YARGITAY KARARI
DAİRE : 10. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2020/18704
KARAR NO : 2023/3656
KARAR TARİHİ : 26.04.2023

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : 1. … yönünden; uyuşturucu madde ticareti yapma
2. … yönünden; kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
HÜKÜMLER : 1. … hakkında; uyuşturucu madde ticareti yapma suçundan beraat
2. … hakkında; kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan ceza verilmesine yer olmadığına dair

Sanıklar hakkında kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 … maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 … maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteminin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteminin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığının, 23.12.2011 tarihli iddianamesi ile sanık … hakkında 5237 sayılı … Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 191 … maddesinin birinci fıkrası ile 53 üncü ve 54 üncü maddeleri uyarınca cezalandırılması; sanık … hakkında; 5237 sayılı Kanun’un 188 … maddesinin üçüncü fıkrası ile 53 üncü ve 54 üncü maddeleri uyarınca cezalandırılmaları istemiyle kamu davası açılmıştır.
2. İstanbul 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 17.12.2015 tarihli ve 2012/6 Esas, 2015/418 Karar sayılı kararı ile sanık … hakkında kullanmak için uyuşturucu madde kabul etmek veya bulundurmak suçundan 5237 sayılı Kanun’un 192 nci maddesinin ikinci fıkrası uyarınca ceza verilmesine yer olmadığına, sanık … hakkında uyuşturucu madde ticareti yapma suçundan 5271 sayılı Kanun’un 223 üncü maddesi ikinci fıkrası (e) bendi uyarınca beraatine karar vermiştir.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ

Cumhuriyet savcısı 12.01.2016 tarihli temyiz talebinde

“Sanık …’ın Sanık …’in kendisini uyuşturucuya alıştırdığını, uyuşturucu maddeyi hakkındaki evrak yaşı sebebi ile dosyadan ayrılan … isimli şahıs vasıtası ile aldığını beyan ettiği, Kollukça SSÇ … vasıtası ile sanık …’den uyuşturucu madde aldırıldığı, bu nedenle, Sanık …’in uyuşturucu madde bağımlısı olan sanık …’a uyuşturucu madde temin edip sattığı, uyuşturucu maddeyi Sanık …’a SSÇ …’ın götürdüğü, her iki sanığın bu şekilde eylemlerinin subuta erdiği anlaşıldığından sanık …’ın eylemine uyan TCK’nun 191/1 ,53 , sanık …’in eylemine uyan TCK’nun 188/3,4, 53 maddesi uyarınca cezalandırılması gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması,

Kabule göre de; Sanık …’ın TCK 192. Maddesinden yararlanma koşulları bulunmadığı, ihbar ettiği sanık … hakkındaki ihbarın, yargılamanın beraatle sonuçlanması karşısında, asılsız olduğu anlaşılmasına rağmen, kullanmak için uyuşturucu madde almak suçunun sabit bulunmasına rağmen belirtilen şekilde hakkında ceza tayinine yer olmadığına karar verilmesi usul ve yasaya aykırı” olduğunu beyan etmiştir.

III. OLAY VE OLGULAR
Sanık … hakkında, diğer sanık …’ın soruşturma aşamasında müdafisiz verdiği ve yargılama aşamasında inkar ettiği ve hükme esas alınamayacak beyanı dışında mahkumiyetine yeterli yukarıda açıklanan kesin delil bulunmadığından sanığın beraatine, sanık … hakkında uyuşturucu madde kullanma suçundan cezalandırılma istemiyle kamu davası açılmış ise de sanığın bu suç haberi alınmadan önce söz konusu maddeyi kimden ve nerede, ne zaman temin ettiği hususunda yetkili merciye haber vererek dosyası tefrik edilerek Çocuk Ağır Ceza Mahkemesinde görülen SSÇ …’ın yakalanmasını ve uyuşturucu maddenin ele geçirilmesini sağladığı anlaşıldığından sanığa ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir
IV. GEREKÇE
Kabul edilebilir bir temyiz başvurusu üzerine yapılan inceleme neticesinde;
A. Sanık … Hakkında Kurulan Hüküm Yönünden
Sanığın savunmasının alındığı 28.03.2012 tarihinden temyiz incelemesinin yapıldığı tarihe kadar geçen sürede, zamanaşımı süresinin dolduğu belirlenmekle,
1. Sanığın yargılama konusu eylemi için, 5237 sayılı Kanun’un 191 … maddesinin birinci fıkrası uyarınca belirlenecek cezanın türü ve üst haddine göre aynı Kanun’un 66 ncı maddesinin birinci fıkrasının (e) bendi gereği 8 yıllık olağan zamanaşımı süresinin öngörüldüğü anlaşılmıştır.
2. 5237 sayılı Kanun’un 66 ncı maddesinin ikinci fıkrasının (e) bendi uyarınca zamanaşımı süresini kesen son işlemin sanığın savunmasının alındığı 28.03.2012 tarihi olduğu, temyiz incelemesinin tarihine kadar zamanaşımını kesen başkaca bir işlemin bulunmadığı ve bu tarihten, temyiz incelemesi tarihine kadar, 8 yıllık olağan zamanaşımı süresinin gerçekleşmiş olduğu belirlenmiştir.

B. Sanık … Hakkında Kurulan Hüküm Yönünden
İlk Derece Mahkemesinin suçun sübutuna ilişkin takdirinde bir isabetsizlik bulunmadığı anlaşılmakla Cumhuriyet savcısının temyiz sebepleri yerinde görülmemiş, hükümde açıklanan gerekçeler tüm dosya kapsamına göre hukuka uygun bulunmuştur.
Yapılan duruşmaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin yargılama sonuçlarına uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dava dosyası içeriğine göre, Cumhuriyet savcısının yerinde görülmeyen temyiz sebeplerinin reddine karar verilmesi gerektiği anlaşılmıştır.
V. KARAR
A. Sanık … Hakkında Kurulan Hüküm Yönünden
Gerekçe bölümünün (A) bendinde açıklanan nedenle İstanbul 2. Ağır Ceza Mahkemesi 17.12.2015 tarihli ve 2012/6 Esas, 2015/418 Karar sayılı kararına yönelik Cumhuriyet savcısının temyiz isteği yerinde görüldüğünden hükmün, 1412 sayılı Kanun’un 321 … maddesi gereğince BOZULMASINA, bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden aynı Kanun’un 322 nci maddesinin birinci fıkrasının (1) numaralı bendinin verdiği yetkiye dayanılarak sanık hakkındaki kamu davasının 5271 sayılı Kanun’un 223 üncü maddesinin sekizinci fıkrası gereği gerçekleşen zamanaşımı nedeniyle, Tebliğnameye uygun olarak, oy birliğiyle DÜŞMESİNE,
B. Sanık … Hakkında Kurulan Hüküm Yönünden
Gerekçe bölümünde (B) bendinde açıklanan nedenle İstanbul 2. Ağır Ceza Mahkemesi 17.12.2015 tarihli ve 2012/6 Esas, 2015/418 Karar sayılı kararında Cumhuriyet savcısı tarafından öne sürelen temyiz sebepleri ve dikkate alınan sair hususlar yönünden herhangi bir hukuka ayrılık görülmediğinden Cumhuriyet savcısının temyiz isteminin reddiyle hükmün, Tebliğnameye uygun olarak oy birliğiyle ONANMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
26.04.2023 tarihinde karar verildi.