Yargıtay Kararı 10. Hukuk Dairesi 2023/4502 E. 2023/5213 K. 11.05.2023 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 10. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2023/4502
KARAR NO : 2023/5213
KARAR TARİHİ : 11.05.2023

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
HÜKÜM/KARAR : Kabul

Taraflar arasında İlk Derece Mahkemesinde görülen ve istinaf incelemesinden geçen 1479 sayılı Kanun kapsamında sigortalılık süresinin tespiti davasında verilen karar hakkında yapılan temyiz incelemesi sonucunda, Dairece Bölge Adliye Mahkemesi kararının kaldırılmasına ve İlk Derece Mahkemesi kararının bozulmasına karar verilmiştir.

İlk Derece Mahkemesince bozmaya uyularak yeniden yapılan yargılama sonucunda; davanın kabulüne karar verilmiştir.

İlk Derece Mahkemesi kararı davalı vekili tarafından temyiz edilmekle; kesinlik, süre, temyiz şartı ve diğer usul eksiklikleri yönünden yapılan ön inceleme sonucunda, temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten ve Tetkik Hâkimi … tarafından hazırlanan rapor dinlendikten sonra dosyadaki belgeler incelenip gereği düşünüldü:

I. DAVA
Davacı vekili, 01.08.1992- 28.07.1995 arasında 1479 sayılı Kanun kapsamında sigortalı olduğunun tespitini talep ve dava etmiştir.

II. CEVAP
Davalı Kurum vekili, davacının talep konusu süreye dair kanuni süresinde tescil başvurusu bulunmadığını belirterek davanın reddini istemiştir.

III. İLK DERECE MAHKEMESİ KARARI
İlk Derece Mahkemesinin 27.05.2019 tarihli, 2018/142 Esas 2019/240 Karar sayılı kararı ile verilen ve davacının 1479 sayılı Kanununa göre sigortalılık başlangıç tarihinin 01.08.1992 tarihi olarak tespitine dair kararın davalı Kurum vekili tarafından istinafı üzerine Bölge Adliye Mahkemesince istinaf başvurusunun esastan reddine dair verilen kararın davalı kurum vekilince Temyizi üzerine Dairemiz 16.03.2021 tarihli, 2020/46 Esas, 2021/3373 Karar sayılı kararı ile bozulduğu,

İlk Derece Mahkemesince bozmaya uyularak verilen 06.04.2022 tarihli, 2021/232 Esas 2022/267 Karar sayılı kararı ile davanın reddine karar verilmiştir.

IV. BOZMA VE BOZMADAN SONRAKİ YARGILAMA SÜRECİ
A. Bozma Kararı
1. İlk Derece Mahkemesinin yukarıda belirtilen kararına karşı süresi içinde davacı vekili temyiz isteminde bulunmuştur.

2. Dairemiz 22.09.2022 tarihli, 2022/8303 Esas 2022/11021 Karar sayılı kararı ile, bozma sonrası talebinin 1.8.1992-28.7.1995 tarihleri arası Bağ-Kur sigortalısı olduğunun tespiti talebi olduğunu açıklayan davacının, 1.8.1992-28.7.1995 ve 17.11.2000-28.2.2005 tarihleri arasında vergi kaydı, 22.11.2000 tarihinden itibaren devam eden oda kaydının bulunduğu ve davacının 23.11.2000 tarihinde kuruma intikal eden Bağ-Kur giriş bildirgesine istinaden vergi kaydına dayalı olarak 17.11.2000 tarihinde Bağ-Kur tescilinin başlatıldığının anlaşılması nedeniyle davasının kabulüne karar verilmesi gerektiğine işaret edilmiştir.

B. İlk Derece Mahkemesince Bozmaya Uyularak Verilen Karar
İlk Derece Mahkemesinin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararı ile davanın kabulüne, davacının 01.08.1992-28.07.1995 tarihleri arasında Bağ-Kur sigortalısı olduğunun tespitine karar verilmiştir.

V. TEMYİZ
A. Temyiz Yoluna Başvuranlar
İlk Derece Mahkemesinin yukarıda belirtilen kararına karşı süresi içinde davalı Kurum vekili temyiz isteminde bulunmuştur.

B. Temyiz Sebepleri
Davalı Kurum vekili, kararın eksik araştırma ve inceleme sonucu verildiğini belirterek temyiz isteminde bulunmuştur.

C. Gerekçe
1. Uyuşmazlık ve Hukuki Nitelendirme
Uyuşmazlık, 01.08.1992-28.07.1995 arasında 1479 sayılı Kanun kapsamında sigortalı olduğunun tespiti istemine ilişkindir.

2. İlgili Hukuk
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 369 uncu maddesinin birinci fıkrası ile 370 ve 371 inci maddeleri ile 1479 sayılı Kanun’un ilgili maddeleri.

3. Değerlendirme
1.Bölge adliye mahkemelerinin nihai kararlarının bozulması 6100 sayılı Kanun’un 371 inci maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.

2.Temyizen incelenen İlk Derece Mahkemesi kararının bozmaya uygun olduğu, kararda ve kararın gerekçesinde hukuk kurallarının somut olaya uygulanmasında bir isabetsizlik bulunmadığı, bozmaya uyulmakla karşı taraf yararına kazanılmış hak durumunu oluşturan yönlerin ise yeniden incelenmesine hukukça imkân bulunmadığı, temyiz dilekçesinde ileri sürülen nedenler kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

VI. KARAR
Açıklanan sebeplerle;

Davalı Kurum vekilinin yerinde görülmeyen tüm temyiz itirazlarının reddi ile usul ve kanuna uygun olan kararın ONANMASINA,

Dosyanın İlk Derece Mahkemesine gönderilmesine, 11.05.2023 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.