Yargıtay Kararı 10. Ceza Dairesi 2022/8865 E. 2023/4112 K. 09.05.2023 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 10. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2022/8865
KARAR NO : 2023/4112
KARAR TARİHİ : 09.05.2023

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SAYISI : 2019/96 E., 2020/2268 K.
SUÇ : Uyuşturucu madde ticareti yapma
HÜKÜM : Düşme (İlk Derece Mahkemesince değişen suç vasfına
göre kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
suçundan verilen mahkûmiyet hükmü kaldırılarak)

… Bölge Adliye Mahkemesi 17. Ceza Dairesinin 08.09.2020 tarihli ve 2019/96 Esas, 2020/2268 Karar sayılı kararının sanık müdafii tarafından temyizi üzerine yapılan ön inceleme neticesinde gereği düşünüldü:

Suç tarihi olan 06.12.2012 tarihi itibarıyla yürürlükte olan 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 5560 sayılı Kanun’la değişik 191 inci maddesinin birinci fıkrasında kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçuna ilişkin ceza miktarının “bir yıldan iki yıla kadar hapis cezası” olarak düzenlendiği, daha sonra 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun’la yapılan
değişiklikle ceza miktarının artırılarak “iki yıldan beş yıla kadar hapis cezası” olarak düzenlendiği ve Bölge Adliye Mahkemesi karar tarihinin ise 08.09.2020 tarihi olduğu gözetildiğinde, 28.02.2019 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 7165 sayılı Kanun’la yeniden düzenlenen 5271 sayılı Kanun’un 286 ıncı maddesinin ikinci fıkrasının (d) bendinde yer verilen “İlk defa bölge adliye mahkemesince verilen ve 272 nci maddenin üçüncü fıkrası kapsamı dışında kalan mahkûmiyet kararları hariç olmak üzere, ilk derece mahkemelerinin görevine giren ve kanunda üst sınırı iki yıla kadar (iki yıl dâhil) hapis cezasını gerektiren suçlar ve bunlara bağlı adlî para cezalarına ilişkin her türlü bölge adliye mahkemesi kararları”nın karar tarihinde yürürlükte olan Kanun hükmü dikkate alınarak değerlendirilmesi gerektiği, bu kapsamda incelemeye konu kararın temyize tabi olduğu anlaşılmış ise de;
Sanık müdafiinin 16.09.2020 tarihli temyiz dilekçesinde belirttiği kamu davasının düşürülmesi talebinin … Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verildiği ve kararın gerekçesine yönelik olmayan temyiz isteminde sanığın hukuki yararı bulunmadığından, sanık müdafiinin temyiz isteminin, 5271 sayılı Kanun’un 298 inci maddesinin birinci fıkrası uyarınca, Tebliğname’ye aykırı olarak, oy birliğiyle REDDİNE,

Dava dosyasının, 5271 sayılı Kanun’un 304 üncü maddesinin birinci fıkrası uyarınca Manisa 1. Ağır Ceza Mahkemesine, Yargıtay ilâmının bir örneğinin ise … Bölge Adliye Mahkemesi 17. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
09.05.2023 tarihinde karar verildi.