YARGITAY KARARI
DAİRE : 10. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/764
KARAR NO : 2023/9611
KARAR TARİHİ : 08.11.2023

İNCELENEN KARARIN
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2015/541 E., 2015/786 K.
SUÇ : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
HÜKÜM : Ceza verilmesine yer olmadığına
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Onama

Sanık hakkında kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:

I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Sanığın, denetimli serbestlik tedbirine uygun davranmadığının anlaşılması üzerine, Keşan Cumhuriyet Başsavcılığının, 02.11.2015 tarihli iddianamesi ile sanığın 5237 sayılı Kanun’un 86 ncı maddesinin ikinci fıkrası, üçüncü fıkrasının (a) bendi uyarınca 191 inci maddesinin birinci fıkrası ile 32 nci maddesinin birinci fıkrası ve 57 nci maddesi uyarınca cezalandırılması istemiyle kamu davası açılmıştır.
2. Keşan 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 24.12.2015 tarihli ve 2015/541 Esas, 2015/786 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında, 5237 sayılı Kanun’un 86 ncı maddesinin ikinci fıkrası, üçüncü fıkrasının (a) bendi uyarınca 191 inci maddesinin birinci fıkrası ile 32 nci maddesinin birinci fıkrası ve 57 nci maddesi uyarınca ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanık müdafiinin temyiz sebepleri özetle; sanığın beraatine karar verilmesi talebine ilişkindir.
III. OLAY VE OLGULAR (İlk Derece Mahkemesinin Kabulüne Göre)
Mahkemece, iddia, sanık savunması, mağdur beyanı, TÜTAGEM raporu, Bakırköy Prof. Dr. Mazhar Osman Ruh ve Sinir Hastalıkları Hastanesinin 17.06./2015 tarih ve 4080 numaralı raporu, tüm dosya kapsamı, toplanan deliller, yapılan yargılama ve oluşan vicdani kanıya göre; sanık …’un mağdurun oğlu olduğu, uyuşturucu madde bağımlısı olan sanığın olay tarihinde kullandığı maddenin etkisiyle annesini darp ettiği, alınan doktor raporuna göre mağdurun BTM ile giderilebilir ölçüde yaralandığı, aynı zamanda sanıktan kan örneği alındığı, bu örnekler üzerinde yapılan inceleme sonucunda hazırlanan rapora göre sanığın kanında uyuşturucu madde tespit edildiği, sanık hakkında Bakırköy Ruh ve Sinir Hastalıkları Hastanesince tanzim edilen 17.06.2015 tarihli rapora göre sanığın cezai sorumluluğunun olmadığının tespit edildiği belirlenmekle sanığın üzerine atılı yaralama ve uyuşturucu madde kullanma suçlarını işlediği açıkça anlaşılsa da sanığın üzerine atılı üstsoya karşı kasten basit yaralama ve kullanmak için uyuşturucu madde kullanmak suçlarını işlediği açıkça sübuta ermiş ise de; Bakırköy Prof. Dr. Mazhar Osman Ruh ve Sinir Hastalıkları Hastanesinin 17.06.2015 tarih ve 4080 numaralı raporuna göre; sanık …’un 5237 sayılı Kanun’un 32 nci maddesinin birinci fıkrası kapsamında akıl hastası olduğu ve cezai ehliyetinin bulunmadığının belirtilmiş olduğu anlaşılmakla sanığa ceza verilmesine yer olmadığına ve sanığın koruma ve tedavi altına alınmasına karar verilmiştir.

IV. GEREKÇE
Yargılama sürecindeki işlemlerin kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eylemlerin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, eylemlere uyan suç tipi ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından; sanık müdafiinin temyiz sebepleri yerinde görülmemiş ve hükümde hukuka aykırılık tespit edilmemiştir.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Keşan 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 24.12.2015 tarihli ve 2015/541 Esas, 2015/786 Karar sayılı kararında sanık müdafii tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve dikkate alınan sair hususlar yönünden herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden, sanık müdafiinin temyiz isteminin reddiyle, hükmün, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle ONANMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
08.11.2023 tarihinde karar verildi.