YARGITAY KARARI
DAİRE : 10. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/4759
KARAR NO : 2015/97
KARAR TARİHİ : 12.01.2015
Mahkemesi :. İş Mahkemesi
Dava, 27.02.2001 tarihinde meydana gelen iş kazası sonucu sürekli iş görmez hale gelen sigortalıya bağlanan gelir ve yapılan tedavi gideri ile geçici iş göremezlik ödemelerinin bakiye kısmının davalıdan rücuan tazmini istemine ilişkindir.
Mahkeme, ilâmında belirtildiği şekilde davanın kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, taraf avukatları tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteklerinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere ve hükmün dayandığı gerektirici sebeplere göre, davacı avukatının tüm, davalı avukatının, sair temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2-Davanın yasal dayanağını oluşturan 506 sayılı Kanunun 26.maddesindeki halefiyet ilkesi uyarınca, Kurumun rücu alacağı; hak sahiplerinin tazmin sorumlularından isteyebileceği maddi zarar (Tavan) miktarı ile sınırlı iken, Anayasa Mahkemesi’nin, 21.03.2007 gün ve 26649 sayılı Resmi Gazetede yayınlanan 23.11.2006 gün ve E:2003/10, K:2006/106 sayılı kararı ile 26.maddedeki “…sigortalı veya hak sahibi kimselerin işverenden isteyebilecekleri miktarla sınırlı olmak üzere…” bölümünün Anayasaya aykırılık nedeniyle iptali sonrasında, 506 sayılı Yasaya dayalı olarak işverenler aleyhine açılan rücuen tazminat davalarında; süregelen mevcut uygulama dışında, herhangi bir etkileşim ve değişim öngörülmediğinden, Borçlar Kanununun 332/1. maddesinde belirtilen işçi-işveren arasındaki akde aykırılık eylemleri ve bu çerçevede maddenin 2. fıkrası gereğince işverenin akde aykırı davranışları (işçi sağlığı ve iş güvenliğinin gerektirdiği önlemlerin alınmaması vs.) sonucu, 26/1. maddeyle vaki ilişkilendirme, bir bakıma akde aykırı hareketten doğan tazminat davaları hakkındaki hükümlere tabi olmakla; zamanaşımı, işverenler açısından Borçlar Kanununun 125. maddesine göre ve 01.07.1994 gün ve 2/3 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararında açıkça belirtildiği üzere 10 yıldır.
Maddedeki zamanaşımı süresi, bağlanan gelir yönünden tahsis onay tarihi, tedavi giderleri ve geçici iş göremezlik ödemeleri yönünden sarf ve ödeme tarihleri olacağı açıktır. Yapılan açıklamalar çerçevesinde; davalı işverenin, yasal süre içerisinde bulunduğu zamanaşımı itirazı incelendiğinde, tedavi giderinin sarf tarihi 20.08.2.2001, geçici iş göremezlik ödemelerinin ise 24.05.2001 tarihi olup, ek dava tarihi olan 24.01.2012 tarihi itibariyle 10 yıllık zamanaşımı süresinin geçtiğinin gözetilmemesi isabetsizdir.
Ne var ki, bu aykırılığın giderilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, karar bozulmamalı, 6100 sayılı Hukuk Muhakemesi Kanunu’nun geçici 3. maddesi yollamasıyla mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 438. maddesi uyarınca düzeltilerek onanınalıdır.
SONUÇ:Hüküm fıkrasının silinerek, yerine;
” Davanın kısmen kabulüne,
1)-Bağlanan gelir yönünden 18.279.08 TL ilk peşin değerli gelir ve Sosyal Yardım zammı alacağının onay tarihi olan 10.04.2003 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsili ile davacıya verilmesine, geçici iş göremezlik ve tedavi giderleri yönünden talebin reddine;
2-)Davacı vekille temsil edildiğinden karar tarihindeki AAÜT’ne göre hesaplanan 2193.48 TL nispi vekalet ücretinin davalıdan tahsili ile davacıya ödenmesine;
3-)Davalı vekille temsil edildiğinden karar tarihindeki AAÜT’ne göre hesaplanan 440,00TL maktu vekalet ücretinin davacıdan tahsili ile davalıya ödenmesine;
4-)1.248.64 TL karar harcının davalıdan tahsili ile hazineye irat kaydına,
5-)Davacının yaptığı toplam 35,50 TL yargılama giderinden red/kabule göre hesaplanan 30,00 TL’sinin davalıdan tahsili ile davacıya ödenmesine” hükmünün yazılmasına ve kararın bu şekilde DÜZELTİLEREK ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz harcının davalıdan alınmasına, 12.01.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.