Yargıtay Kararı 10. Ceza Dairesi 2017/5919 E. 2021/4333 K. 05.04.2021 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 10. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2017/5919
KARAR NO : 2021/4333
KARAR TARİHİ : 05.04.2021

Mahkeme : ADANA 2. Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Uyuşturucu madde ticareti yapma
Hüküm : Mahkûmiyet (Sanığın 26/02/2012 tarihinde işlediği suç nedeniyle Siverek Ağır Ceza Mahkemesinin 2012/85 – 147 sayılı kararı ile hükmedilen ve kesinleşen cezasına TCK’nın 43 ve 62. maddelerine göre 1 yıl 5 ay 15 gün hapis ve 2.060 TL adli para cezası eklenmesi)

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
Yargılama sürecindeki işlemlerin kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemlerin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eyleme uyan suç tipinin aşağıda belirtilenler dışında doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından; sanığın yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanığın 02/11/2011, 17/11/2011, 03/12/2011 tarihlerinde işlediği uyuşturucu madde ticareti yapma eyleminden dolayı temyize konu bu davanın açıldığı; 26/02/2012 tarihinde işlemiş olduğu uyuşturucu madde ticareti yapma eylemi nedeniyle ise Siverek Ağır Ceza Mahkemesine 2012/85 esas ve 2012/147 karar sayılı dosyada sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 188 ve 62. maddeleri uygulanmak suretiyle neticeten 5 yıl 10 ay hapis cezası ile 416 gün karşılığı 8.320,00 TL adli para cezası verildiği, hükmün temyizden vazgeçme nedeniyle 15/03/2013 tarihinde kesinleştiği; hukukî kesinti olmadan ikinci suçun işlendiği, sanığın bu suçları “bir suç işleme kararının icrası kapsamında” işlediği ve bu nedenle zincirleme suçun söz konusu olduğu anlaşıldığından; en ağır sonuç doğuran suç esas alınarak tayin edilecek cezanın, zincirleme suç nedeniyle TCK’nın 43. maddesi gereğince artırılmasında ve böylece bulunacak sonuç cezanın, kesinleşen hükümdeki sonuç cezadan “fazla olması halinde” aradaki fark kadar ”ek cezaya” hükmolunması, aksi halde “ek ceza verilmesine yer olmadığına” karar verilmesi gerekirken; somutlaştırma yapılarak hüküm kurulmadan, kesinleşen mahkûmiyet üzerinden TCK’nın 43. maddesi uygulanmak suretiyle ek cezaya hükmolunması,
Kanuna aykırı, sanığın temyiz itirazları bu nedenle yerinde olduğundan, hükmün BOZULMASINA, 05/04/2021 tarihinde oy birliği ile karar verildi.