YARGITAY KARARI
DAİRE : 10. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/4184
KARAR NO : 2015/33389
KARAR TARİHİ : 21.12.2015
Tebliğname No : KYB – 2015/223963
Adalet Bakanlığı’nın, uyuşturucu madde ticareti yapma, dolandırıcılık ve karşılıksız yararlanma suçlarından hükümlü M.. S.. hakkındaki hükümlerin infazı aşamasında Kayseri İnfaz Hakimliği’nce 27/02/2015 tarihinde 2015/398 dosya ve 2015/426 karar sayı ile verilen karara karşı hükümlünün itiraz etmesi üzerine, itirazın kabulü ile belirtilen kararın kaldırılmasına ilişkin Kayseri 2. Ağır Ceza Mahkemesi’nin 12/03/2015 tarih ve 2015/403 değişik iş sayılı kararının kanun yararına bozulması yönündeki talebi üzerine, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nca 23/06/2015 tarihli ihbar yazısı ekinde dosyanın Dairemize gönderildiği anlaşıldı.
Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
Kanun yararına bozma talebi ve ihbar yazısında, «Yargıtay 6. Ceza Dairesinin 03/02/2015 tarihli ve 2014/14723 esas, 2015/983 sayılı ilamında “Yargıtay 8. Ceza Dairesinin 19/12/2013 tarihli ve 2013/14257 esas. 2013/29604 karar sayılı ilâmında da belirtildiği üzere, 5275 sayılı Kanun’un 44/3-1 maddesinde firar fiili karşılığında hücreye koyma disiplin cezasını öngören düzenleme ile aynı Kanun’un 14/4. maddesinde yer alan “Açık ceza infaz kurumunda bulunan hükümlülerden kınamadan başka bir disiplin cezası alanlar … kurum yönetim kurulunun kararı ile kapalı ceza infaz kuramlarına geri gönderilirler. Bu karar, infaz hâkiminin onayına sunulur.” şeklindeki düzenleme ve yine Açık Ceza İnfaz Kuramlarına Ayrılma Yönetmeliği’niıı 12/l-b maddesinde yer alan “Açık kuramlarda cezası infaz edilmekte olan hükümlülerden b) firar edenlerin kurum yönetim kurulu kararı ile kapalı kuramlara iade edilir ve bu karar derhâl infaz hâkimliğinin onayına sunulur.” şeklindeki düzenlemeler birlikte değerlendirildiğinde, bu hükümlerin infazı devam etmekte olan (infazı sırasında firar edilen) ilâm ya da ilamların yanısııa sair ilamları da kapsadığı, firar eylemine konu ilam ile sınırlı tutulmaması gerektiği, sonraki tarihlerde infazına başlanılan veya başlanılacak olan diğer ilamların infazı için de açık infaz kurumuna ayrılmaya engel teşkil edeceği” belirtilmiş olup. somut olayda hükümlünün içtimalı 6 yıl 3 ay hapis cezasını infaz etmekte iken Niğde İnfaz Hakimliğinin 08/01/2014 tarihli ve 2014/35 esas, 2014/34 sayılı kararı ile hapis cezasının denetimli serbestlik tedbiri uygulanmak suretiyle tahliyesine karar verildiği, hükümlünün yükümlülüklerini ısrarla ihlal etmesi nedeniyle Kayseri İnfaz Hakimliğinin 03/06/2014 tarihli 2014/1543 esas. 2014/1547 sayılı kararı ile 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanunun 105/A maddesinin 6/b fıkrası uyarınca denetimli serbestlik tedbirinin kaldırılmasına karar verildiği, buna istinaden 14/06/2014 tarihinde kapalı ceza infaz kurumuna alındığı, sonrasında kesinleşen 1 yıl ve 10 ay hapis cezalarının da infaza verildiği. Kayseri 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 10/12/2014 tarihli ve 2014/1513 değişik iş sayılı kararı ile hapis cezalarının içtima edildiği, şartla tahliye tarihinin 26/05/2016 olduğu, denetimli serbestliğe konu cezanın şartla tahliye tarihi gerçekleşmeden, sonradan kesinleşen ve infaza verilen cezaların da anılan Yargıtay ilamında belirtildiği üzere, kapalı ceza infaz kurumunda yerine getirilmesi gerektiği gözetilmeden, itirazın reddi yerine yazılı gerekçe ile kabulüne karar verilmesinde isabet görülmemiştir.» denilerek, Kayseri 2. Ağır Ceza Mahkemesi’nin 12/03/2015 tarih 2015/403 değişik sayılı kararının bozulması istenmiştir.
Kanun yararına bozma isteğinin kapsamına, Yargıtay Kanunu’nun 14. maddesi hükmüne ve Yargıtay Büyük Genel Kurulu’nun 24.01.2014 tarih ve 2014/1 sayılı kararına göre, özel ceza kanunlarından veya Kabahatler Kanunu’ndan doğan ve başka dairelerin görev alanına girmeyen suçlar ve kararlara ilişkin temyiz inceleme görevinin Yargıtay 7. Ceza Dairesine ait olması; Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulu’nun 19.01.2015 tarih ve 2015/8 sayılı kararı ile sözü edilen işlere ilişkin inceleme görevinin Yargıtay 19. Ceza Dairesi’ne verilip işbölümü değişikliğinden önce Yargıtay 7. Ceza Dairesi’nin görev alanına giren ancak diğer dairelere devredilmeyen bütün işlere ait dava dosyalarının Yargıtay 19. Ceza Dairesi’ne devredileceğinin öngörülmesi; Yargıtay Başkanlar Kurulu’nun 02.07.2015 tarih ve 2015/152-463 sayılı kararında, 5275 sayılı Kanun’un kıyasen özel ceza kanunu niteliğinde sayılması gerekmekte olup bu Kanun’dan kaynaklanan işlerin başka bir dairenin görev alanına girmemesi nedeniyle 5275 sayılı Kanun’dan kaynaklanan ve doğrudan infaz edilen suçla bir bağlantısı bulunmayan kararlara ilişkin işlere bakma görevinin de Yargıtay 19. Ceza Dairesi’ne ait olduğunun belirtilmesi karşısında; 5275 sayılı Kanun’dan doğan ve infazla ilgili olan bu konuda Yargıtay 19. Ceza Dairesi görevli olduğundan, Dairemizin GÖREVSİZLİĞİNE; görevli Daireye gönderilmesi için dosyanın Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’na İADESİNE, 21.12.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.