YARGITAY KARARI
DAİRE : 10. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/5555
KARAR NO : 2015/33428
KARAR TARİHİ : 22.12.2015

Tebliğname No : KD – 2015/318019
İtiraz Eden : Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı
İtiraz Yazısının Tarihi- Sayısı : 26/11/2015 – 2015/318019
İtiraz Edilen Daire Kararı : Dairemizin 18/11/2013 tarihli 2012/17029 esas ve
2013/10278 karar sayılı bozma kararı
İtirazla İlgili Mahkeme Kararı : Bursa 3. Ağır Ceza Mahkemesi’nin 07/09/2011 tarihli
2011/307 esas ve 2011/378 karar sayılı kararı
Suç : Uyuşturucu madde ticareti yapma

İtiraz yazısı ile dava dosyası incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
A) KONUYLA İLGİLİ BİLGİLER :
Uyuşturucu madde ticareti yapma suçundan sanık hakkında Bursa 3. Ağır Ceza Mahkemesi’nce yapılan yargılama sonucu 07/09/2011 tarihinde 2011/307 esas ve 2011/378 karar sayı ile verilen mahkûmiyet hükmü sanık müdafii tarafından temyiz edilmiştir.
Dairemizce 18/11/2013 tarihinde 2012/17029 esas ve 2013/10278 karar sayı ile sanık hakkındaki hükmün onanmasına oybirliğiyle karar verilmiştir.
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nca Dairemizin kararına itiraz edilmiştir.
B) İTİRAZ NEDENLERİ :
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nın itiraz yazısında özetle; “TCK’nın 43.maddesinin uygulanmasına ilişkin yerel mahkemenin kabulü yerinde değildir. 26/03/2011 tarihinde sanık Y.. Ç..’nin, alıcı görevlilere 10 TL karşılığında 1,2 gram kenevir bitkisi parçalarını sattığı, ertesi gün 27/03/2011 tarihinde görevlilerin sanıktan 10 TL karşılığında 0,9 gram kenevir bitkisi parçaları daha aldıkları; kolluk görevlilerinin gerçek iradelerinin uyuşturucu madde satın alma değil, suç delilini elde etme olduğundan, somut olayda “uyuşturucu madde satma”nın gerçekleşmediği; böylece sanığın hareketlerinin bütünüyle “uyuşturucu maddeyi satışa arzetme” suçunu oluşturduğu gözetilmeden, iki kez uyuşturucu madde sattığı kabul edilerek sanık hakkında zincirleme suçla ilgili TCK’nın 43. maddesinin uygulanması suretiyle fazla ceza tayini yerinde olmadığından” Dairemizin sanık hakkındaki onama kararının kaldırılması, yerel Mahkeme hükmünün belirtilen nedenle bozulması istenmiştir.
C) İTİRAZIN VE KONUNUN İRDELENMESİ :
İnegöl 1. Sulh Ceza Mahkemesi’nce 18/02/2011 tarihinde 2011/79 değişik iş sayı ile “gizli soruşturmacı” görevlendirme kararına istinaden 26/03/2011 tarihinde gizli soruşturmacının sanık Yılmaz’dan 10 TL karşılığında 0,6 gram esrar aldığı, aynı gizli soruşturmacının 27/03/2011 tarihinde tekrar giderek sanıktan 10 TL karşılığında 0,9 gram esrar aldığı; kolluk görevlisinin gerçek iradesinin uyuşturucu madde satın alma değil, suç
delilini elde etme olduğu, somut olayda “uyuşturucu madde satma”nın gerçekleşmediği; sanığın hareketlerinin bütünüyle “uyuşturucu maddeyi satışa arzetme” suçunu oluşturduğu anlaşılmış ve sanık hakkındaki itirazın kabulüne karar vermek gerekmiştir.
D) KARAR: Açıklanan nedenlerle;
1- Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nın İTİRAZININ KABULÜNE,
2- Dairemizin 18/11/2013 tarihli 2012/17029 esas ve 2013/10278 karar sayılı ONAMA KARARININ KALDIRILMASINA,
3- Bursa 3. Ağır Ceza Mahkemesi’nin 07/09/2011 tarihli 2011/307 esas ve 2011/378 karar sayılı sanık hakkındaki mahkûmiyet hükmünün incelenmesi:
Yargılama sürecindeki işlemlerin yasaya uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemlerin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı anlaşıldığından; yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1) Sanığın uyuşturucu madde sattığına ilişkin edinilen bilgiler üzerine, sivil giyimli kolluk görevlisinin 26/03/2011 tarihinde 10 TL verip sanıktan 0,6 gram esrar aldığı, aynı görevlinin 27/03/2011 tarihinde tekrar giderek 10 TL verip sanıktan 0,9 gram esrar aldığı; kolluk görevlisinin gerçek iradesinin uyuşturucu madde satın alma değil, suç delilini elde etme olduğundan, somut olayda “uyuşturucu madde satma”nın gerçekleşmediği; böylece sanığın hareketlerinin bütünüyle “uyuşturucu maddeyi satışa arzetme” suçunu oluşturduğu gözetilmeden, iki kez uyuşturucu madde sattığı kabul edilerek sanık hakkında zincirleme suçla ilgili TCK’nın 43. maddesinin uygulanması,
2) Hükümden sonra 24/11/2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesi’nin 08/10/2015 tarihli 2014/140 esas ve 2015/85 karar sayılı kararı ile, 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı hükümlerinin iptal edilmesi ve hükmün iptal edilen yoksunlukları da kapsaması nedeniyle, sözü edilen maddenin uygulanması açısından, sanığın durumunun yeniden belirlenmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, hükmün BOZULMASINA,
22/12/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.