Yargıtay Kararı 1. Hukuk Dairesi 2018/5484 E. 2019/1139 K. 20.02.2019 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 1. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2018/5484
KARAR NO : 2019/1139
KARAR TARİHİ : 20.02.2019

MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki davadan dolayı … 5. Asliye Hukuk Mahkemesinden verilen 01.04.2015 gün ve 2012/2 Esas 2015/344 Karar sayılı hükmün onanmasına ilişkin olan 17.09.2018 gün ve 2015/14353 Esas 2018/12390 Karar sayılı kararın düzeltilmesi süresinde asıl ve birleştirilen davaların davacıları vekili tarafından istenilmiş olmakla, dosya incelendi gereği görüşülüp düşünüldü:

-KARAR-
Asıl dava, 02.01.2012 günlü dilekçe ile 10.000.TL, birleştirilen dava, 09.01.2012 günlü dilekçe ile 5.000,00 TL değer gösterilerek açılmış ve bu miktar üzerinden 01.04.2015 tarihinde nihai karara bağlanmıştır.
Yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelenmesi sonucunda Yargıtay Daireleri ya da Hukuk Genel Kurulu’nca verilen kararlara karşı miktar itibariyle karar düzeltme yoluna gidilmesinin mümkün olup olmadığı belirlenirken; temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan Kanun hükmü esas alınmalıdır. (Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 27.04.2005 gün ve 2005/4-295-287 sayılı ilamı) Bu durumda, temyiz veya karar düzeltme incelemesinde kesinlik, dolayısı ile kanun yoluna başvurulabilirlik sınırı belirlenirken talep hangi karara yönelik ise o karar tarihinin esas alınması gerekir.
Talep karar düzeltme istemine ilişkin olduğu ve 17.09.2018 günlü Daire kararının düzeltilmesi istendiği için kesinlik sınırı Daire karar tarihine göre belirlenmelidir.
Bilindiği üzere, 1086 sayılı HUMK’nun 440/III-1 maddesi 21.07.2004 tarihinde yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanun ile değiştirilmiş, ayrıca 01.04.2005 tarihinde yürürlüğe giren 5236 sayılı Kanunun 19.maddesi ile HUMK.’na ilave edilen Ek Madde 4’e göre de; 01.01.2018 tarihinden itibaren değeri 15.910.00.TL’den az olan davalara ait hükümlerin onanmasına veya bozulmasına ilişkin Yargıtay kararları hakkında karar düzeltme yoluna gidilemeyeceği öngörülmüştür.
Bu nedenle, (6100 sayılı Yasanın geçici 3. maddesi yollaması ile) asıl ve birleştirilen davacılar vekilinin karar düzeltme istemine ilişkin 30.10.2018 günlü dilekçesinin REDDİNE, peşin alınan harcın temyiz edene geri verilmesine, 21.02.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.