YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2013/932
KARAR NO : 2014/20905
KARAR TARİHİ : 04.12.2014
Tebliğname No : 11 – 2010/338099
MAHKEMESİ : Antalya 3. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 26/03/2010
NUMARASI : 2007/60 (E) ve 2010/181 (K)
SUÇ : 213 sayılı Yasaya muhalefet
1-Sanık S.. G..’in savunmasında, defterlerini tutması için tavsiye üzerine muhasebeci H.. Z.. ile anlaştığını, 2002 yılı haziran ayına kadar bu kişinin defterlerini tuttuğunu ve daha sonra 2002 yılının haziran ayında ayrılacağını söylediğini ve bu tarihten sonra da S.. D.. isimli muhasebeci ile anlaştığını, onun da 2003 yılı şubat ayına kadar defterlerini ve belgelerini düzenlediğini ve defterlerinin muhasebecilerde olduğunu beyan etmesi, temyiz dışı sanık H.. Z..’in de savunmasında; muhasebecilik yaptığı dönemde defter ve belgelerinin istendiğini ancak elemanı olarak çalışan ve başka bir suçtan cezaevine giren S.. D..’ın bürosunda olduğu için teslim edemediğini, kasten saklamadığını belirtmesi, tanık S.. D..’ın ise, belirtilen tarihlerde sanık S. Ü..’ın muhasebeciliğini yapan H.. Z..’e boş zamanlarında yardım ettiğini, H.. Z..’in 2005 yılında bu iş yerinden ayrıldığını, bir kısım defter ve belgeleri alıp götürmediği için işyerinde kaldığını, daha sonra polislerin gelip bu defter ve belgelere el koyduklarını, vergi dairesine götürdüklerini, polislerin iş yerine gelme nedenlerinin bu defter ve belgeler olmadığını, kendisi hakkında başka bir suç iddiası ile geldiklerini o sırada defterleri bulduklarını beyan etmesi, Antalya Vergi Dairesi Başkanlığının dosya arasında bulunan 03.02.2009 gün ve 7128 sayılı yazısında sanık S. Ö..’a ait 2001 ve 2002 yıllarına ilişkin işletme defterlerinin vergi dairesinde bulunduğunun belirtilmesi, yine dosya arasına alınan, tanık S.. D.. hakkında Vergi Yasasına muhalefet suçundan yürütülüp koğuşturmaya yer olmadığına dair kararla sonuçlanan Antalya Cumhuriyet Başsavcılığının 2006/15883 soruşturma numaralı dosyası arasında bulunan 05.04.2006 tarihli tutanak içeriği ve eldeki davaya dayanak oluşturan Antalya Vergi Dairesi Başkanlığının 02.11.2006 gün ve 1155/11 sayılı Vergi Suçu Raporunun 1. sayfasında belirtilen ve varlığı anlaşmalı matbaadan gönderilen bilgi formları ile sabit gider pusulası, fatura ve perakende satış fişlerinin dava konusu edildiklerinin anlaşılması karşısında, gerçeğin kuşkuya yer bırakmayacak şekilde belirlenmesi bakımından; ilgili vergi dairesi ile emniyet birimine müzekkere yazılarak tanık S.. D..’ın işyerinde yapılan arama sırasında el konulan belgeler içinde yukarıda anılan Vergi Suçu Raporunun 1. sayfasında belirtilen gider pusulası, fatura ve perakende satış fişlerinin bulunup bulunmadığının sorulması, el konulan belgeler arasında anılan belgelerin bulunduğunun belirtilmesi halinde bunların sanığa iade edilip edilmediği, edilmemişse akıbetlerinin sorularak sonucuna göre sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerektiği gözetilmeden eksik inceleme ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
2-Kabule göre de;
Ayrıntıları Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 03.02.2009 gün ve 2008/250-13 sayılı kararında açıklandığı üzere, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin 5271 sayılı CMK’nun 231/6-c madde ve bendinde işaret olunan, zarar kavramının kanaat verici basit bir araştırma ile belirlenebilir, ölçülebilir maddi zararlara ilişkin olduğu, manevi zararların bu kapsama dahil edilmemesi gerektiği, zarar koşulunun ancak zarar suçlarında dikkate alınması gereken bir unsur olduğu, defter ve belge ibraz etmeme suçunda anılan maddenin aradığı anlamda somut bir zarardan söz edilemeyeceği dikkate alındığında; engel adli sicil kaydı bulunmayan sanık hakkında yasanın aradığı objektif ve sübjektif şartlar karar yerinde tartışılmadan, zarar karşılanmadığından ve şartları oluşmadığından bahisle yazılı şekilde hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verilmesi,
Yasaya aykırı, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nun 321. maddesi uyarınca istem gibi BOZULMASINA, 04.12.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.