Yargıtay Kararı 1. Ceza Dairesi 2023/323 E. 2023/3568 K. 25.05.2023 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 1. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2023/323
KARAR NO : 2023/3568
KARAR TARİHİ : 25.05.2023

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜM : Mahkûmiyet

Sanık hakkında bozma üzerine kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 … maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 … maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle gereği düşünüldü:

I. HUKUKÎ SÜREÇ
1.Fethiye 2. Asliye Ceza Mahkemesinin, 29.12.2015 tarihli ve 2015/24 Esas, 2015/859 Karar sayılı kararı ile; sanık hakkında kasten yaralama suçundan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 86 ncı maddesinin birinci fıkrası, 87 nci maddesinin üçüncü fıkrası, 53 üncü maddesi uyarınca 1 yıl 10 ay 15 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluklarına karar verilmiştir.

2.Fethiye 2. Asliye Ceza Mahkemesinin, 29.12.2015 tarihli ve 2015/24 Esas, 2015/859 Karar sayılı kararının sanık tarafından temyizi üzerine Yargıtay (Birleşen) 3. Ceza Dairesinin 17.12.2019 tarihli ve 2019/15688 Esas ve 2019/23109 Karar sayılı kararı ile; mağdurun soruşturma aşamasındaki ifadesi ile Esas No : 2023/323

yetinilerek hüküm kurulması, mağdurdaki yaralanmanın darbeye bağlı olarak mı yoksa düşme sonucu mu oluştuğuna ilişkin Adli Tıp Kurumundan rapor aldırılarak sanığın hukuki durumunun takdir edilmesi gerekirken eksik inceleme sonucu hüküm kurulması, 5237 sayılı Kanun’un 53 üncü maddesinin yeniden değerlendirilmesi gerektiği nedenleriyle bozulmasına karar verilmiştir.

3.Fethiye 2. Asliye Ceza Mahkemesinin, 05.10.2021 tarihli ve 2020/39 Esas, 2021/383 Karar sayılı kararı ile; sanık hakkında kasten yaralama suçundan, 5237 sayılı Kanun’un 86 ncı maddesinin birinci fıkrası, 87 nci maddesinin üçüncü fıkrası, 62 nci maddesinin birinci fıkrası, 53 üncü maddesi uyarınca 1 yıl 1 ay 10 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluklarına karar verilmiştir.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Cumhuriyet savcısının temyiz istemi; sanığın atılı suçu işlediğine dair kesin ve somut delil olmadığına, sanığın beraat etmesi gerektiğine, ilişkindir.
Sanığın temyiz istemi; sübuta, sanığın beraat etmesi gerektiğine, ilişkindir.

III. OLAY VE OLGULAR
1.Olay günü sanıkla mağdur arasında tartışma yaşandığı, evde itiş kakış esnasında sanığın mağduru itmesi sebebiyle yere düşüp ayağını kırdığı anlaşılmıştır.

2.Sanık savunmaları, mağdur beyanları, adli tıp raporu, tutanaklar ve adli sicil kayıtları dava dosyasında bulunmaktadır.

IV. GEREKÇE
Yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, sanığın mağduru yaraladığının saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, alınan adli tıp raporunun hüküm kurmaya elverişli olduğu, kanıtlanan eyleme uyan suç vasfı ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından, anılan temyiz sebeplerinin incelenmesinde hukuka aykırılık bulunmamıştır.

V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Fethiye 2. Asliye Ceza Mahkemesinin, 05.10.2021 tarihli ve 2020/39 Esas, 2021/383 Karar sayılı kararında Cumhuriyet savcısı ve sanık tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve dikkate alınan sair hususlar yönünden herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle ONANMASINA,

Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
25.05.2023 tarihinde karar verildi.