YARGITAY KARARI
DAİRE : 10. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2023/387
KARAR NO : 2023/2478
KARAR TARİHİ : 21.03.2023
MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Uyuşturucu madde ticareti yapma
HÜKÜM : İlk derece mahkemesi hükmünün düzeltilerek istinaf başvurusunun esastan reddi
Yargıtay 10. Ceza Dairesinin, 27.09.2022 tarihli ve 2022/10483 Esas, 2022/9598 Karar sayılı kararına karşı Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının, 29.12.2022 tarihli ve KD – 2022/150730 sayılı itirazı üzerine yapılan inceleme neticesinde;
5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 308 inci maddesinin birinci fıkrasında belirtilen kanunî süresinde yapılan lehe itiraz başvurusu üzerine dava dosyası, aynı Kanun’un 308 inci maddesinin ikinci fıkrası gereği Dairemize gönderilmekle, gereği düşünüldü:
I. İTİRAZ SEBEPLERİ
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının itiraz başvurusu, sanığın temyiz başvurusunun süresinde olmadığından bahisle reddedilmiş olması karşısında Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 24.02.2022 tarih, 2019/16-573 Esas ve 2022/119 Karar sayılı kararı nazara alınarak, sanığın 31.01.2021 tarihli dilekçesinin bu tarihin öğrenme tarihi olarak kabul edilerek süresi içerisinde temyiz dilekçesi mahiyetinde kabul edilerek 01.07.2021 tarihli dilekçesi ile beraber değerlendirilip, ek kararın kaldırılmasına ve sanığın temyiz isteminin esastan reddi ile hükmün onanmasına karar verilmesi talebine ilişkindir.
II. GEREKÇE
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 24.02.2022 gün ve 2019/16-573 Esas, 2022/119 Karar sayılı kararında açıklandığı ve itiraz yazısında da belirtildiği üzere temyiz istemine konu kararın sanığa da tebliğ edilmesi gerektiği belirtilmiş ise de 7201 sayılı Tebligat Kanunu’nun 11 inci maddesi uyarınca vekil vasıtasıyla takip edilen işlerde tebligatın vekile yapılacağı ve sürelerin vekile tebliğ ile işlemeye başlayacağı; sanık müdafinin elektronik posta adresine 04.01.2022 tarihinde tebliğ edilen karara yönelik sanık müdafiinin süresinde herhangi bir temyiz isteminde bulunmadığı; kendisine tebligat yapılmayan sanığın süresinden sonra vermiş olduğu 30.01.2022 tarihli temyiz dilekçesiyle kararı bu tarihte öğrenmiş sayılacağı ve bu dilekçesinde eski hale getirme talebinde bulunmadığı, 01.07.2022 tarihli dilekçesinde ise eski hale getirme ve infazın durdurulması talebinde bulunmuş ise de vekilin temyiz süresini kaçırmasının eski hale getirme nedeni sayılamayacağı anlaşıldığından Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı itirazının yerinde olmadığı sonucuna varılmıştır.
III. KARAR
1. Gerekçe bölümünde belirtilen nedenle Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı İTİRAZININ oy birliğiyle REDDİNE,
2. 5271 sayılı Kanun’un 308 inci maddesinin üçüncü fıkrası uyarınca Yargıtay 10. Ceza Dairesinin, 27.09.2022 tarihli ve 2022/10483 Esas, 2022/9598 Karar sayılı ret kararı ile ilgili itirazı incelemek üzere dava dosyasının, Yargıtay Ceza Genel Kuruluna gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
21.03.2023 tarihinde karar verildi.