YARGITAY KARARI
DAİRE : 10. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/23303
KARAR NO : 2014/8098
KARAR TARİHİ : 07.04.2014
Mahkemesi :Ankara 2. İş Mahkemesi
Tarihi :28.01.2013
No :2010/433-2013/68
Dava, hizmet tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hükmün, davalılar Kurum vekili ve G.. K.. tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteklerinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kâğıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
Davacı, 17.10.2009-28.12.2009 tarihleri arasında özel eğitim ve rehabilitasyon merkezinde aşçı olarak çalıştığının tespitine karar verilmesini istemiş olup, Mahkemece, 18.10.2009-13.12.2009 tarihleri arasında çalıştığının tespiti ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Davanın yasal dayanağı 5510 sayılı Kanun’un 86/9′ uncu maddesidir. Yine 5510 sayılı Kanun’un 12′ nci maddesi ile “işveren; 4 üncü maddenin birinci fıkrasının (a) ve (c) bentlerine göre sigortalı sayılan kişileri çalıştıran gerçek veya tüzel kişiler ile tüzel kişiliği olmayan kurum ve kuruluşlar” olarak tanımlanmış olup, hizmet tespitine yönelik davalarda, çalışma ilişkisinin nitelik ve süresinin belirlenmesinde, bu yöndeki işyeri bilgi ve belgelerine ulaşılmasında, bir başka deyişle, davanın sübutu, kanıtlama yükümlülüğü ve verilen kararın infazı açısından, işverene husumet yöneltilmesi zorunludur.
Davaya konu somut olayda; hizmet tespiti istemine ilişkin dava, davalılardan gerçek kişi aleyhine açılmış ise de; tespiti istenen çalışmanın geçtiği işyerinin Kurum kayıtlarında 1087046 sicil numarası ile işlem gören A. Özel Rehabilitasyon Eğitim Sağlık Hizmetleri San.Tic.Ltd.Şti. olduğu anlaşılmakla, dava dilekçesinin adı geçen şirkete usulüne uygun şekilde tebliği ile davaya iştiraki sağlanmalı ve tarafların göstereceği deliller de toplandıktan sonra hâsıl olacak sonuca göre bir karar verilmelidir. (Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’nun 01.06.2011 tarih 10-223-369 sayılı kararı).
Mahkemece, açıklanan maddi ve hukuki ilkeler gözetilmeksizin, eksik araştırma ve yanılgılı değerlendirme ile yazılı şekilde karar verilmiş olması, usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
O hâlde, davalılar Kurum vekili ve G.. K..’ın bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve sair hususlar incelenmeksizin hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istem halinde davalılardan G.. K..’a iadesine, 07.04.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.