YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2013/23065
KARAR NO : 2015/31305
KARAR TARİHİ : 26.11.2015
Tebliğname No : 6 – 2006/268868
MAHKEMESİ : İstanbul Anadolu 10. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 09/06/2006
NUMARASI : 2006/227 (E) ve 2006/249 (K)
SUÇ : Hırsızlık, kredi kartının kötüye kullanılması, sahtecilik
Kredi kartının kötüye kullanılması suçundan hapis cezası yanında belirlenen gün adli para cezası üzerinden artırım ve indirim yapılması gerekirken yazılı şekilde uygulama yapılması sonuca etkili görülmediğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
I- Sanık hakkında kredi kartının kötüye kullanılması suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelen temyiz itirazlarının incelenmesinde;
5237 sayılı TCK’nun 53. maddesinin 1. fıkrasının (c) bendinde yer alan haklardan sanığın sadece kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri yönünden koşullu salıverilme tarihine kadar uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi isabetsizliğinin Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün ve 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile birlikte infaz aşamasında yeniden değerlendirilmesi mümkün görülmüştür.
Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanığın suçunun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin olunmuş, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş ve incelenen dosyaya göre verilen hükümde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan sanık müdafiinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA,
II- Sanık hakkında hırsızlık ve resmi belgede sahtecilik suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelen temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
Suç tarihinde yürürlükte olup ceza miktarı itibariyle sanık lehine olan 6545 sayılı Yasa ile değişiklikten önceki 5237 sayılı Yasanın 142. maddesi dikkate alınarak yapılan incelemede;
Sanığa yüklenen “hırsızlık ve resmi belgede sahtecilik” suçlarının 5237 sayılı TCK’nun 142/1-a ve 204/1. maddelerinde öngörülen cezaların miktarları itibariyle tabi olduğu aynı Yasanın 66/1-e maddesinde 8 yıllık asli zamanaşımının kesici son işlem olan mahkumiyet kararından temyiz inceleme tarihine kadar gerçekleştiği anlaşılmış, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan sair yönleri incelenmeksizin hükümlerin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden aynı Yasanın 322. maddesinde öngörülen yetkiye dayanılarak sanık hakkında açılan kamu davalarının gerçekleşen zamanaşımı nedeniyle 5237 sayılı TCK’nun 66/1-e, 67/4 ve 5271 sayılı CMK’nun 223/8. maddeleri uyarınca DÜŞÜRÜLMESİNE, 26.11.2015 gününde oybirliği ile karar verildi.