YARGITAY KARARI
DAİRE : 1. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2022/3575
KARAR NO : 2022/6074
KARAR TARİHİ : 04.07.2022

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜM : Mahkûmiyet

Sanık hakkında bozma üzerine kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Çan Asliye Ceza Mahkemesinin, 07.04.2016 tarihli ve 2015/330 Esas, 2016/111 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında kasten yaralama suçundan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 86 ncı maddesinin ikinci fıkrası, üçüncü fıkrasının (a) bendi, 62 nci maddesinin birinci fıkrası, 53 üncü maddesinin birinci fıkrası ve 58 inci maddesinin altıncı fıkrası uyarınca 5 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, hak yoksunluklarına ve cezanın mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmiştir.
2. Çan Asliye Ceza Mahkemesinin, 07.04.2016 tarihli ve 2015/330 Esas, 2016/111 Karar sayılı kararının o yer Cumhuriyet savcısı (aleyhe) ve sanık tarafından temyizi üzerine Yargıtay (birleşen) 3. Ceza Dairesinin, 09.07.2020 tarihli ve 2020/7407 Esas, 2020/9138 Karar sayılı ilâmıyla;
“1) Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 15.11.2018 tarihli, 2018/17-339 Esas ve 2018/536 Karar sayılı kararında da belirtildiği üzere, hüküm tarihinde Kayseri Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda başka suçtan hükümözlü olarak bulunan ve duruşmalardan bağışık tutulma talebi de bulunmayan sanık, hüküm duruşmasına getirtilmeden ya da SEGBİS sistemi aracılığıyla duruşmada hazır edilmeksizin hakkında mahkumiyet hükmü kurulması suretiyle, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin (Ludi/İsviçre, B. No: 12433/86, 15/06/1992 P. 49/50; Artico/İtalya, B. No: 6694/74, 13/5/1980 P. 33; Sejdovic/İtalya, B. No: 56581/00, 1/3/2006 P. 81) kararlarında belirtildiği üzere savunma hakkı kısıtlanarak Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin “Adil yargılanma hakkı” başlıklı 6. maddesine, Türkiye Cumhuriyeti Anayasası’nın “Hak arama hürriyeti” başlıklı 36. maddesi ile 5271 sayılı CMK’nin 196. maddesine muhalefet edilmesi,
2) Sanığın eylemi neticesinde mağdurda meydana gelen yaralanmaya ilişkin olarak Adli Tıp Kurumu Kayseri Şube Müdürlüğünce tanzim olunan 07.10.2015 tarihli raporda, mağdurun sağ alt 7 numaralı dişte meydana gelen kırığın, “basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek ölçüde hafif olmadığı”nın ifade edilmesi karşısında, sanığa, 5237 sayılı TCK’nin 86/1. maddesinin uygulanması ihtimaline binaen 5271 sayılı CMK’nin 226. maddesi gereği ek savunma hakkı tanınarak, sanık hakkında TCK’nin 86/1. maddesine göre temel cezanın tespiti suretiyle hüküm kurulması gerekirken, eksik inceleme ile suç vasfının belirlenmesinde yanılgıya düşülerek, TCK’nin 86/2. maddesinin uygulanması suretiyle hüküm tesisi,”
Nedenleriyle bozulmasına karar verilmiştir.
3. Çan Asliye Ceza Mahkemesinin, 19.11.2020 tarihli ve 2020/226 Esas, 2020/319 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında kasten yaralama suçundan, 5237 sayılı Kanun’un 86 ncı maddesinin birinci fıkrası, üçüncü fıkrasının (a) bendi, 62 nci maddesinin fıkrası, 53 üncü maddesinin birinci fıkrası ve 58 inci maddesinin altıncı fıkrası uyarınca 1 yıl 3 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, hak yoksunluklarına ve cezanın mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanığın temyiz sebepleri;
1. Eksik inceleme ile mahkûmiyet kararı verildiğine,
2. Vesaire,
İlişkindir.
III. OLAY VE OLGULAR
1. Suç tarihinde evli olan taraflar arasında olay günü ailevi nedenlerden çıkan tartışma neticesinde sanığın, tokat atarak diş kırığına neden olmak suretiyle mağduru basit bir tıbbî müdahale ile giderilemez şekilde yaraladığı anlaşılmıştır.
2. Sanığın, üzerine atılı suçlamayı ikrar ettiği belirlenmiştir.
3. Sanığın eylemi neticesinde mağdurda meydana gelen yaralanmaya ilişkin olarak; Adlî Tıp Kurumu Başkanlığı Kayseri Adlî Tıp Şube Müdürlüğünce tanzim olunan, 07.10.2015 tarihli; “Sağ alt 7 numaralı dişte meydana gelen kırığın basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek ölçüde hafif olmadığı” görüşünü içerir adlî muayene raporu dava dosyasında mevcuttur.
4. Tarafların suç tarihinde evli oldukları, dava dosyasında mevcut güncel ve resmî nüfus kayıt örneklerinden anlaşılmıştır.
5. Mahkemece, Hukukî Süreç başlığı altında (2) numaralı paragrafta bilgilerine yer verilen Yargıtay bozma ilâmına uyulmasına karar verilerek gereklerinin yerine getirildiği belirlenmiştir.

IV. GEREKÇE
A. Eksik İnceleme ile Hüküm Kurulduğuna İlişkin Temyiz Sebebi Yönünden
Sanığın mağdura aralarında çıkan tartışma neticesinde tokat attığına ilişkin ikrarı, sanıktan şikâyetçi olmadığını beyan eden mağdurun aşamalarda değişmeyen istikrarlı anlatımları ve mağdurda meydana gelen yaralanmaya ilişkin olarak tanzim olunan adlî muayene raporu karşısında sanığın eyleminin sübuta erdiğinin kabulü ile hakkında mahkûmiyet hükmü kurulmasında bir isabetsizlik görülmediğinden, hükümde bu yönüyle hukuka aykırılık bulunmamıştır.
B. Vesaire Yönünden
Yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eyleme uyan suç vasfının ve yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından, sanığın yerinde görülmeyen diğer temyiz sebepleri de reddedilmiştir.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Çan Asliye Ceza Mahkemesinin, 19.11.2020 tarihli ve 2020/226 Esas, 2020/319 Karar sayılı kararında sanık tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve dikkate alınan sair hususlar yönünden herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden sanığın temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle ONANMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
04.07.2022 tarihinde karar verildi.