YARGITAY KARARI
DAİRE : 10. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2020/20012
KARAR NO : 2023/4743
KARAR TARİHİ : 24.05.2023

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2015/1495 E., 2016/266 K.
SUÇ : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
HÜKÜM : Mahkûmiyet

Sanık hakkında kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:

I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Konya Cumhuriyet Başsavcılığının, 02.04.2014 tarihli iddianamesi ile sanığın 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 191 inci maddesinin birinci fıkrası, 53 üncü maddesi, 54 üncü maddesi ve 58 inci maddesi uyarınca cezalandırılması istemiyle kamu davası açılmıştır.
2. Konya 14. Asliye Ceza Mahkemesinin, 24.12.2014 tarihli ve 2014/723 Esas, 2014/360 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5560 sayılı Kanun ile değişik 5237 sayılı Kanun’un 191 inci maddesinin ikinci fıkrası gereği tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına karar verilmiştir. Kararın 05.01.2015 tarihinde itiraz edilmeksizin kesinleşmesi üzerine, tedavi ve denetimli serbestlik tedbirinin infazı için dosya Denetimli Serbestlik Müdürlüğüne gönderilmiştir.
3. Sanığın tedavi ve denetimli serbestlik tedbirinin gerektirdiği yükümlülüklere uymadığının bildirilmesi üzerine dosya yeniden ele alınarak yapılan yargılama sonucunda, Konya 14. Asliye Ceza Mahkemesinin, 03.03.2016 tarihli ve 2015/1495 Esas, 2016/266 sayılı kararı ile sanık hakkında, kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan 5237 sayılı Kanun’un 5560 sayılı Kanun ile değişik 191 inci maddesinin birinci fıkrası, aynı Kanun’un 62 inci maddesi, 53 maddesi, 58 maddesi uyarınca 10 ay hapis cezasına, hak yoksunluğuna ve tekerrür hükümleri uygulanmasına karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanığın temyiz isteği özetle; kararı temyiz etmek istediğine ilişkindir.
III. OLAY VE OLGULAR
Mahkemece, sanığın uyuşturucu madde ticareti yaptığı, uyuşturucu maddeleri satışa hazır paketler halinde bulundurmayarak kullanıcı geldikten sonra paketleyerek sattığı yönünde ihbar yapılması üzerine … Sokak üzerinde usulüne uygun bir şekilde şüphelinin üzerinde yapılan aramada uyuşturucu madde ele geçirildiği, sanığın uyuşturucu madde ticareti yapmadığını, uyuşturucu madde kullandığını ikrar ettiği, soruşturma dosyası içerisindeki delillerin tamamı birlikte değerlendirildiğinde sanığın uyuşturucu madde ticareti yaptığına dair somut herhangi bir delilin ele geçirilemediği, adli emanette kayıtlı uyuşturucu madde üzerinde yaptırılan kriminal incelemeye göre ele geçirilen uyuşturucu madde olduğunun tespit edildiği, soruşturma dosyası içerisindeki delillerin tamamı birlikte incelendiğinde sanığın üzerine atılı kullanmak amacıyla uyuşturucu madde bulundurmak suçunu kabul ettiği anlaşılmakla sanığın kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçunu işlediği, hakkında
tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine hükmedildiği, tedbirin gereklerini yerine getirmemesi gerekçesiyle sanık hakkında atılı suçtan mahkûmiyetine karar verilmiştir.
IV. GEREKÇE
Kabul edilebilir bir temyiz başvurusu üzerine yapılan inceleme neticesinde;
Olay tarihinde, ihbar üzerine sanığın yakalanarak uyuşturucu madde ele geçirilmesi karşısında, suç konusu uyuşturucu maddelerin sayısı, niteliği ve ele geçiriliş biçimine göre, sanığın eyleminin ticaret amacıyla uyuşturucu madde bulundurma suçunu oluşturup oluşturmadığına ilişkin delilleri tartışma ve değerlendirme görevinin üst dereceli Ağır Ceza Mahkemesine ait olduğu gözetilip, görevsizlik kararı verilmesi gerekirken, yargılamaya devamla hüküm kurulması, hukuka aykırı görülmüştür.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenle Konya 14. Asliye Ceza Mahkemesinin, 03.03.2016 tarihli ve 2015/1495 Esas, 2016/266 sayılı kararına yönelik sanığın temyiz isteği yerinde görüldüğünden hükmün, 1412 sayılı Kanun’un 321 inci maddesi gereği, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle BOZULMASINA, 1412 sayılı Kanun’un 326 ncı maddesinin dördüncü fıkrası uyarınca sonuç ceza yönünden sanığın KAZANILMIŞ HAKKININ SAKLI TUTULMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
24.05.2023 tarihinde karar verildi.

Yaz İşl.Müd.
Mlk.