YARGITAY KARARI
DAİRE : 10. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2021/5171
KARAR NO : 2021/7811
KARAR TARİHİ : 08.06.2021
Mahkemesi :İş Mahkemesi
Dava, iş kazası sonucunda oluşan iş göremezlik oranının tespiti ile bu orana göre gelir bağlanması gerektiğinin tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece, (kapatılan) 21. Hukuk Dairesinin bozma kararına uyularak ilamında belirtildiği şekilde davanın kabulüne karar verilmiştir.
Hükmün, davalı Kurum vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi … tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere ve hükmün dayandığı gerektirici sebeplerle temyiz kapsam ve nedenlerine göre, davalı Kurum vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki sair temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2-Sürekli iş göremezlik ve malullük halinin belirlenmesinde izlenecek yol; 5510 sayılı Kanunun “Sağlık Raporlarının Usul ve Esasları”na dair 95. maddesinde (506 sayılı Kanunun 109. maddesinde) hükme bağlanmıştır. Buna göre, Kurum sağlık tesisleri tarafından raporlara dayanılarak verilen kararlara karşı ilgililerin S.S. Yüksek Sağlık Kurulu’na itiraz hakları mevcuttur. Söz konusu kurulun raporlarının Kurumu bağlayacağı diğer ilgililer yönünden bağlayıcı olmayıp, Adli Tıp Başkanlığı veya Tıp Fakültelerinin ilgili ana bilim dalı konseylerinden Sosyal Sigorta Sağlık İşlemleri Tüzüğü çerçevesinde inceleme ve araştırma yapılmasını isteyebilecekleri 28.06.1976 tarih ve 6/4 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulu kararının gereğidir. Öte yandan; Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’nun 17.02.2010 gün ve 2010/21-60 Esas, 2010/90 Karar sayılı ilamı ile 06.10.2010 gün ve 2010/10-390 Esas, 2010/448 Karar sayılı ilamların da belirtildiği üzere Adli Tıp Kurumu Başkanlığı’nın ilgili ihtisas kurulu ile üniversitelerin tıp fakülteleri ilgili bilim dalı başkanlıklarınca ya da S.S. Yüksek Sağlık Kurulu’nca düzenlenen raporlar arasında çelişkinin mevcut olması halinde, çelişkinin Adlî Tıp Kurumu Başkanlığı Adli Tıp Genel Kurulu tarafından giderilerek, sigortalının sürekli iş göremezlik oranının kesin olarak karara bağlanması da zorunludur.
Dosya kapsamından, Adli Tıp Kurumu 3. İhtisas Kurulu’nun 18/02/2013 tarihli 1796 karar sayılı raporunda davacının meslekten kazanma güç kaybının %63 olduğunun belirlendiği, Sosyal Sigortalar Yüksek Sağlık Kurulu’nun 10/06/2015 tarihli 44/6543 karar sayılı raporunda ise davacının meslekten kazanma güç kaybının %53 olduğunun belirtildiği, raporlar arasındaki çelişkinin giderilmesi yönünden Adli Tıp Genel Kurulundan alınan 05/05/2016 tarihli ve 886 karar sayılı raporunda E cetveline göre davacının meslekten kazanma güç kaybının %64 olduğunun tespit edilmesi üzerine, mahkemece mevzuat hükümleri de nazara alınarak davanın kabulü ile davacının 28.09.2004 tarihinde geçirdiği iş kazası nedeniyle meslekte kazanma gücünü %64 oranında yitirdiğinin ve davacıya bağlanacak sürekli iş göremezlik gelirinin bu oran dikkate alınarak hesaplanması gerektiğinin tespitine dair karar verilmiş ise de, %64 oranına göre sürekli iş göremezlik gelirinin başlangıç tarihi konusunda olumlu olumsuz infaza elverişli bir karar verilmemiş olması, diğer taraftan 5510 sayılı Kanunun 01.10.2008 tarihinde yürürlüğe giren “Zaman aşımı, hakkın düşmesi ve avans” başlığını taşıyan 97/1. maddesinde ise bu Kanunda aksine hüküm bulunmayan durumlarda, iş kazası, meslek hastalığı, vazife malûllüğü ve ölüm hallerinde bağlanması gereken gelir ve aylıkların, hakkın kazanıldığı günden itibaren 5 yıl içinde istenmeyen kısmının zaman aşımına uğrayacağı açıklanmakla 5510 sayılı Yasa 97. maddesinin gözetilmeksizin karar verilmesi yerinde bulunmamıştır.
O hâlde, davalı Kurum vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve karar bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 08/06/2021 gününde oy birliğiyle karar verildi.