YARGITAY KARARI
DAİRE : 1. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2022/7654
KARAR NO : 2022/8230
KARAR TARİHİ : 13.12.2022

MAHKEMESİ : İZMİR BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 1. HUKUK DAİRESİ
İLK DERECE MAHKEMESİ : URLA 1. ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
-KARAR-

Dosya içeriğinden, yargılaması devam eden 2022/402 Esas sayılı davada davacı tarafın dava konusu taşınmazla ilgili ihtiyati tedbir talebi İlk Derece Urla 1. Asliye Hukuk Mahkemesince 06/07/2022 tarihli ara kararı ile reddedilmiş, bu karara yönelik istinaf istemi de İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 1. Hukuk Dairesinin 30/09/2022 tarihli ve 2022/2609 Esas – 2022/1969 Karar sayılı kararı ile kesin olarak esastan reddedilmiştir.
Bu kez, Bölge Adliye Mahkemesinin kararına karşı davacı tarafından Asliye Hukuk Mahkemesine temyiz dilekçesi ibraz edilmiş; Asliye Hukuk Mahkemesi, Bölge Adliye Mahkemesi kararının kesin olduğunu gerekçe göstererek davacı tarafın temyiz dilekçesini 25/10/2022 tarihli ek karar ile reddetmiş; anılan ek kararın temyizi üzerine dosya Daireye gönderilmiştir.
Bilindiği üzere, 6100 sayılı Hukuk Mahkemeleri Kanunu′nun temyiz edilemeyen kararlar başlıklı 362. maddesinin 1. fıkrasının (f ) bendinde, bölge adliye mahkemelerince geçici hukuki korumalar hakkında verilen kararlara karşı temyiz yoluna başvurulamayacağı hükme bağlanmıştır.
Diğer taraftan, aynı Kanun′un 365. maddesi; ″(1) Temyiz dilekçesi, kararı veren bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine veya Yargıtayın bozması üzerine hüküm veren ilk derece mahkemesine yahut temyiz edenin bulunduğu yer bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine veya ilk derece mahkemesine verilebilir. (2) Temyiz dilekçesi, kararı veren mahkemeden başka bir mahkemeye verilmişse temyiz defterine kaydolunur ve durum derhâl kararı temyiz edilen mahkemeye bildirilir.″ hükmünü içermektedir.
Öte yandan, 366. madde yollamasıyla temyiz yolunda da kıyasen uygulanan 346. maddesi hükmü gözetildiğinde, temyiz istemini inceleme yetkisinin temyize konu kararı veren Bölge Adliye Mahkemesi ilgili Dairesine veya 01.06.1990 tarihli ve 1989/3 Esas, 1990/4 sayılı İBK gereğince Yargıtayın ilgili Dairesine ait olduğu, İlk Derece Mahkemesinin davacı tarafın temyiz dilekçesini inceleme yetkisi bulunmadığı açıktır.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle;
1- İlk Derece Mahkemesinin 25/10/2022 tarihli ve derdest 2022/402 Esas sayılı ek kararının ORTADAN KALDIRILMASINA,
2- Bölge Adliye Mahkemesinin 30/09/2022 tarihli ve 2022/2609 Esas, 2022/1969 Karar sayılı kararı kesin olduğundan davacı tarafın temyiz dilekçesinin REDDİNE, alınan peşin harcın istek halinde yatırana iadesine, 13/12/2022 tarihinde kesin olmak üzere oy birliğiyle karar verildi.