YARGITAY KARARI
DAİRE : 11. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2012/27876
KARAR NO : 2014/15456
KARAR TARİHİ : 23.09.2014
Tebliğname No : 11 – 2012/54280
MAHKEMESİ : Tarsus 2. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 15/12/2011
NUMARASI : 2010/704 (E) ve 2011/793 (K)
SUÇ : Vergi usul kanununa muhalefet
1-Sanığın tüm alımların ve faturaların gerçek olduğu yönündeki savunması, temsilcisi olduğu şirket hakkında düzenlenmiş vergi suçu ve vergi tekniği raporlarında, sanığın temsilcisi olduğu şirkete kullandığı faturaları düzenleyen şirketler hakkında yapılan karşıt incelemeler neticesinde vergi inceleme ve vergi suçu raporları düzenlendiğinin belirtilmiş olması karşısında; şirket yetkilileri hakkında düzenlenen vergi raporları uyarınca açılmış dava varsa dosyasının celp edilip incelenmesi, bu davayı ilgilendiren delillerin onaylı örneklerinin dava dosyasına intikal ettirilmesi, faturaları düzenleyen şirket yasal defterleri ile sanığın ticari defter ve belgeleri üzerinde karşılaştırmalı bilirkişi incelemesi yaptırılması, faturaların gerçek alım-satım karşılığı olup olmadığının belirlenmesi yönünden mal ve para akışını gösteren taşıma, sevk irsaliyeleri, teslim-tesellüm belgeleri, bedellerinin ödendiğine ve satıcı hesabına girdiğine dair ticari teamüle uygun kanıtlama yeteneğini haiz, banka hesapları ve kasa mevcuduyla uyumlu geçerli belgeler olup olmadığını tespiti ve suretiyle toplanan diğer deliller birlikte değerlendirilerek varılacak sonuca göre sanığın hukuki durumun takdir ve tayini gerekirken, eksik soruşturma ile yetinilerek atılı suçtan sanığın mahkumiyetine karar verilmesi,
Kabule göre de;
2-Sanığın TCK’nın “53. maddenin (1) numaralı fıkrasının (c) bendindeki hak ve yetkileri kullanmak yönündeki yoksunluğunun, kendi “alt soyu” üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından “koşullu salıverilmesine kadar”, “kendi üst soyu ve diğer kişiler” yönünden ise, “hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar” sürmesine karar vermek gerektiğinin gözetilmemesi,
Yasaya aykırı, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 23.09.2014 gününde oybirliği ile karar verildi.