YARGITAY KARARI
DAİRE : 10. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2022/8555
KARAR NO : 2023/3200
KARAR TARİHİ : 10.04.2023

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi

SUÇ : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Sanık … yönünden; “21.11.2012”
İNCELEME KONUSU KARAR: Tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri
KANUN YARARINA BOZMA
YOLUNA BAŞVURAN : Adalet Bakanlığının istemi üzerine Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı

… 3. Ağır Ceza Mahkemesinin 15.01.2021 tarihli ve 2014/126 Esas, 2021/2 Karar sayılı kararı ile sanıklar hakkında kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 5560 sayılı Kanun ile değişik 191 inci maddesinin ikinci fıkrası uyarınca tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine tabi tutulmalarına karar verildiği, kararın itiraz edilmeksizin 25.01.2021 tarihinde usûlüne uygun şekilde kesinleştiği anlaşılmıştır.

Adalet Bakanlığının, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 309 uncu maddesinin birinci fıkrası uyarınca, 10.03.2022 tarihli ve 2021/14527 sayılı evrakı ile kanun yararına bozma istemine istinaden düzenlenen, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının, 28.04.2022 tarihli ve KYB-2022/40858 sayılı Tebliğnamesi ile dava dosyası Daireye gönderilmekle, gereği düşünüldü:
I. İSTEM
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının, 28.04.2022 tarihli ve KYB-2022/40858 sayılı kanun yararına bozma isteminin;
“Suç tarihinden önce sanıklar haklarında tedavi ve denetimli serbestlik kararı uygulanmadığı ve yargılama devam ederken 6545 sayılı Kanun ile anılan değişikliğin yapıldığı nazara alındığında, herhangi bir yükümlülük getirmeyen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının, yükümlülük getiren denetimli serbestlik tedbirine göre daha lehe olduğu cihetle, sanıklar hakkında 6545 sayılı Kanun’un 85 inci maddesi ile 5320 sayılı Kanun’a eklenen geçici yedinci maddesinin ikinci fıkrası yollamasıyla 5271 sayılı Kanun’un 231 inci maddesinin beşinci fıkrası gereğince hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına hükmedilmesi gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmemiştir.”
Şeklindeki gerekçeye dayandığı anlaşılmıştır.
II. GEREKÇE
A. Sanık … hakkında 15.02.2012, sanık … hakkında 21.11.2012 tarihinde işledikleri kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçlarından açılan kamu davasının yapılan yargılaması sonucunda; … 3. Ağır Ceza Mahkemesinin 15.01.2021 tarihli, 2014/126 Esas ve 2021/2 Karar sayılı kararı ile sanıkların 5237 sayılı Kanun’un 5560 sayılı Kanun ile değişik 191 inci maddesinin ikinci fıkrası uyarınca tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine tabi tutulmalarına karar verildiği, kararın her iki sanık yönünden 25.01.2021 tarihinde itiraz edilmeksizin kesinleştiği anlaşılmıştır.
B. Dosya aslının, hükmün, inceleme dışı diğer sanıklar tarafından istinaf edilmesi nedeniyle … Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmiş olduğu gözetilerek dosya sureti üzerinden yapılan incelemede;
Dosya kapsamına göre, her ne kadar … 3. Ağır Ceza Mahkemesince 5237 sayılı Kanun’un 191 inci maddesinin ikinci fıkrasının, 6545 sayılı Türk Ceza Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun’dan önceki halinin sanıkların daha lehine olduğu gerekçesiyle sanıklar haklarında tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine hükmedilmiş ise de,

28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun’un 85 inci maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun’a eklenen geçici 7 nci maddenin ikinci fıkrasında yer alan, “Bu Kanun’un yürürlüğe girdiği tarih itibarıyla Türk Ceza Kanunu’nun 191 inci maddesinde tanımlanan suç nedeniyle yürütülen kovuşturmalarda, hakkında daha önce denetimli serbestlik veya tedavi tedbiri uygulanmayan kişilerle ilgili olarak 191 inci madde hükümleri çerçevesinde hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verilir.” ve 5237 sayılı Kanun’un 191 inci maddesinin dokuzuncu fıkrasında yer alan “Bu maddede aksine düzenleme bulunmayan hâllerde, Ceza Muhakemesi Kanunu’nun kamu davasının açılmasının ertelenmesine ilişkin 171 inci maddesi veya hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin 231 inci maddesi hükümleri uygulanır” şeklindeki düzenlemeler karşısında, sanıklar haklarında daha önce tedavi ve denetimli serbestlik kararı uygulanmadığı ve yargılama devam ederken 6545 sayılı Kanun ile anılan değişikliğin yapıldığı dikkate alındığında, sanıklar hakkında 6545 sayılı Kanun’un 85 inci maddesi ile 5320 sayılı Kanun’a eklenen geçici 7 nci maddesinin ikinci fıkrası yollamasıyla 5271 sayılı Kanun’un 231 inci maddesinin beşinci fıkrası gereğince hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına hükmedilmesi gerektiği gözetilmeden, tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine karar verilmesi, Kanun’a aykırı olup kanun yararına bozma istemi yerinde görülmüştür.
III. KARAR
1. Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının kanun yararına bozma isteminin KABULÜNE,
2. … 3. Ağır Ceza Mahkemesinin 15.01.2021 tarihli ve 2014/126 Esas, 2021/2 Karar sayılı kararının 5271 sayılı Kanun’un 309 uncu maddesinin üçüncü fıkrası gereği, oy birliğiyle KANUN YARARINA BOZULMASINA,
5271 sayılı Kanun’un 309 uncu maddesinin dördüncü fıkrasının (a) bendi uyarınca gerekli işlemin yapılması için dava dosyasının, mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
10.04.2023 tarihinde karar verildi.