YARGITAY KARARI
DAİRE : 10. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2023/8454
KARAR NO : 2023/9706
KARAR TARİHİ : 16.10.2023
MAHKEMESİ : … Bölge Adliye Mahkemesi 11. Hukuk Dairesi
SAYISI : 2023/934 E., 2023/933 K.
KARAR : Esastan Ret
İLK DERECE MAHKEMESİ : … 10. İş Mahkemesi
SAYISI : 2022/306 E., 2023/58 K.
Taraflar arasındaki sürekli iş göremezlik tespiti davasından dolayı yapılan yargılama sonunda İlk Derece Mahkemesince davanın reddine karar verilmiştir.
Kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, Bölge Adliye Mahkemesince başvurunun esastan reddine karar verilmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesi kararı davacı vekili tarafından temyiz edilmekle; kesinlik, süre, temyiz şartı ve diğer usul eksiklikleri yönünden yapılan ön inceleme sonucunda, temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten ve Tetkik Hâkimi … tarafından hazırlanan rapor dinlendikten sonra dosyadaki belgeler incelenip gereği düşünüldü:
I. DAVA
Davacı vekili, davalı …’ın 15.03.2013 tarihinde geçirdiğini iddia ettiği iş kazasından dolayı sürekli iş göremezlik oranının tespitini talep etmiştir.
II. CEVAP
Davalı Kurum vekili, Kurum sigortalısı …’ın 15.03.2013 günü döküm işinde kullanılan potaların içerisinde biriken, cüruf adı verilen kalıntıyı darbeli matkap ile temizlerken sol el bileğinin incinmesi sonucu yaralandığını, kaza olayının, 5510 sayılı Sosyal Sigortalar ve Genel Sağlık Sigortası Kanun’unun 13 üncü maddesinin birinci fıkrasının (a) ve (b) bentlerine göre iş kazası olduğunu, …’ın 15.03.2013 tarihinde geçirdiği iş kazası sonucunda E cetveline göre sürekli iş göremezlik oranının %15 olduğunun tespit edildiğini, Sosyal Sigorta Yüksek Sağlık Kurulunca verilen 18.07.2018 tarihli kararı ile iş kazasına bağlı maluliyet oranının, Çalışma Gücü ve Meslekte Kazanma Gücü Kaybı Oranı Tespit İşlemleri Yönetmeliği çerçevesinde %15 olduğuna, başka birinin sürekli bakımına muhtaç durumda olmadığına, kontrol muayenesi gerekmediğine karar verildiğini. beyanla davanın reddini savunmuştur.
III. İLK DERECE MAHKEMESİ KARARI
İlk Derece Mahkemesi yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararında; Mahkememiz dosya kapsamında alınan maluliyete yönelik raporlara özellikle maluliyete yönelik olarak Yüksek Sağlık Kuruluna ait rapor ve değerlendirmenin Adli Tıp Kurumu 3. İhtisas kurulu tarafından da benimsendiği, raporlar arasında çelişki bulunmadığına göre “Adli Tıp Kurumu Başkanlığı 2. Üst Kurulunca düzenlenen 28/07/2021 tarihli raporunda; Sosyal Güvenlik Kurumu … Sosyal Güvenlik İl Müdürlüğü, Sosyal Sigorta Yüksek Sağlık Kurulu ve Adli Tıp Kurumu Başkanlığı 3. İhtisas Dairesi kararları ile belirlenen maluliyet oranının aynı olması ve 2. Üst kurulun görev ve yetkisinin Cumhurbaşkanlığı 4 sayılı kararnamesinin 16/1 fıkrası gereği değerlendirilemeyeceği gerekçesi ile iadesine,” şeklinde karar verildiği görülmekle, maluliyete yönelik alınan rapor içeriklerinden ayrılmayı gerektirecek bir tıbbi delil bulunmadığına kabul edilerek, yapılan uzman kurulların değerlendirmelerin mahkememiz tarafından da benimsenmekle uyuşmazlık kapsamında başkaca araştırmanın dosyaya fayda sağlamayacağı düşünce ve kanaatiyle davanın reddine karar verilmiştir.
IV. İSTİNAF
A. İstinaf Yoluna Başvuranlar
İlk Derece Mahkemesinin yukarıda belirtilen kararına karşı süresi içinde davacı vekili istinaf başvurusunda bulunmuştur.
B. İstinaf Sebepleri
Davacı vekili, yeterli inceleme yapılmadığını belirterek kararın bozulmasını talep etmiştir.
C. Gerekçe ve Sonuç
Bölge Adliye Mahkemesinin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararında; tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dayandıkları belgelere, hukuki ilişkinin nitelendirilmesine, İlk Derece Mahkemesi hakiminin objektif, dosyadaki verilerle çelişmeyen tespitleri ile karar gerekçesine ve uyuşmazlığa uygulanması gereken hukuk kurallarına göre, HMK’nın 355 inci maddesi uyarınca istinaf sebepleriyle sınırlı olarak ve resen kamu düzeni yönünden yapılan inceleme sonucu, ilk derece mahkemesinin vakıa ve hukuki değerlendirmesinde usul ve esas yönünden yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmakla, davacı vekilinin yerinde görülmeyen tüm istinaf nedenlerine ilişkin istinaf başvurusunun HMK’nın 353/1-b.1 inci maddesi gereğince esastan reddine karar verilmiştir.
V. TEMYİZ
A. Temyiz Yoluna Başvuranlar
Bölge Adliye Mahkemesinin yukarıda belirtilen kararına karşı süresi içinde davacı vekili temyiz isteminde bulunmuştur.
B.Temyiz Sebepleri
Davacı vekili istinaf dilekçesi ile birebir aynı sebeplerle eksik incelemeye dayalı kararın bozulmasını istemişlerdir.
C. Gerekçe
1. Uyuşmazlık ve Hukuki Nitelendirme
Uyuşmazlık, sürekli iş göremezlik oranının tespiti istemine ilişkindir.
2. İlgili Hukuk
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun (6100 sayılı Kanun) 369 uncu maddesinin birinci fıkrası ile 370 ve 371 inci maddeleri, 506 sayılı Kanun’un 19 ve 95 inci maddeleridir.
3. Değerlendirme
1.Bölge adliye mahkemelerinin nihai kararlarının bozulması 6100 sayılı Kanun’un 371 inci maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
2.Temyizen incelenen karar, tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dayandıkları belgelere, uyuşmazlığa uygulanması gereken hukuk kuralları ile hukuki ilişkinin nitelendirilmesine, dava şartlarına, yargılama ve ispat kuralları ile kararda belirtilen gerekçelere göre usul ve kanuna uygun olup, dosyada yer alan tüm bilgi ve belgelerin incelenmesinde davacı vekilinin temyiz dilekçesinde ileri sürülen nedenler kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.
VI. KARAR
Açıklanan sebeplerle;
Temyiz olunan Bölge Adliye Mahkemesi kararının 6100 sayılı Kanun’un 370 inci maddesinin birinci fıkrası uyarınca ONANMASINA,
Aşağıda yazılı temyiz giderinin temyiz eden ilgiliye yükletilmesine,
Dosyanın İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine,
16.10.2023 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.