YARGITAY KARARI
DAİRE : 10. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2016/15280
KARAR NO : 2019/152
KARAR TARİHİ : 16.01.2019
Mahkemesi :İş Mahkemesi
Dava, hizmet tespiti istemine ilişkindir.
Mahkeme, ilâmında belirtildiği üzere davanın kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, davalı ve Kurum vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteklerinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi … tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
Davanın yasal dayanağı 506 sayılı Yasa’nın 79. maddesi ile 5510 sayılı Sosyal Sigortalar ve Genel Sağlık Sigortası Kanunu’nun 86. maddesidir. Anayasal haklar arasında yer alan sosyal güvenliğin yaşama geçirilmesindeki etkisi gözetildiğinde, sigortalı konumunda geçen çalışma sürelerinin saptanmasına ilişkin davalar, kamu düzenine ilişkin olduğundan, özel bir duyarlılık ve özenle yürütülmesi zorunludur.Bu bağlamda, hak kayıplarının ve gerçeğe aykırı sigortalılık süresi edinme durumlarının önlenmesi, temel insan haklarından olan sosyal güvenlik hakkının korunabilmesi için, bu tür davalarda tarafların gösterdiği kanıtlarla yetinilmeyip, gerek görüldüğünde, re’sen araştırma yapılarak kanıt toplanabileceği de göz önünde bulundurulmalıdır.
İnceleme konusu davada; davacının 27.04.2005-12.03.2009 tarihleri arasında davalı işyeri nezdinde çalışmasının bulunduğu, davacının iş yerinde muhasebe müdürü olarak görev yaptığı, hizmet cetvelinde 2008/12 ayda 10 gün, 2009/1 ayda 28 gün, 2009/2 ayda 23 gün bildiriminin olduğu, diğer aylarda ise aylık 30 gün üzerinden bildirim yapıldığı, eksik bildirim yapılan aylarda eksikliğin nedeninin ücretsiz izin olarak belirtildiği, davacının 2008/12 ayda 20 gün, 2009/1 ayda 28 gün, 2009/2 ayda 23 gün 4.151.70 TL ücretle çalıştığının tespitini talep ettiği, mahkemece 2008/12. ve 2009/1. ay yönünden hizmet cetvelinde yer alan ücret üzerinden çalıştığının tespitine karar verildiği anlaşılmaktadır.
Somut olayda; Davacı iş yerinde muhasebe müdürü olup, çalışanlarla ilgili bilgi ve belgelerin tanziminden ve kuruma bildirilmesinden sorumludur. Bu kapsamda, dava konusu talep edilen dönemlerde, hizmet cetveli ve kurum kayıtlarına göre eksik günlerde “2” ücretsiz izin kodu ile bildirimlerin yapılmış olması, yazılı bildirimlerin ve resmi kayıtların aksinin ispat edilememiş olması karşısında davanın reddi gerekirken yazılı şekilde kabulü yönünde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davalı ve Kurum vekillerinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 16/01/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.