YARGITAY KARARI
DAİRE : 10. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/4056
KARAR NO : 2015/33321
KARAR TARİHİ : 15.12.2015
Tebliğname No : 10 – 2015/187171
Mahkeme : VAN 1. Ağır Ceza Mahkemesi
Karar Tarihi- Numarası : 28/01/2015 – 2013/279 esas ve 2015/34 karar
Suç : Uyuşturucu madde ticareti yapma
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ :
A) Sanık H.. hakkındaki hükme yönelik inceleme:
28.01.2015 tarihinde tefhim edilen hükmün sanık H..müdafii tarafından UYAP ortamında verip elektronik olarak imzaladığı 03.02.2015 tarihli dilekçe ile bir haftalık yasal süre içinde temyiz edildiği anlaşıldığından, tebliğnamedeki temyiz isteğinin süre yönünden reddine ilişkin düşünceye iştirak edilmemiştir.
Hükmün temyiz edilmesinden sonra, sanığın G…… H tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumu Müdürlüğü aracılığıyla gönderdiği 26.08.2015 tarihli dilekçesiyle temyiz isteğinden vazgeçmesi nedeniyle, hükmün İNCELENMESİNE YER OLMADIĞINA,
B) Sanıklar İ.., H.., T.. ve N.. hakkındaki hükümlerin incelenmesi:
Hükmedilen hapis cezasının süresine göre, 5320 sayılı Karun’un 8. maddesin’in 1. fıkrası ile CMUK’nın 318 ve CMK’nın 299. maddeleri uyarınca, sanık N… müdafiinin duruşma isteğinin reddine karar verilerek, duruşmasız inceleme yapılmıştır.
28.01.2015 tarihinde tefhim edilen hükmün sanık H.. müdafii tarafından UYAP ortamında verip elektronik olarak imzaladığı 03.02.2015 tarihli dilekçe ile bir haftalık yasal süre içinde temyiz edildiği anlaşıldığından, tebliğnamedeki temyiz isteğinin süre yönünden reddine ilişkin düşünceye iştirak edilmemiştir.
Gerekçeli karar başlığına suç tarihinin sanık H.. yönünden ” 09.01.2013 ve 17.01.2013″, sanıklar İ.. T.. ve N.. yönünden ise “22.06.2013” yerine, sanık ayrımı yapılmaksızın “04.07.2013” olarak yanlış ve eksik yazılması, Mahkemece düzeltilmesi mümkün maddî hata olarak kabul edilmiştir.
Sanık H.. hakkında, 09.01.2013 ve 17.01.2013 tarihlerinde işlenen ve “zincirleme suç” oluşturan suçlardan, etkin pişmanlık koşulları bulunmayan ve bu nedenle daha ağır sonuç doğuran 09.01.2013 tarihli suç nedeniyle belirlenecek cezanın, 17.01.2013 tarihli suç nedeniyle TCK’nın 43. maddesi uyarınca artırılması ile yetinilmesi gerekirken, 17.01.2013 tarihli suçtan dolayı verilen ve daha önce kesinleşen hükümde uygulandığı gerekçesiyle sanığın cezasından TCK’nın 192. maddesinin 3. fıkrası uyarınca indirim yapılması suretiyle sonuç olarak eksik ceza tayini, karşı temyiz bulunmadığından bozma nedeni sayılmamıştır.
Yargılama sürecindeki işlemlerin yasaya uygun olarak yapıldığı, delillerin gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eylemlerin sanıklar tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, eylemlere uyan suç tipi ile aşağıda belirtilen dışındaki yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından, yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Hükümden sonra 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesi’nin 08.10.2015 tarihli 2014/140 esas ve 2015/85 karar sayılı kararı ile, 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı hükümlerinin iptal edilmesi ve hükmün iptal edilen yoksunlukları da kapsaması nedeniyle, sözü edilen maddenin uygulanması açısından, sanıkların durumunun yeniden belirlenmesinde zorunluluk bulunması
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar H.. ve N..’nin müdafileri ile sanıklar İ.. ve T..’in temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin BOZULMASINA; ancak yeniden yargılama yapılmaksızın CMUK’nın 322. maddesi uyarınca durumun değerlendirilmesi ve aykırılığın düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, TCK’nın 53. maddesinin uygulanması ile ilgili bölümün hüküm fıkrasından çıkarılması ve yerine “Anayasa Mahkemesi’nin 08.10.2015 tarihli iptal kararından sonra oluşan durumuna göre, sanıklar hakkında TCK’nın 53. maddesinin 1 ve 2. fıkraları ile 3. fıkrasının birinci cümlesinin uygulanmasına” ibaresinin yazılması suretiyle, hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
15.12.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.