YARGITAY KARARI
DAİRE : 10. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/24399
KARAR NO : 2014/217
KARAR TARİHİ : 14.01.2014
Mahkemesi :Konya 1. İş Mahkemesi
Tarihi :08.10.2013
No :2012/567-2013/617
Dava, 2926 sayılı Kanun ile 5510 sayılı Kanun’un 4/b-4. maddesi kapsamında Tarım Bağ-Kur sigortalılığının tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece, bozma üzerine, ilamında belirtildiği şekilde davanın kısmen kabulüne, kısmen reddine, kısmen konusuz kalması sebebiyle hakkında karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir.
Hükmün, taraflar vekillerince temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere ve hükmün dayandığı gerektirici sebeplere göre, davalı Kurum vekilinin temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2-Davacı vekilinin temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
Dairemizin 2012/ 6395 – 19376 sayılı bozmasına uyulması sonrasında yapılan yargılama sonunda, mahkemece davacının;01/06/1995 – 31/12/1995 tarihleri arasında 2926 sayılı Yasaya tabi Tarım Bağ-Kur sigortalısı olduğunun tespitine, 01/04/1995 – 31/05/1995, 01/05/2008 – 16/06/2011 tarihleri arasında 2926 sayılı Yasaya tabi Tarım Bağ-Kur sigortalısı olduğunun tespiti ve aksine kurum işleminin iptali talebi hakkında karar verilmesine yer olmadığına, fazla talebin reddine karar verildiği anlaşılmaktadır.
Dava açıldıktan sonra meydana gelen bir olay nedeniyle, dava konusunun ortadan kalkması; eş söyleyişle, tarafların, davanın esası hakkında karar verilmesinde hukuki yararının kalmaması halinde; bu olayın, hükümde göz önüne alınması ve mahkemenin, davanın konusuz kalması sebebiyle esas hakkında karar verilmesine yer olmadığına karar vermesi gerekmektedir.
Somut olayda, davacının 01.4.1995 tarihinden itibaren tarım Bağ-Kur sigortalılığının tespitini istediği, bozma sonrası, Kurum taraından davacı hakkında geriye dönük olarak 01.4.1995 tarihinden itibaren 2926 sayılı Kanun kapsamında tescil işlemiinin gerçekleştirildiği, 5 yılı aşan prim borcu bulunması nedeni ile 5510 sayılı Yasanın Geçici 17. maddesinin “Kendi adına ve hesabına bağımsız çalışanlarla tarımda kendi adına ve hesabına bağımsız çalışanlardan, 1479 ve 2926 sayılı Kanunlara göre tescilleri yapıldığı halde, bu maddenin yürürlük tarihi itibarıyla beş yılı aşan süreye ilişkin prim borcu bulunanların, bu sürelere ilişkin prim borçlarını, prim borçlarının ödenmesine ilişkin Kurumca çıkarılacak genel tebliğin yayımı tarihini takip eden aybaşından itibaren 6 ay içerisinde ödememeleri halinde, prim ödemesi bulunan sigortalıların daha önce ödedikleri primlerin tam olarak karşıladığı ayın sonu itibarıyla, prim ödemesi bulunmayan sigortalıların ise tescil tarihi itibarıyla sigortalılığı durdurulur. …” hükmü gereğince, 31.5.1995 tarihi itibariyle sigortalılığının durdurulduğu, 01.05.2008 tarihinden itibaren yeniden başlatıldığı, ancak durdurulan sürelerin talep halinde ihya edilerek değerlendirilebileceğinin bildirilmiş olması karşısında, davanın tümüyle konusuz kaldığının gözetilmemiş olması yersizdir.
Bu maddi ve hukuki olgular gözetilmeksizin yanılgılı değerlendirme sonucu, yazılı şekilde hüküm kurulması, usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
O hâlde, davacı vekilinin bu yönlerini amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ:Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istem halinde davacıya iadesine, 14.01.2014 gününde oy birliğiyle karar verildi.