YARGITAY KARARI
DAİRE : 10. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/17352
KARAR NO : 2015/21440
KARAR TARİHİ : 07.12.2015

Mahkemesi : Bakırköy 3. İş Mahkemesi
Tarihi : 22.01.2015
No : 2006/600-2015/10

Davacı, davalılardan işverene ait işyerinde 09.10.2000-30.04.2004 tarihleri arasında geçen çalışmalarının tespitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece, ilâmında belirtildiği şekilde davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hükmün, davacı ve davalı Kurum avukatları tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteklerinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
Davanın yasal dayanağı, 506 sayılı Kanunun 79. maddesidir. Anılan Kanunun 6. maddesinde ifade edildiği üzere, “sigortalı olmak hak ve yükümünden kaçınılamaz ve vazgeçilemez.” Anayasal haklar arasında yer alan sosyal güvenliğin yaşama geçirilmesindeki etkisi gözetildiğinde, sigortalı konumunda geçen çalışma sürelerinin saptanmasına ilişkin davalar, kamu düzenine ilişkin olduğundan, özel bir duyarlılık ve özenle yürütülmesi zorunludur. Bu bağlamda, hak kayıplarının ve gerçeğe aykırı sigortalılık süresi edinme durumlarının önlenmesi, temel insan haklarından olan sosyal güvenlik hakkının korunabilmesi için, bu tür davalarda tarafların gösterdiği kanıtlarla yetinilmeyip, gerek görüldüğünde re’sen araştırma yapılarak kanıt toplanabileceği de göz önünde bulundurulmalıdır.
Dosyadaki kayıt ve belgelerden; davacının, dava konusu dönem boyunca çalıştığı anlaşılmakta olup Mahkemece, davacının, 15.01.2002-12.05.2003 tarihleri arasında dava dışı …. Bil. İşl. Paz. Tic. Ltd. Şti.’nde çalışması bulunduğu gerekçesiyle mezkur tarihler reddedilmiş ise de, hizmet cetveli incelendiği zaman davacının 15.01.1999-09.11.2006 tarihleri arasında hiçbir yerden bildirimleri olmadığı gibi davacı da böyle bir işyerinde hiç çalışmadığını beyan etmiştir. Bu haliyle dava konusu dönemin tamamının kabul edilmesi gerekirken hatalı gerekçe ile 15.01.2002-12.05.2003 tarihleri arasının kabul edilmemesi isabetsizdir.
Mahkemece, bu maddi ve hukuki olgular göz önünde tutulmaksızın davanın tamamen kabulüne karar verilmesi gerekirken kısmen kabulüne karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O hâlde, davacı ve davalı Kurum avukatlarının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, 07.12.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.