YARGITAY KARARI
DAİRE : 10. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2019/9510
KARAR NO : 2022/6732
KARAR TARİHİ : 24.05.2022

Mahkeme : BANDIRMA 2. Asliye Ceza Mahkemesi

Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm: Mahkûmiyet
Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
1- Hakkında kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan dolayı başlatılmış herhangi bir soruşturma olmadığı halde, sanığın polis merkez amirliğine, darp edildiğine ilişkin başvurusunda “uyuşturucu madde kullandığını” beyan etmesi nedeniyle yapılan tahlilde idrarında uyuşturucu madde tespit edildiği anlaşılması üzerine, resmi makamların bilgisinin bulunmadığı aşamada kendi beyanı ile suçunu ortaya çıkarması nedeniyle, hakkında TCK’nın 192/2. maddesi gereğince “ceza verilmesine yer olmadığına” karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, mahkûmiyetine karar verilmesi,
2- Kabule göre; 27/04/2015 tarihli eylem nedeni ile kendisinde uyuşturucu madde ele geçirilemeyen sanık hakkında; Bandırma Devlet Hastanesi tarafından düzenlenen 27/04/2015 tarihli raporda biyolojik tahlillerinde uyuşturucu madde içermeyen etanol (alkol) tespit edildiği görülmekle, sanıkla ilgili olarak kanında veya idrarında uyuşturucu madde bulunduğuna dair tahlil raporları bulunup bulunmadığının tespit edilerek sonucuna göre sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerekirken eksik araştırma ile hüküm kurulması,
3- Türk Ceza Kanunu’nun 58/1. maddesinde yer alan “Önceden işlenen suçtan dolayı verilen hüküm kesinleştikten sonra yeni bir suçun işlenmesi halinde, tekerrür hükümleri uygulanır” hükmü nazara alınarak, sanık hakkında tekerrüre esas alınan Bursa 4. Ağır Ceza Mahkemesinin 2013/443 esas ve 2013/452 karar sayılı ilamının 06.04.2015 tarihinde kesinleştiği, temyiz incelemesine konu olan suçun ise anılan kararın kesinleşme tarihinden önceki tarihte işlenmesi nedeniyle tekerrüre esas alınamayacağının gözetilmemesi,
4- Hükümden sonra 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 esas ve 2015/85 karar sayılı hükmü ile 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı hükümlerinin iptal edilmesi ve 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesinde yapılan değişiklikler nedeniyle, bu maddenin uygulanması açısından, sanığın durumunun yeniden belirlenmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, hükmün BOZULMASINA, 24/05/2022 tarihinde oy birliği ile karar verildi.