YARGITAY KARARI
DAİRE : 10. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2022/2495
KARAR NO : 2023/3050
KARAR TARİHİ : 05.04.2023
T U T U K L U
MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SAYISI : 2021/433 E., 2021/1904 K.
SUÇ : Uyuşturucu madde ticareti yapma
HÜKÜM : İstinaf başvurularının esastan reddi
TEMYİZ EDENLER : Sanık ve müdafii
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Temyiz istemlerinin esastan reddiyle hükmün düzeltilerek onanması
İlk Derece Mahkemesince verilen hükme yönelik istinaf incelemesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen kararın; 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 286 ncı maddesinin birinci fıkrası uyarınca temyiz edilebilir olduğu, 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenlerin hükmü temyize hak ve yetkilerinin bulunduğu, 291 inci maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz istemlerinin süresinde olduğu, 294 üncü maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz dilekçelerinde temyiz sebeplerine yer verildiği, 298 inci maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz istemlerinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKİ SÜREÇ
A. Gaziantep 6. Ağır Ceza Mahkemesinin, 09.02.2021 tarihli ve 2020/51 Esas, 2021/53 Karar sayılı kararı ile sanığın uyuşturucu madde ticareti yapma suçundan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 188 inci maddesinin üçüncü fıkrası, 52 nci ve 53 üncü maddeleri uyarınca 11 yıl hapis ve 22.000,00 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluğuna karar verilmiştir.
B. Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 5. Ceza Dairesinin, 16.12.2021 tarihli ve 2021/433 Esas, 2021/1904 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında İlk Derece Mahkemesince kurulan hükme yönelik sanık ve müdafiinin istinaf başvurularının 5271 sayılı Kanun’un 280 inci maddesinin birinci fıkrasının (a) bendi uyarınca esastan reddine karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanık ve müdafiinin temyiz sebepleri özetle;
1.Eylemin sabit olmadığına, beraat kararı verilmesi gerektiğine,
2. Eylemin “kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma” suçunu oluşturduğuna,
3. Temel cezada alt sınırdan uzaklaşılmasının hukuka aykırı olduğuna, bu hususta yeterli gerekçe gösterilmediğine,
İlişkindir.
III. OLAY VE OLGULAR
Temyizin kapsamına göre;
A. İlk Derece Mahkemesinin Kabulü
Sanığın ikametinde ve iş yerinde uyuşturucu madde sattığına ilişkin bilgi alınması üzerine, ikametinde yapılan aramada, dam denen kısımda sandığın arkasında iki ayrı poşette daralı 6.31 gram metamfetamin ve 121 adet ecstasy hapın; sanığın çok az sayıda ürün bulunan “ayakkabı” konulu iş yerinde ise koltuğun minder ve kol dayama kısmı arasına sıkıştırılmış daralı 0,43 gram esrarın ele geçtiği olayda; ihbarın, araştırma tutanağının, arama tutanaklarının ve uzmanlık raporunun içerikleri, sanığın aşamalardaki savunmaları, uyuşturucu maddelerin kişisel kullanım sınırının üzerinde ve saklanmış olması hususları birlikte dikkate alındığında, “uyuşturucu madde ticareti yapma” suçunun sabit olduğu, suçun işlendiği
yer, zaman, işleniş biçimi, meydana gelen zarar ve tehlike, suç konusunun önem ve değeri, kişisel kullanım sınırını aşan uyuşturucu madde miktarı ile cisimleşen kast yoğunluğu ve saiki nedenleriyle temel ceza belirlenirken alt sınırdan uzaklaşıldığı ve sanığın dosyaya yansıyan suçlu kişiliği ve suç işleme eğiliminden ötürü takdiri indirim uygulanmadığı gerekçesiyle mahkûmiyetine karar verilmiştir.
B. Bölge Adliye Mahkemesinin Kabulü
İlk Derece Mahkemesince kabul edilen olay ve olgular ile hukuki nitelendirme ve uygulama konusunda, Bölge Adliye Mahkemesince, hükümde isabetsizlik görülmediği gerekçesi ile istinaf başvurularının esastan reddine karar verilmiştir.
IV. GEREKÇE
İlk Derece Mahkemesinin ve Bölge Adliye Mahkemesinin, suçun sübutuna, vasfına, temel cezaların alt sınır aşılarak belirlenmesine ilişkin takdirlerinde bir isabetsizlik bulunmadığı anlaşılmakla, sanık ve müdafiinin temyiz sebepleri yerinde görülmemiş, hükümde açıklanan gerekçeler, tüm dosya kapsamına göre usul ve yasaya uygun bulunarak, aşağıda belirtilen dışında hükümde hukuka aykırılık tespit edilmemiştir.
Sanık hakkında belirlenen adli para cezasının taksitlendirilmesi sırasında, 5237 sayılı Kanun’un 52 nci maddesinin dördüncü fıkrasına aykırı olarak, “Taksitlerden birinin ödenmemesi halinde geri kalan kısmın tamamının tahsil edileceğine ve ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrileceğine” ilişkin ihtarın yapılmadığı tespit edilerek, bu hususun Yargıtay tarafından düzeltilmesi mümkün görülmüştür.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenle sanık ve müdafiinin temyiz istemleri yerinde görüldüğünden Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 5. Ceza Dairesinin, 16.12.2021 tarihli ve 2021/433 Esas, 2021/1904 Karar sayılı kararının 5271 sayılı Kanun’un 302 nci maddesinin ikinci fıkrası gereği, BOZULMASINA, bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden 5271 sayılı Kanun’un 303 üncü maddesi gereği İlk Derece Mahkemesi hükmünde, adli para cezasının taksitlendirilmesine ilişkin “7-” nolu bentte “10 eşit taksit halinde ödenmesine” ibaresinden sonra gelmek üzere, “Taksitlerden birinin ödenmemesi halinde geri kalan kısmın tamamının tahsil edileceğinin ve ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrileceğinin ihtarına,” ibaresinin eklenmesi suretiyle, İlk Derece Mahkemesi hükmündeki hukuka aykırılığın DÜZELTİLEREK, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle TEMYİZ İSTEMLERİNİN ESASTAN REDDİ İLE HÜKMÜN ONANMASINA,
Dava dosyasının, 5271 sayılı Kanun’un 304 üncü maddesinin birinci fıkrası uyarınca Gaziantep 6. Ağır Ceza Mahkemesine, Yargıtay ilâmının bir örneğinin ise Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 5. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
05.04.2023 tarihinde karar verildi.