YARGITAY KARARI
DAİRE : 1. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/2774
KARAR NO : 2015/3925
KARAR TARİHİ : 19.03.2015
MAHKEMESİ : MARMARİS SULH HUKUK MAHKEMESİ
TARİHİ : 31/01/2013
NUMARASI : 2012/168-2013/62
Taraflar arasında görülen ecrimisil davası sonunda, yerel mahkemece davanın kabulüne ilişkin olarak verilen karar davalılar vekili tarafından yasal süre içerisinde temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi, Tetkik Hakimi raporu okundu, açıklamaları dinlendi, gereği görüşülüp düşünüldü;
-KARAR-
Dava, ecrimisil isteğine ilişkindir.
Davacılar, davalı U.. Manav Turizm ve Tic. Ltd. Şti. aleyhine keşide ettikleri ihtarname ile taşınmazın ortak alanlarına elatmalarını sonlandırmasını, taşınmazın eski hale getirilmesini aksi halde ecrimisil isteyeceklerini bildirdikleri halde ihtarname gereğinin yerine getirilmediğini, 1 nolu bağımsız bölümün yönetim planına aykırı olarak davalı şirket tarafından restorant olarak işletildiğini, mimari projeye aykırı olarak binanın dışına doğru baca yapıldığı ve ortak kullanım alanı olan bahçeyede masa ve sandalyelerin konulduğunu, davalı U.. Manav Turizm ve Tic. Ltd. A.Ş.’ nin restorantı 2 yıldır kullandığını, daha öncesinde de diğer davalı Cemil tarafından kahvehane olarak işletildiğini ileri sürerek, davalıların işgal ettiği ortak alanlar sebebiyle fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydı ile davalı U.. Manav Turizim ve Tic. Ltd. A.Ş’den Nisan 2008—Mart 2010 tarihleri arasındaki dönem için aylık 500-TL’den olmak üzere toplam 11.500,00-TL, diğer davalı Cemil’den ise; Mart 2005—Nisan 2008 tarihleri arasındaki dönem için aylık 500-TL’den olmak üzere toplam 18.500-TL ecrimisil bedelinin dava tarihinde itibaren işleyecek yasal faiziyle birlikte tahsili ile yönetim planına aykırı olarak yapılan inşaatların eski hale getirilmesi ve restorantın kapatılmasına karar verilmesini istemişlerdir.
Davalılar, savunma getirmemişlerdir.
Mahkemece, asıl dava dosyasından ecrimisil isteğini tefrik ederek, ecrimisil isteği yönünden davanın kabulüne karar verilmiş, hüküm davalılar tarafından temyiz edilmiştir.
Dosya içeriğinden ve toplanan delillerden; kat mülkiyeti kurulu 192 ada 549 parsel sayılı taşınmazdaki mesken vasıflı 8 ve 9 nolu bağımsız bölümlerin davacı Arzu, 7 nolu bağımsız bölümün ise diğer davacı Nihat adına kayıtlı olduğunu, aynı taşınmazda zemindeki “dükkan” niteliğindeki 1 nolu bağımsız bölümün davalı Cemil adına kayıtlı olup diğer davalı U.. Manav Turizm ve Tic. Ltd. A.Ş tarafından restorant olarak işletildiği anlaşılmaktadır.
Ne var ki; davalı taraf temyiz dilekçesinde davacılar tarafından aynı istekle Marmaris Sulh Hukuk Mahkemesinde 2012/175E., sayılı davanın açıldığını savunmuşlardır.
Gerçekten de; eksiğin tamamlanması yoluyla dosyaya getirtilen Marmaris Sulh Hukuk Mahkemesinin 2012/175 Esas sayılı dava dosyasında davacıların Nisan 2008 ile Mart 2010 arasındaki dönem için davalı U.. Manav Turizm ve Tic. Ltd AŞ.’den ecrimisil isteğinde bulundukları, davanın kabulüne dair verilen kararın Yargıtay 18.HD. tarafından Kat Mülkiyeti Kanunu’nun uygulanmasında ortak amaçlara tahsis edilmiş olan yerlerin herhangi bir gelir getirmesi ve tüm kat maliklerinin oybirliği ile karar alması halinde dahi kiraya verilmesi mümkün olmadığından bu gibi yerlerin işgali sebebiyle ecrimisil istenemeyeceği gereğine değinilerek bozulduğu, mahkemece bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonucunda davanın reddine dair verilen kararın Yargıtay 18. HD. tarafından onanmak suretiyle 05.01.2015 tarihinde kesinleştiği anlaşılmaktadır.
Hal böyle olunca; Marmaris Sulh Hukuk Mahkemesi’nin 2012/175 E., 2013/64 K. sayılı (bozmadan sonraki Marmaris Sulh Hukuk Mahkemesinin 08.04.2014 tarihli ve 2014/105E., 2014/249K. sayılı dosyanın) incelenmesi, anılan dava dosyasındaki maddi ve hukuki olgular değerlendirilerek varılacak sonuç çerçevesinde bir hüküm kurulması gerekirken yazılı olduğu üzere karar verilmiş olması doğru değildir.
Davalıların bu yöne ilişkin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle (6100 sayılı Yasanın geçici 3.maddesi yollaması ile) 1086 sayılı HUMK’un 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, alınan peşin harcın temyiz edene geri verilmesine,19.03.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.