YARGITAY KARARI
DAİRE : 10. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/19389
KARAR NO : 2023/10027
KARAR TARİHİ : 23.11.2023
İNCELENEN KARARIN
MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Uyuşturucu madde ticareti yapma
HÜKÜM : Esastan ret
TEMYİZ EDENLER : Sanık ve müdafii
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Temyiz istemlerinin esastan reddiyle hükmün onanması
İlk Derece Mahkemesince verilen hükme yönelik istinaf incelemesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen kararın; 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 286 ncı maddesinin birinci fıkrası uyarınca temyiz edilebilir olduğu, 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenlerin hükmü temyize hak ve yetkilerinin bulunduğu, 291 inci maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz istemlerinin süresinde olduğu, 294 üncü maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz dilekçesinde/dilekçelerinde temyiz sebeplerine yer verildiği, 298 inci maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz isteminin/istemlerinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKİ SÜREÇ
A. Malatya 4. Ağır Ceza Mahkemesinin, 14.06.2021 tarihli ve 2021/224 Esas, 2021/223 Karar sayılı kararı ile sanığın uyuşturucu madde ticareti yapma suçundan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 188 inci maddesinin üçüncü fıkrası, 62 nci maddesi, 52 nci maddesinin ikinci fıkrası, 53 üncü maddesinin birinci, ikinci, üçüncü fıkraları ve 58 inci maddesi uyarınca 8 yıl 4 ay hapis ve 16.600,00 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına, hak yoksunluklarına ve sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanmasına karar verilmiştir.
B. Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 5. Ceza Dairesinin, 17.09.2021 tarihli ve 2021/1278 Esas, 2021/1298 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında İlk Derece Mahkemesince kurulan ve re’sen de istinafa tabi olan hükme yönelik sanık ve müdafiinin istinaf başvurularının 5271 sayılı Kanun’un 280 inci maddesinin birinci fıkrasının (a) bendi uyarınca esastan reddine karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanık ve müdafiinin temyiz sebepleri özetle;
1. Suçun unsurlarının oluşmadığına,
2. Bölge Adliye Mahkemesi kararının gerekçesiz olduğuna,
3. Eylemin kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçunu oluşturacağına,
4. Delil değerlendirmesinin hatalı yapıldığına,
İlişkindir.
III. OLAY VE OLGULAR
Temyizin kapsamına göre;
A. İlk Derece Mahkemesinin Kabulü
Olay tarihi olan 26.03.2021 tarihinde Malatya – Elazığ karayolunda yapılan uygulama sırasında özel seyahat firmasına ait otobüsün durdurulduğu, 19 nolu yolcu koltuğunda bulunan sanık …’un tedirgin hareketler sergilemesi üzerine yapılan aramada pantolon ön kemer tokasına sıkıştırılmış vaziyette gramajları 3,5 ile 2,5 gram arasında değişen 20 paket halinde 09.04.2021 tarihli
kriminal rapora göre safi ağırlığı 52 gram gelen esrar uyuşturucu maddesi ele geçirilen olayda sanığın üzerine atılı uyuşturucu veya uyarıcı madde ticareti suçunu işlediği vicdani ve hukuki kanaate varıldığı gerekçesiyle sanığın mahkûmiyetine karar verilmiştir.
B. Bölge Adliye Mahkemesinin Kabulü
İlk Derece Mahkemesince kabul edilen olay ve olgular konusunda, Bölge Adliye Mahkemesince, hükümde isabetsizlik görülmediği gerekçesi ile istinaf başvurularının esastan reddine karar verilmiştir.
IV. GEREKÇE
A. İlk Derece Mahkemesinin ve Bölge Adliye Mahkemesinin, suçun vasfına, sübutuna ve delillerin hukuka uygun olarak toplandığına ilişkin takdirlerinde bir isabetsizlik bulunmadığı anlaşılmakla, sanık ve müdafiinin temyiz sebepleri yerinde görülmemiş, hükümde açıklanan gerekçeler, tüm dosya kapsamına göre usul ve yasaya uygun bulunarak, aşağıda belirtilenler dışında hükümde hukuka aykırılık tespit edilmemiştir.
B. Sanık hakkında kurulan hükümde, adli para cezasının 5237 sayılı Kanun’un 52 nci maddesinin dördüncü fıkrası uyarınca taksitlerden birinin zamanında ödenmemesi halinde geri kalan kısmının tamamının tahsil edileceğine karar verildikten sonra, “ödenmeyen para cezasının hapse çevrileceği” belirtilmeyerek 5237 sayılı Kanun’un 52 nci maddesinin dördüncü fıkrasının son cümlesine aykırı davranılmasının hukuka aykırı olduğu değerlendirilmiş;
C. Hükmün tekerrüre ilişkin kısmında sanığın ikinci kez mükerrir olup 5275 sayılı Kanun’un 108 inci maddesinin üçüncü fıkrasının sanık hakkında uygulanmasına karar verilmesine rağmen, tekerrüre esas alınacak olan ilamın Kahramanmaraş 6. Asliye Ceza Mahkemesinin 2019/194 Esas 2019/473 Karar sayılı ilamı yerine, Siverek 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 2018/1 Esas 2018/146 Karar sayılı ilamının yazılmasının hukuka aykırı olduğu değerlendirilmiş;
Her iki hususun Yargıtay tarafından düzeltilmesi mümkün görülmüştür.
V. KARAR
Gerekçe bölümünün (B) ve (C) bentlerinde açıklanan nedenlerle sanık ve müdafiinin temyiz istemleri yerinde görüldüğünden Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 5. Ceza Dairesinin, 17.09.2021 tarihli ve 2021/1278 Esas, 2021/1298 Karar sayılı kararının 5271 sayılı Kanun’un 302 nci maddesinin ikinci fıkrası gereği, BOZULMASINA, bu hususlar yeniden yargılamayı gerektirmediğinden 5271 sayılı
Kanun’un 303 üncü maddesi gereği İlk Derece Mahkemesi hükmünün,
1. 5237 sayılı Kanun’un 54 üncü maddesinin dördüncü fıkrasının uygulanması ile ilgili bölümündeki “taksitlerden birinin zamanında ödenmemesi halinde geri kalan kısmının tamamının tahsil edileceğinin ihtaratına” cümlesinden sonra gelmek üzere; “ve ödenmeyen para cezasının hapse çevrileceğinin sanığa ihtarına” ibaresinin eklenmesi,
2. Hükümde yer alan tekerrüre ilişkin “Sanığın adli sicil kaydında bulunan Siverek 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 2018/1 esas, 2018/146 Karar sayılı ilamının tekerrüre esas olduğu anlaşıldığından sanığın cezasının 5237 Sy. TCK.58 maddesi uyarınca MÜKERRİRLERE ÖZGÜ İNFAZ REJİMİNE GÖRE ÇEKTİRİLMESİNE, ayrıca mürekkir sanık hakkında cezanın infazından sonra DENETİMLİ SERBESTLİK TEDBİRİNİN UYGULANMASINA, Sanığın İKİNCİ KEZ MÜKERRİR olduğundan 5275 sayılı yasanın 108/3 maddesinin sanık hakkında uygulanmasına” sözcüklerinin çıkartılarak yerine “Sanığın adli sicil kaydında yer alan Kahramanmaraş 6 ncı Asliye Ceza Mahkemesinin 2019/194 Esas 2019/473 Karar sayılı ilamı ile mükerrir olduğu, sanığın bu ilamında Siverek 1 inci Asliye Ceza Mahkemesinin 2018/1 Esas 2018/146 Karar sayılı ilamının tekerrüre esas alındığı, bu itibarla sanığın TCK’nın 58/6. ve 5275 sayılı Kanunun 108/3 maddesi uyarınca 2. KEZ MÜKERRİR SAYILMASINA, hükmolunan cezanın mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine ve cezanın infazının tamamlanmasından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına” ibarelerinin yazılmak suretiyle,
İlk Derece Mahkemesi hükmündeki hukuka aykırılıkların DÜZELTİLEREK, Tebliğname’ye kısmen uygun olarak, oy birliğiyle TEMYİZ İSTEMLERİNİN ESASTAN REDDİ İLE HÜKMÜN ONANMASINA,
Dava dosyasının, 5271 sayılı Kanun’un 304 üncü maddesinin birinci fıkrası uyarınca Malatya 4. Ağır Ceza Mahkemesine, Yargıtay ilâmının bir örneğinin ise Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 5. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
23.11.2023 tarihinde karar verildi.