YARGITAY KARARI
DAİRE : 1. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2012/6080
KARAR NO : 2012/9558
KARAR TARİHİ : 17.09.2012
MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
DAVA TÜRÜ : TAPU İPTALİ VE TESCİL
Taraflar arasında görülen davada;
Davacılar, mirasbırakanları babalar…nın, 8770 ada, 2 parsel sayılı taşınmazını mirastan mal kaçırma amaçlı ve muvazaalı olarak gerçek değerinin altında bir bedelle, tapuda satış göstermek suretiyle oğlu olan davalıya, ölümünden bir ay önce temlik ettiğini, gerçekte bağış yapıldığını ileri sürerek tapu kaydının iptali ile miras payları oranında adlarına tesciline olmadığı taktirde tenkise karar verilmesini istemişlerdir.
Davalı, murisin süreklilik arzeden hastalıkları nedeniyle bakıma muhtaç olduğunu, tedavi giderlerini karşılayamadığını, gerek babasının gerekse kendisinin borçlandığını, bu nedenle taşınmazı satılığa çıkardığını, yabancıya gitmemesi için eşine ait dükkânı baldızına satarak 24.000,00.-TL bedelle satın aldığını belirterek davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece; temlik işlemin muvazaalı olduğu gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Karar, davalı tarafından süresinde temyiz edilmiş olmakla; Tetkik Hâkimi …’ın raporu okundu, düşüncesi alındı. Dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü.
-KARAR-
Dava; muris muvazaası hukuksal nedenine dayalı tapu iptal ve tescil olmadığı taktirde tenkis isteklerine ilişkindir.
Mahkemece; davanın kabulüne karar verilmiştir.
Dosya içeriğine, toplanan delillere hükmün dayandığı yasal ve hukuksal gerekçeye, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına, özellikle miras bırakanın davalıya yapmış olduğu pay temlikinin mirasçılardan mal kaçırma amaçlı ve muvazaalı olduğu saptanmak suretiyle davacıların miras payı oranında davanın kabul edilmiş olmasında bir isabetsizlik yoktur. Davalının bu yöne değinen temyiz itirazları yerinde değildir. Reddine.
Ancak; dava 10.000,00.-TL değer gösterilmek suretiyle açılmış, mahkemece yapılan uygulama sonucu çekişme konusu taşınmazın dava tarihindeki değeri 83.050,00.-TL., temlik tarihindeki değeri ise 75.440,00 TL., olarak belirlenmiştir.
Bu durumda da; mahkemece hüküm altına alınması gereken nispi karar harcı ve kendisini vekil ile temsil ettiren davacılar yararına taktir edilmesi gereken avukatlık ücretinin; keşfen belirlenen değer üzerinden harcın ikmal edildiği gözetilerek davacıların miras payına isabet eden dava tarihindeki değeri (69.208,00.-TL.) üzerinden hesaplanması gerekirken yanılgılı değerlendirme ile taşınmazın tamamının temlik tarihindeki değeri üzerinden fazla harç ve avukatlık parasına hükmedilmesi doğru değildir.
Ne var ki; anılan bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden;
a)Yerel mahkeme kararının hüküm fıkrasının 2. bendindeki;” Karar tarihi itibariyle alınması gereken 4.481,13 TL. peşin ve tamamlama harcından,peşin ve tamamlama harcı olarak alınan toplam 1.101,00 TL. harcın mahsubu ile bakiye 3.380,13 TL. harcın davalıdan alınmasına,” ibaresinin hüküm fıkrasından çıkartılarak yerine “Harçlar Kanunu gereğince alınması gereken 4.110,00.-TL. harçtan peşin alınan 1.101,00 -TL harcın mahsubu ile bakiye 3.009,00.-TL.’nin davalıdan tahsili ile hazineye irad kaydına” ibaresinin yazılmasına,
b)Yerel mahkeme kararının hüküm fıkrasının 4. bendindeki;“Davacılar vekil ile temsil edildiklerinden karar tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi uyarınca davacılar vekilinin sarf ettiği emek ve mesaisi dikkate alınarak kabul edilen miktar üzerinden 7.905,20 TL nispi vekalet ücreti taktiri ile davalıdan alınarak davacılara verilmesine” ibaresinin çıkartılarak yerine ” Davacılar vekil ile temsil edildiklerinden karar tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi uyarınca davacılar vekilinin sarf ettiği emek ve mesaisi dikate alınarak kabul edilen miktar üzerinden 7.406,64 TL nispi vekalet ücreti taktiri ile davalıdan alınarak davacılara verilmesine” ibaresinin yazılmasına, hükmün bu şekliyle düzeltilmesine, 6100 sayılı H.M.K.’nın geçici 3. maddesi yollamasıyla 1086 sayılı HUMK’nın 438/7. maddesi uyarınca kararın DÜZELTİLEREK ONANMASINA, alınan peşin harcın temyiz edene geri verilmesine, 17.09.2012 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.