YARGITAY KARARI
DAİRE : 10. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/4277
KARAR NO : 2014/10088
KARAR TARİHİ : 06.05.2014

Mahkemesi :Ankara 4. İş Mahkemesi
Tarihi :03.12.2013
No :2012/1167-2013/1264

Dava, davacının davalı işverenin A.. Ş..F..daki çalışmaları kapsamında itibari hizmet süresinin tespiti ve sigortalılık sürelerine eklenmesi istemine ilişkindir.
Mahkeme, kararında belirtilen gerekçelerle davanın kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, davalıların vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kâğıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
1 – Davacının işçi sicil kartından, davalı işyerinde, geçici işçi olarak, 23.09.1988 -15.01.1997 ve 23.09.1999 – 01.10.2008 tarihleri arasındaki dönemlerde rafineri bölümünde, 26.05.1997 – 11.03.1999 tarihleri arasındaki dönemlerde işçi sicil kartında makine fabrika görevlisi, işveren tarafından düzenlenen hizmet döküm belgesinde ise imalat bölümünde, geçen çalışmaları olduğu, mahkemece, davalı işverenin A.. Ş..F..daki çalışmaları nedeniyle itibari hizmet süresinden yararlanma istemli emsal davalarda düzenlenen 19.11.1999 ve 13.10.2001 tarihli keşif tutanakları ile bilirkişi raporlarını değerlendiren bilirkişi raporunu esas alarak, davacının 23.09.1988 – 01.10.2008 tarihleri arasındaki çalışmalar yönünden davanın kabulüne dair hüküm kurulmuştur.
Mahkemece, itibari hizmet süresinden faydalanma şartlarının irdelenmesinde rafineri bölümündeki çalışmaların kabulü yönünden isabetsizlik bulunmamaktadır. Ancak, davacının 26.05.1997 – 11.03.1999 tarihleri arasındaki dönemlerdeki çalışmalarının, işyerinin hangi bölümünde olduğu ve davacının yaptığı işin ne olduğuna ilişkin çelişki giderilmeden ve bilirkişi raporu ile emsal dava dosyalarındaki bilirkişi raporlarında gerek imalat gerek ise makine fabrika bölümlerine yönelik somut bir irdeleme yapılmadığı, davacının 26.05.1997 – 11.03.1999 tarihleri arasındaki dönemlerdeki çalışmalarının geçtiği bölüm ve yaptığı iş tespit edilip. 506 sayılı Yasanın Ek 5. maddesi kapsamında belirtilen koşulları taşıyıp taşımadığının somut olarak araştırılıp irdelenmediği anlaşılmıştır.
O nedenle davacının. 26.05.1997 – 11.03.1999 tarihleri arasındaki dönemlerdeki çalışmalarında, hangi tarihler arasında hangi işi yaptığının dökümlü olarak bildirilmesi için davalı işverenden bilgi istenmeli, çalışılan bölüm ve yapılan işe ilişkin çelişki giderilmeli, davacının 26.05.1997 – 11.03.1999 tarihleri arasındaki dönemlerdeki çalışmalarının makine fabrikası ya da imalat bölümünde olması ya da dava dosyası kapsamındaki bilirkişi raporu ve emsal olarak kabul edilen dosyalardaki keşif tutanakları ve bilirkişi raporlarında etraflıca araştırılıp 506 sayılı Yasanın ek 5. maddesi kapsamında somut olarak değerlendirilen bölümlerden olmayan bölümlerde çalışmasının olduğunun tespit edilmesi halinde, davacının çalışma koşullarının belirlenmesi için mahallinde uzman bilirkişiler aracılığı ile keşif yapılmalı, davacının gördüğü işin türü ve niteliği, kapsamı, diğer bir anlatımla yaptığı işin geçtiği yerin sözü edilen olumsuz fiziksel dış etkenlere maruz kalan yerlerden olup olmadığı, açık ve kesin biçimde ortaya konulmalı, ilgili madde hükmüne göre sınırlı olarak sayılan iş kolunda çalışanların itibari hizmet süresinden yararlanabileceği de gözetilerek denetlemeye elverişli, çelişkiden uzak olarak düzenlenecek rapora göre karar verilmelidir.
Mahkemece, açıklanan bu maddi ve hukuki olgular dikkate alınmaksızın eksik araştırma ve ‘incelemeyle karar verilmiş olması, usule ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
2 – Kabule göre ise:
A-) Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 297. maddesinin (2). fıkrasında “hükmün sonuç kısmında, gerekçeye ait herhangi bir söz tekrar edilmeksizin, taleplerden her biri hakkında verilen hükümle, taraflara yüklenen borç ve tanınan hakların, mümkünse sıra numarası altında açık, şüphe ve tereddüt uyandırmayacak şekilde gösterilmesi gereklidir”, hükmü öngörülmüş olup. 506 sayılı Yasanın F.k 5. maddesinin 3. fıkrasının “… Fiilen çalışılmış güne eklenecek itibari hizmet günü sayısının bulunmasında (Çalışılan gün sayısı x 0.25) formülü uygulanır.” hükmü gereği, kurulan hükümde, kabul edilen dönemler yönünden işveren tarafından bildirilen çalışma gün sayısı ve buna isabet eden itibari hizmet gün sayısının açık ve net olarak belirtilmemesi;
B-) Hüküm fıkrasının 6. paragrafında düzenlenen yargılama giderleri kısmında, yargılama giderinin infazda tereddüte yer verecek şekilde davalıdan tahsiline hükmolunması;
Usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
O hâlde, davalılar vekillerinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz, edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davalılardan T..Ş.. F.. A.Ş. Genel Müdürlüğü’ne iadesine, 06.05.2014 gününde oy birliğiyle karar verildi.