YARGITAY KARARI
DAİRE : 10. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2023/5705
KARAR NO : 2023/10481
KARAR TARİHİ : 05.12.2023
İNCELENEN KARARIN
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2019/303 E., 2021/345 K.
SUÇ : Kenevir ekme
HÜKÜM : Mahkûmiyet
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Onama
Sanık hakkında bozma üzerine kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin, hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
A. Uşak Cumhuriyet Başsavcılığının, 12.05.2011 tarihli ve 2011/1640 Esas, 2011/3872 Soruşturma sayılı iddianamesi ile sanığın 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 188 inci maddesinin üçüncü fıkrası, 53 üncü, 54 üncü, 58 inci ve 63 üncü maddeleri uyarınca cezalandırılması istemiyle kamu davası açılmıştır.
B. Uşak 1. Ağır Ceza Mahkemesinin, 17.08.2011 tarihli ve 2011/252 Esas, 2011/371 Karar sayılı kararı ile sanığın eyleminin iddianame anlatımı uyarınca ayrıca kenevir ekme suçunu oluşturduğu gerekçesi ile görevsizlik kararı verilerek dosya görevli Uşak 2. Asliye Ceza Mahkemesine gönderilmiştir.
C. Uşak 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 21.09.2012 tarihli ve 2011/473 Esas, 2012/356 Karar sayılı kararı ile sanığın kenevir ekme suçundan, 2313 sayılı Kanun’un 23 üncü maddesinin son fıkrası, 62 nci maddesi, 50 inci maddesi, 52 nci maddesinin ikinci ve dördüncü fıkraları uyarınca 6.000,00 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir.
D. Uşak 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 21.09.2012 tarihli ve 2011/473 Esas, 2012/356 Karar sayılı kararının sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay (Kapatılan) 20. Ceza Dairesinin 12.02.2019 tarihli ve 2016/2421 Esas, 2019/860 Karar sayılı kararı ile;
“1-) 21.04.2011 tarihli ev arama ve muhafaza altına alma tutanağında sanığın evinde yapılan aramanın Cumhuriyet savcının yazılı arama kararına istinaden yapıldığının belirtilmesine karşın dosya içerisinde arama kararının bulunmadığı anlaşılmakla;
Somut olayla ilgili adli arama kararı ya da yazılı adli arama emri bulunup bulunmadığının araştırılması, varsa aslı veya onaylı örneğinin getirtilmesi, sonucuna göre sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerekirken, eksik araştırma ile hüküm kurulması,
Kabule göre de;
2-) Hükmedilen gün para cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilmesi sırasında 5237 sayılı TCK’nın 52/2. maddesi yerine TCK 50/1. maddesinin yazılması suretiyle 5271 sayılı CMK’nın 232/6. maddesine aykırı davranılması”
Nedenleriyle bozulmasına karar verilmiştir.
E. Uşak 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 25.05.2021 tarihli ve 2019/303 Esas, 2021/345 Karar sayılı kararı ile sanığın kenevir ekme suçundan, 2313 sayılı Kanun’un 23 üncü maddesinin son fıkrası, 62 nci maddesi, 50 inci maddesi, 52 nci maddesinin ikinci ve dördüncü fıkraları uyarınca 6.000,00 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanığın temyiz sebepleri özetle;
Verilen adli para cezasını ödeyebilecek durumda olmadığını, hükmün bu nedenle ertelenmesini veya açıklanıp bırakılması talebine ilişkindir.
III. OLAY VE OLGULAR
Olay tarihinde sanığın evinde yapılan aramada toplam 103 adet, boyları yaklaşık 1-5 cm olan kenevir ele geçirildiği, bitkilerin kenevir olduğunun ziraat bilirkişisi tarafından belirlendiği olayda; sanığın içici olması, içtiği kenevir bitkilerinin tohumlarını toprağın içine attığına ilişkin savunması dikkate alındığında, suçun unsurlarının oluştuğu gerekçesiyle sanığın mahkûmiyetine karar verildiği anlaşılmıştır.
IV. GEREKÇE
Bozmaya uyulduğu, yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eyleme uyan suç vasfı ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından, sanığın temyiz sebepleri yerinde görülmemiş, aşağıdaki husus dışında hükümde hukuka aykırılık tespit edilmemiştir.
Sanık hakkında 2313 sayılı Kanun uyarınca temel ceza belirlenirken uygulama maddesi olarak “2313 sayılı Yasanın 23 üncü maddesinin beşinci fıkrasının ikinci cümlesi” yerine maddi hata sonucu “2313 sayılı yasanın 23/son maddesinin” gösterilmesinin hukuka aykırı olduğu,
Değerlendirilmiş; ancak bu hususun Yargıtay tarafından düzeltilmesi mümkün görülmüştür.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenle Uşak 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 25.05.2021 tarihli ve
2019/303 Esas, 2021/345 Karar sayılı kararına yönelik sanığın temyiz istemi yerinde görüldüğünden hükmün, 1412 sayılı Kanun’un 321 inci maddesi gereği BOZULMASINA, bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden aynı Kanun’un 322’nci maddesi gereği hükmün;
Temel cezanın belirlenmesine ilişkin ilk paragrafında yer alan “2313 sayılı yasanın 23/son” ibaresinin çıkarılarak yerine, “2313 sayılı Yasanın 23 üncü maddesinin beşinci fıkrasının ikinci cümlesi” ibaresinin yazılması,
Suretiyle, Tebliğname’ye kısmen uygun olarak, oy birliğiyle DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
05.12.2023 tarihinde karar verildi.