıtılması gerekirken bu ilkelere uyulmadan yazılı şekilde hüküm kurulması,
2- Suç tarihlerinde Denizli Devlet Hastanesi ve Denizli Servergazi Devlet Hastanesi psikiyatri bölümlerinde doktor olarak görev yapan sanıklar H.. İ.., T.. A.., H.. M.., A.. G.., A.. B.., H.. Ç.. ve S.. D..’nun Denizli il merkezinde özel eğitim gerektiren çocukların eğitim ve öğretimi alanında faaliyet gösteren B. D., K., İd. Ç.G., Y., E. E. O. K. ve Ü. Özel Eğitim ve Rehabilitasyon Merkezlerinin sahibi, yöneticisi olan ve öğretmen olarak görev yapan sanıklar A.. M.., T.. Y.., F.. Y.., A.. K.., G.. D.., N.. K.., S.. D.., M.. K.., U.. S.., A.. S.., A.. K.., M.. S.. ( aynı zamanda Denizli Devlet Hastanesinde doktor olarak görevli), C.. B.., N.. B.., U. D.H.. M.., M.. Ö.., K.. Ö.., N.. Ü.. ve H.. K.. ile işbirliği ve iştirak halinde hareket ederek, gerçeğe aykırı tanılarla sevk edilen rapor müracaatlarına uygulanması gereken zeka testlerini bilimsel yöntem ve usullerine uygun yapmayarak veya yanlış ve eksik uygulamak suretiyle toplamda 360’dan fazla çocuk hakkında gerçeğe aykırı sağlık kurulu raporu düzenledikleri, özel eğitim ve rehabilitasyon merkezi sahibi ve yöneticisi olan sanıkların ise suça konu sahte raporları kullanarak haklarında rapor düzenlenen çocuklar için toplam 717.887,56 TL haksız menfaat temin ettiklerinin iddia olunması karşısında; 14.02.2007 gün ve 26434 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren ve iddianamelerin düzenlendiği tarihlerde yürürlükte bulunan 5580 sayılı Özel Öğretim Kurumları Kanununun 9/son maddesindeki “Kurumlarda görev yapan yönetici, öğretmen, uzman öğretici ve usta öğreticiler, görevleri sırasında suç işlemeleri veya görevleri nedeniyle kendilerine karşı işlenen suçlardan dolayı 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun uygulanması ve ceza kovuşturması bakımından kamu görevlisi sayılır.” amir hükmü uyarınca özel eğitim ve rehabilitasyon kurumlarında yönetici ve öğretmen olarak görev yapan sanıklar hakkında anılan Yasanın 9. maddesinin 5. fıkrasının b bendi gereğince 4483 sayılı Memurlar ve Diğer Kamu Görevlilerinin Yargılanması Hakkında Kanun hükümleri uyarınca soruşturma izni alınıp sonucuna göre sanıkların hukuki durumlarının takdir ve tayini yerine eksik araştırma sonucu yazılı şekilde karar verilmesi,
Yasaya aykırı, katılan kurumlar vekillerinin ve sanık M.. K.. müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan sair yönleri incelenmeyen hükümlerin bu sebeplerden dolayı, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 26.05.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.