YARGITAY KARARI
DAİRE : 10. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2013/15414
KARAR NO : 2014/2530
KARAR TARİHİ : 12.02.2014

Mahkemesi : İzmir 10. İş Mahkemesi
Tarihi : 17.04.2013
No : 2012/127-2013/172

Dava, hizmet ve sigorta primine esas kazanç (ücret) tutarının tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece, ilamında belirtildiği şekilde davanın reddine karar verilmiştir.
Hükmün, davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
28.05.2007 tarihli tahsis talep dilekçesine istinaden, 01.06.2007 tarihinden itibaren 2104330716 tahsis nosu ile kendisine yaşlılık aylığı bağlandığı, 20.08.2007-10.12.2007 döneminde davalı şirkete ait 1090159.35 nolu işyerinden, 11.12.2007-20.06.2008 döneminde 1247163.35 nolu işyerinden ve 21.06.2008-12.10.2009 döneminde de yine, davalı şirkete ait 1090159.35 nolu işyerinden sosyal güvenlik destek primine tabi çalışma olarak adına tam bildirim ve prim ödemeleri gerçekleştirildiği belirgin bulunan davacı; davalı işverene ait işyerinde, 2007 Mart-2010 Nisan tarihleri arasında kesintisiz çalıştığının tespiti ile prime esas kazancının tespitini istemiş; Mahkemece, davacının çalışmalarının davalı işveren tarafından 20.08.2007-10.12.2007 ile 21.06.2008-12.10.2009 dönemlerinde sosyal güvenlik destek primine tabi olarak Kuruma bildirildiği, davacının, Mart 2007 tarihinden itibaren çalışmaya başladığı iddiasının samimi bulunmadığı ve 12.10.2009 tarihinden Nisan 2010 tarihine kadar iddia ettiği çalışmalarını kanıtlayacak yazılı belgeler olmadığı gerekçesiyle, hizmet tespitine ilişkin talebinin ve yine yazılı belge ile ispatlanamadığı gerekçesiyle, ücret tespitine ilişkin talebinin reddine karar verilmiştir.
1-) Dosyadaki yazılara, toplanan delillere ve hükmün dayandığı gerektirici sebeplere göre, davacı vekilinin sair temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2-) Eldeki dava dosyasına konu somut olayda; mahkemenin, prime esas kazancın tespitine ilişkin davacı isteminin reddine dair kararı yerinde ise de, hizmet tespitine ilişkin verilen red kararı yerinde görülmemiştir.
Davanın yasal dayanağı 506 sayılı Yasanın 79/10 ve 5510 sayılı Yasanın 86. maddeleri olup bu tür sigortalı hizmetlerin tespitine ilişkin davaların, kamu düzeniyle ilgili olduğu ve bu nedenle de özel bir duyarlılıkla ve özenle yürütülmelerinin zorunlu ve gerekli bulunduğu açıktır. Bu çerçevede, hak kayıplarının ve gerçeğe aykırı sigortalılık süresi edinme durumlarının önlenmesi, temel insan haklarından olan sosyal güvenlik hakkının korunabilmesi için, bu tür davalarda tarafların gösterdiği kanıtlarla yetinilmeyip, gerek görüldüğünde resen araştırma yapılarak, kanıt toplanabileceği de göz önünde bulundurulmalıdır.
Diğer taraftan, 506 sayılı Kanunun 63/A bendinde; yaşlılık aylığı almakta iken çalışmaya başlayanların yaşlılık aylıklarının bu çalışma olgusuna dayalı ve onunla sınırlı olarak kesilmesi gerektiği, 63/B bendinde; tekrar sigortalı bir işte çalışma halinde, sigortalı adına sosyal güvenlik destek primi ödenmesi suretiyle, yaşlılık aylığının ödenmesine devam olunacağı hükümlerinin düzenlendiği, söz konusu maddenin son fıkrasında ise, yaşlılık aylığı almakta iken tekrar çalışmaya başlayan sigortalıya, 506 sayılı Kanunun 63. maddesinin A ya da B bendinden yararlanmak için bir tercih hakkı tanındığı anlaşılmaktadır.
Yukarıda anlatılanlar ışığında, incelenen dava dosyasında; dosya kapsamındaki bilgi ve belgeler ile özellikle dinlenen bordro tanıkları Y. K.., S. A.. ve Ş. G..’in beyanları karşısında 2007 Mart-19.08.2007 ve 13.10.2009-2010 Nisan dönemlerindeki çalışma iddiasının kanıtlandığı açık olup, davacının 01.06.2007 tarihinden itibaren yaşlılık aylığı alması nedeniyle, davacının yaşlılık aylığı aldığı 01.06.2007-19.08.2007 ve 13.10.2009-2010 Nisan dönemlerindeki çalışmalarına yönelik olarak talebinin açıklattırılarak, isteminin, 506 sayılı Yasa’nın 63/A maddesi kapsamında aylığı kesilerek tüm sigorta kollarına tabi çalışmasının tespiti mi, yoksa, 63/B kapsamında Sosyal Güvenlik Destek Primine tabi çalışmanın tespiti mi olduğu hususu netleştirildikten sonra, yapılacak değerlendirme sonucuna göre bir karar verilmelidir.
Mahkemece, bu maddi ve hukuki olgular dikkate alınmadan, eksik inceleme ve yanılgılı değerlendirme ile yazılı şekilde karar verilmesi, usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
O hâlde, davacı vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, 12.02.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.