YARGITAY KARARI
DAİRE : 1. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2022/4112
KARAR NO : 2022/8692
KARAR TARİHİ : 08.11.2022

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Kasten yaralama, kasten yaralamaya teşebbüs
HÜKÜMLER :Çaycuma 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 05/11/2015 tarih ve 2014/556 Esas – 2015/797 Karar sayılı;
1) Sanığın katılan …’e yönelik “kasten yaralamaya teşebbüs” suçundan;
5237 sayılı TCK’nin 86/2, 86/3-e, 35, 62/1, 58 ve 53. maddeleri uyarınca 1 ay 7 gün hapis cezası,
2) Sanığın katılan …’e yönelik “kasten yaralama” suçundan;
TCK’nin 86/1, 86/3-e, 62/1, 58 ve 53. maddeleri uyarınca 1 yıl 3 ay hapis cezası ile mahkumiyetlerine dair kararı.

TÜRK MİLLETİ ADINA

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1)Sanık … hakkında katılan …’i kasten yaralamaya teşebbüs suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
14/07/2021 tarih 31541 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 7331 sayılı Kanun’un 23. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK’nin 251. maddesine eklenen “175 inci maddenin ikinci fıkrası uyarınca duruşma günü belirlendikten sonra basit yargılama usulü uygulanmaz.” şeklindeki düzenleme
gözetilerek, basit yargılama usulü uygulanamayacağından, tebliğnamenin bu husustaki bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir.
Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanığın kasten yaralamaya teşebbüs suçunun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suç niteliği tayin edilmiş, cezayı azaltıcı takdiri indirim nedeninin nitelik ve derecesi takdir kılınmış, sanığın savunmaları inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre hükümde bozma nedenleri dışında bir isabetsizlik görülmediğinden, sanığın; sübuta, meşru müdafaaya, ağır tahrik altında olaya karıştığına, şüpheden sanık yararlanır ilkesine aykırı davranıldığına, beraatine karar verilmesi gerektiğine yönelen ve yerinde görülmeyen temyiz sebeplerinin reddiyle;
Ancak;
a) Tekerrüre esas alınan Çaycuma Asliye Ceza Mahkemesinin 01/12/2011 tarih ve 2011/306 Esas – 2011/425 Karar sayılı ilamı ile; sanığın 5237 sayılı TCK’nin 151/1, 62/1, 52/2 ve 52/4. maddeleri uyarınca 2000,00- TL adli para cezası ile cezalandırılmasına dair önceki mahkumiyet hükmünün yargılama konusu suç tarihinden sonra 17/01/2012 tarihinde kesinleştiği gibi, kesin nitelikte de olması nedeniyle 1412 sayılı CMUK’un 305/son maddesi uyarınca tekerrüre esas alınamayacağı gözetilmeksizin, sanığa mükerrir oluşu göz önüne alınarak 5237 sayılı TCK’nin 86/2. maddesi uyarınca seçimlik cezalardan TCK’nin 58/3. maddesi uyarınca hapis cezası verilmesi ve sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanması,
b) Tekerrüre esas adli sicil kaydı bulunmayan sanık hakkında, yasal ve yeterli olmayan gerekçe ile 5271 sayılı CMK’nin 231 ve 5237 sayılı TCK’nin 51. maddelerinin uygulanmamasına karar verilmesi,
c) Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 08/10/2015 tarih ve 2014/140 Esas – 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesindeki bazı hükümlerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu nedenlerle, 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca tebliğnamedeki düşünce gibi BOZULMASINA,
2)Sanık … hakkında katılan …’i kasten yaralama suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanığın kasten yaralama suçunun sübutu kabul, cezayı azaltıcı takdiri indirim nedeninin nitelik ve derecesi takdir kılınmış, sanığın savunmaları inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre hükümde bozma nedenleri dışında bir isabetsizlik görülmediğinden, sanığın;
sübuta, katılanı yaralayanın temyiz dışı diğer sanık olduğuna, meşru müdafaaya, ağır tahrik altında olaya karıştığına, beraatine karar verilmesi gerektiğine yönelen ve yerinde görülmeyen temyiz sebeplerinin reddiyle;
Ancak;
a) … Adli Tıp Şube Müdürlüğünün 16/10/2012 tarihli adli muayene raporunda, katılan …’in yaralanmasının “basit tıbbi müdahale ile giderilebilir nitelikte olduğu” tespiti yapılmasına rağmen, sanığın temel cezasının TCK’nin 86/2. maddesi uyarınca belirlenmesi yerine, sanığın yazılı şekilde TCK’nin 86/1. maddesi uyarınca cezalandırılmasına karar verilmesi,
b) Tekerrüre esas alınan Çaycuma Asliye Ceza Mahkemesinin 01/12/2011 tarih ve 2011/306 Esas – 2011/425 Karar sayılı ilamı ile; sanığın 5237 sayılı TCK’nin 151/1, 62/1, 52/2 ve 52/4. maddeleri uyarınca 2000,00- TL adli para cezası ile cezalandırılmasına dair önceki mahkumiyet hükmünün yargılama konusu suç tarihinden sonra 17/01/2012 tarihinde kesinleştiği gibi, kesin nitelikte de olması nedeniyle 1412 sayılı CMUK’un 305/son maddesi uyarınca tekerrüre esas alınamayacağının gözetilmemesi,
c) Tekerrüre esas adli sicil kaydı bulunmayan sanık hakkında, yasal ve yeterli olmayan gerekçe ile 5271 sayılı CMK’nin 231 ve 5237 sayılı TCK’nin 51. maddelerinin uygulanmamasına karar verilmesi,
d) Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 08/10/2015 tarih ve 2014/140 Esas – 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesindeki bazı hükümlerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu nedenlerle, 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca tebliğnamedeki düşünce gibi BOZULMASINA, 08/11/2022 gününde oy birliği ile karar verildi