Yargıtay Kararı 10. Hukuk Dairesi 2013/17870 E. 2014/9609 K. 29.04.2014 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 10. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/17870
KARAR NO : 2014/9609
KARAR TARİHİ : 29.04.2014

Mahkemesi : Ankara 15. İş Mahkemesi
Tarihi : 19.06.2013
No : 2012/718-2013/457

Dava, iş kazası tespiti ve sürekli iş göremezlik geliri bağlanması istemine ilişkindir.

Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.

Hükmün, davalıların avukatları tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kâğıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.

Dava, davalıya ait E. Ş. Fabrikası’nda çalışırken 22.5.2005 günü iş kazası geçirdiğinin tespiti ve sürekli iş göremezlik geliri bağlanması istemine ilişkindir.

Mahkemece, davacının davalıya ait E. Ş. Fabrikası’nda öğleyin ara dinlenme tatilinde işyerinde kaza geçirdiği ve bu nedenle iş kazası niteliğinde olduğu kabul edilmiş, gelir bağlanması istemi yönünden ise bu konuda Kuruma başvurulması gerektiğinden bahisle, talebin usulden reddine karar verilmiştir.

Dosya kapsamına göre; olay nedeniyle soruşturma yapan sosyal güvenlik denetmenine ifade veren davacı, olay günü Erciş Şeker Fabrikası’nda lokanta katibi olarak 07.00-15.00 vardiyasında çalıştığını, öğle tatilini geçirmek için L. G. ve M. D. ile birlikte fabrika bahçesinde bulunan Van Gölü sahilindeki G. Gazinosu’na gittiklerini, tuvalete gitmek için arkadaşlarından ayrıldığını ve burada ayağının taşa takılarak düştüğünü, bir süre baygın yattığını, kendine gelince arkadaşlarının yanına gittiğini, hemen Erciş Devlet hastanesine götürdüklerini ve oradan da, Van Devlet Hastanesi’nde, kafasına dikiş atıldığını beyan ettiği görülmüş; sosyal güvenlik denetmenine ifade veren M. D. ve L. G.’ün beyanları uyumlu olmakla birlikte, olay tarihinde iç hizmetler şefi olarak çalıştığını beyan eden İhsan Coşkun’un ifadesinde ise; olay gününün pazar günü olması nedeniyle işyerinde olmadığını, ancak, kampanya tatilinde olan davacının da, o gün çalışmadığını, pazar günü çalışması için yazılı ve sözlü olarak görevlendirme yapmadığını, bir yakınının telefonla arayarak davacının kaza geçirdiğini bildirmesi üzerine, işyerini aradığını, işyerinde bu tür kazalara karşı 7/24 bekleyen ambulans bulunduğu halde bu ambulansın kullanılmadığı ve kazadan kimsenin haberdar olmadığını, daha sonra, davacının Otel A.’da çıkan kavgada dayak yediğini duyduğunu beyan ettiği görülmüş, sosyal güvenlik denetmeni tarafından, olayın iş kazası olmadığı kabul edilmiştir.

Davacıya ait işyeri şahsi dosyasında ise kaza gününün hafta sonu tatiline denk geldiği, öncesinde ise davcanın kampanya tatilinde olduğu, Van Devlet Hastanesi’ne ait müşahede evraklarında, davacının 21.5.2005’de taşa çarpma şikayeti nedeniyle başvurduğu belirtilmekte olup, davacının ne şekilde yaralandığı, kaza günü fiilen mesai yapıp yapmadığı, kampanya izninde/hafta sonu tatilinde olup olmadığı ve kazaya uğranıldığı iddia olunan ” G. Gazinosu’nun ” işyerinin eklentisi sayılan yerlerinden olup olmadığı, üzerinde Mahkemenin yaptığı araştırma ve irdelemenin hüküm vermeye yeterli olmadığı anlaşılmaktadır.

Bu kapsamda, öncelikle, davacının olay günü mesaide olup olmadığı, G.Gazinosu’nun herkesin kullanımına açık olup olmadığı ve işyeri eklentisi olarak kabul edilip edilemeyeceği araştırılarak, özellikle, İ. C.’un beyanlarına dayalı olarak, olay günü ambulansın neden çağrılmadığı, davacının yaralanmasının Otel A.’da kavga sonucu olup olmadığı, üzerinde durulmalı, gerektiğinde, otel çalışanları ve Erciş Devlet hastanesi’nde muayeneyi yapan doktor da dinlenmek ve tazminat davası akıbetide araştırılmak suretiyle bir karar verilmelidir.

Yukarıda yapılan açıklamalara ışığında, yapılacak inceleme ve araştırma sonucuna göre karar verilmesi gerekirken, eksik inceleme ve yanılgılı değerlendirme ile yazılı şekilde karar verilmiş olması, usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.

O hâlde, davalılar vekillerinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.

SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle hükmü BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde Türkiye Ş. Fabrikaları A.Ş. Genel Müdürlüğü’ne iadesine, 29.4.2014 gününde oybirliği ile karar verildi.