YARGITAY KARARI
DAİRE : 1. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2022/14590
KARAR NO : 2023/689
KARAR TARİHİ : 27.02.2023
MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜMLER : Mahkûmiyet
Sanık hakkında bozma üzerine kurulan hükümlerin; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 … maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 … maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenlerin hükümleri temyize hak ve yetkilerinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteklerinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteklerinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle gereği düşünüldü:
Sanık hakkında hükmolunan netice cezaların türü ve miktarı itibarıyla, 1412 sayılı Kanun’un 318 … maddesi uyarınca sanık müdafiinin duruşmalı inceleme talebinin reddine karar verilmiştir.
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. İskenderun 1. Ağır Ceza Mahkemesinin, 07.04.2016 tarihli ve 2013/139 Esas, 2016/96 Karar sayılı kararlarıyla sanık hakkında;
a) Katılan …’a karşı kasten yaralama suçundan 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 86 ncı maddesinin ikinci fıkrası ve 53 üncü maddesinin birinci fıkrası uyarınca 8 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluklarına,
b) Katılan …’e karşı kasten yaralama suçundan, 5237 sayılı Kanun’un 86 ncı maddesinin ikinci fıkrası, üçüncü fıkrasının (e) bendi ve 53 üncü maddesinin birinci fıkrası uyarınca 12 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluklarına karar verilmiştir.
2. İskenderun 1. Ağır Ceza Mahkemesinin, 07.04.2016 tarihli ve 2013/139 Esas, 2016/96 Karar sayılı kararlarının sanık müdafii tarafından temyizi üzerine Yargıtay 1. Ceza Dairesinin, 08.03.2021 tarihli ve 2021/1062 Esas, 2021/3316 Karar sayılı ilâmıyla;
“a) …’ı yaralamadan kurulan hüküm yönünden; sanık hakkında aynı zamanda …’na karşı işlediği ve uzlaşma kapsamında bulunmayan 5237 sayılı TCK’nin 86/2 ve 86/3-e maddeleri kapsamında yer alan “Kasten Yaralama” suçundan kamu davası açılması ve … …’e karşı gerçekleştirilen eylemin uzlaşmaya tabi olmaması karşısında, hüküm tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı CMK’nin 253/3. maddesi gereği uzlaşmaya tabi olmayan bir suçla birlikte …’na karşı işlenen TCK’nin 86/2. maddesi kapsamında yer alan “Kasten Yaralama” suçunun da uzlaşma kapsamında olmadığı ancak, 24.10.2019 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 7188 sayılı Kanun’un 26. maddesi ile 5271 sayılı CMK’nin 253. maddesinin üçüncü fıkrasına “birlikte” ibaresinden sonra gelmek üzere “aynı mağdura karşı” ibaresinin eklenmesi suretiyle yapılan değişiklik itibariyle sanığın, …’a karşı “basit yaralama” eyleminin, farklı mağdura karşı işlenmiş olması sebebiyle uzlaşma hükümlerinin uygulanabilir hale geldiği gözetilerek, sanık ile … arasında 6763 sayılı Kanun ile değişik 5271 sayılı CMK’nin 253. ve 254. maddeleri gereğince uzlaştırma işlemi yapılması için dosyanın uzlaştırma bürosuna gönderilmesi, uzlaştırma girişiminin başarısızlıkla sonuçlanması halinde yargılamaya devamla hüküm kurulması lüzumu,
b) … …’i yaralamadan kurulan hüküm yönünden; … İskenderun Devlet Hastanesinin 17.02.2013 tarihli adli rapor formunda katılanın yaralanmasının basit tıbbi müdahale ile giderilemeyeceğinin belirtilmesi karşısında, kurulan hükümde sanığın temel cezasının 5237 sayılı TCK’nin 86/1. maddesi uyarınca belirlenmesi gerekirken, suç vasfında yanılgıya düşülerek TCK’nin 86/2. maddesi uyarınca cezalandırılması suretiyle sanığa eksik ceza tayini,”
Nedenleriyle bozulmasına ve sanık hakkında katılan …’e karşı işlediği fiil yönünden 1412 sayılı Kanun’un 326 ncı maddesinin son fıkrası uyarınca sonuç ceza miktarı bakımından sanığın kazanılmış hakkının dikkate alınmasına karar verilmiştir.
3. İskenderun 1. Ağır Ceza Mahkemesinin, 02.12.2021 tarihli ve 2021/143 Esas, 2021/449 Karar sayılı kararlarıyla sanık hakkında;
a) Katılan …’a karşı kasten yaralama suçundan 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 86 ncı maddesinin ikinci fıkrası ve 53 üncü maddesinin birinci fıkrası uyarınca 8 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluklarına,
b) Katılan …’e karşı kasten yaralama suçundan, 5237 sayılı Kanun’un 86 ncı maddesinin birinci fıkrası, üçüncü fıkrasının (e) bendi ve 53 üncü maddesinin birinci fıkrası uyarınca 3 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına, ancak 5271 sayılı Kanun’un 283 üncü maddesinin birinci fıkrası uyarınca sonuç ceza miktarı bakımından sanığın kazanılmış hakkının dikkate alınması suretiyle neticeten hükmolunan 12 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, 5237 sayılı Kanun’un 53 üncü maddesinin birinci fıkrası uyarınca hak yoksunluklarına karar verilmiştir.
4. Dava dosyası, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca tanzim olunan, 10.11.2022 tarihli ve 2022/6238 sayılı, onama görüşlü Tebliğname ile Daireye tevdi edilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanık müdafiilerinin temyiz sebepleri;
1. Sanığın atılı suçları işlediğine ilişkin her türlü şüpheden uzak delil bulunmadığına,
2. Sanık hakkında kurulan katılan …’e yönelik eylemin 5237 sayılı Kanun’un 86 ncı maddesinin ikinci fıkrası kapsamında kaldığına ve adı geçen katılana yönelik eylem nedeniyle 5237 sayılı Kanun’un 29 uncu maddesinin birinci fıkrası uyarınca haksız tahrik hükmünün uygulanması gerektiğine,
3. Vesaire,
İlişkindir.
III. OLAY VE OLGULAR
Temyizin kapsamına göre;
1. Katılan …’in katılan …’ın oğlu olduğu, katılan … ile temyiz dışı sanık … arasında önceki olaylar nedeniyle gerginlik bulunduğu, olay günü katılan …’in babası …’ın gıyabında …’in babasına hakaret ettiğini öğrenip babası ile birlikte …’in oturduğu evin önüne gittiği, …’in burada da katılan …’a hakaret etmesi üzerine başlayan kavgada katılan …’in temyiz dışı sanık … ile yakınları Murat ve … …’i bıçakla adlî muayene raporlarının içeriğine göre hayati tehlike geçirecek şekilde yaraladığı, bu şekilde meydana gelen karşılıklı kavgaya sanık …’ın da dahil olup temyiz dışı sanık …’in av tüfeği ile katılan …’i yaralama eylemine iştirak ettiği, katılan …’in adlî muayene raporunun içeriğine göre yaralanmasının basit tıbbi bir müdahale ile giderilemeyecek nitelikte olduğu, ayrıca sanık …’ın katılan …’a yumrukla vurarak adı geçeni adlî muayene raporunun içeriğine göre basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaraladığı, temyiz dışı sanıklar …, … ve … … hakkında bozma öncesi kurulan mahkûmiyet hükümlerinin onanarak kesinleştikleri anlaşılmıştır.
2. Sanığın, katılanlara yönelik yaralama eylemlerini gerçekleştirmediğini savunduğu belirlenmiştir.
3. Katılanların, sanığın da kendilerini yaralama eylemlerine katıldığını beyan ederek aşamalarda değişmeyen istikrarlı anlatımlarda bulundukları tespit edilmiştir.
4. Katılan … hakkında İskenderun Devlet Hastanesince tanzim olunan 18.02.2013 tarihli; “şahısta darp ve cebir izine rastlanmadığı,” görüşünü içerir adlî muayene raporu ile katılan …’de meydana gelen yaralanmaya ilişkin olarak İskenderun Devlet Hastanesince tanzim olunan 18.02.2013 tarihli; “…sol adalesinde saçma giriş deliği mevcut olan yaralanmasının, basit bir tıbbi müdahale ile giderilebilecek ölçüde hafif nitelikte olmadığı, hayati tehlikesinin bulunmadığı,
” görüşünü içerir adlî muayene raporu dava dosyasında mevcuttur.
5. Tanıklar ….’nin beyanları dava dosyasında bulunmaktadır.
6. Kolluk güçlerince tanzim edilen 17.02.2013 tarihli Olay Yeri İnceleme Tutanağında, olay yerinden 4 adet boş kartuşun ele geçirildiği belirtilmiştir.
7. … Kriminal Polis Laboratuvarı Müdürlüğünce düzenlenen 02.04.2014 tarihli Uzmanlık Raporu’nda; “…mağdur sanık … …in sağ el avuç içinde antimon mevcut olduğu, …’ın sol el avuç içi, sağ el avuç içi, sağ el üstü ve alın kısmında antimon olduğu, … … …, …, … ve …’de atış artıklarından olan antimona rastlanmadığı,” görüşüne yer verilmiştir.
8. Mahkemece, Hukukî Süreç başlığı altında (3) numaralı paragrafta bilgilerine yer verilen Yargıtay bozma ilâmına uyulmasına karar verilerek gereğinin yerine getirildiği belirlenmiştir.
IV. GEREKÇE
A. Beraat Kararı Yönünden
Katılanların aşamalarda değişmeyen istikrarlı anlatımları ile katılan …’in beyanı ile uyumlu adlî muayene raporu, adlî muayene raporunun içeriğinde yaralanma bulgusu bulunmasa da katılan …’a sanığın tokat attığına ilişkin katılanın iddiasının tanıklar ….’nin anlatımları ile de doğrulandığı ve böylece sanığın üzerine atılı suçların sübuta erdiği belirlenmekle, sanık hakkında mahkûmiyet hükümleri kurulmasında bir isabetsizlik görülmediğinden, hükümlerde bu yönüyle hukuka aykırılık bulunmamıştır.
B. Haksız Tahrik Yönünden
Sanığın, temyiz dışı sanık … ile katılanlar arasındaki kavgaya dahil olduğu, Mahkemece Hukukî Süreç başlığı altında (2) numaralı paragrafta bilgilerine yer verilen Yargıtay ilâmı ile onanmasına karar verilen hükümlerde temyiz dışı …’in ilk haksız hareketi gerçekleştirdiğinin kabul edilerek buna göre uygulama yapıldığı belirlenmekle; sanık hakkında kurulan hükümde, 5237 sayılı Kanun’un 29 uncu maddesinin birinci fıkrası gereği haksız tahrik indirimi uygulanmamasında hukuka aykırılık bulunmamıştır.
C. Vesaire İlişkin Temyiz Sebebi Yönünden
1. Yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemlerin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eylemlere uyan suç vasfının doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından, sanık müdafiilerinin yerinde görülmeyen diğer temyiz sebepleri de reddedilmiştir.
2. Sanık hakkında katılan …’e yönelik İskenderun 1. Ağır Ceza Mahkemesinin, 07.04.2016 tarihli ve 2013/139 Esas, 2016/96 Karar sayılı kararı ile kasten yaralama suçu yönünden hükmolunan netice cezanın, 12 ay hapis cezası olarak belirlendiği, mezkûr hükmün sadece sanık müdafii tarafından temyiz edildiği ve Hukukî Süreç başlığı altında (3) numaralı paragrafta bilgilerine yer verilen Yargıtay ilâmıyla sanık hakkındaki hükmün, sonuç ceza bakımından sanığın kazanılmış hakkının, 1412 sayılı Kanun’un 326 ncı maddesinin son fıkrası uyarınca korunması suretiyle bozulmasına karar verildiği belirlenmiştir. Mahkemece bozma üzerine yapılan yargılama neticesinde sanık hakkında kurulan hükümde, dava dosyası yönünden temyiz hükümleri yürürlükte bulunan 1412 sayılı Kanun’un 326 ncı maddesinin son fıkrası yerine 5271 sayılı Kanun’un istinaf yolu açısından yürürlükte bulunan 283 üncü maddesi gereği uygulama yapıldığının belirtilmesi hukuka aykırı bulunmuş, söz konusu hukuka aykırılık Yargıtay tarafından giderilmiştir.
V. KARAR
A. Katılan …’ı Kasten Yaralama Suçu Yönünden
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle İskenderun 1. Ağır Ceza Mahkemesinin, 02.12.2021 tarihli ve 2021/143 Esas, 2021/449 Karar sayılı kararında sanık müdafiileri tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve dikkate alınan sair hususlar yönünden herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden sanık müdafiinin temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle ONANMASINA,
B. Katılan …’i Kasten Yaralama Suçu Yönünden
Gerekçe bölümünde (C-2) paragrafında açıklanan kazanılmış hak nedeniyle uygulanan Kanun ve maddesinin hatalı gösterilmiş olması nedeniyle İskenderun 1. Ağır Ceza Mahkemesinin, 02.12.2021 tarihli ve 2021/143 Esas, 2021/449 Karar sayılı kararına yönelik sanık müdafiilerinin temyiz istekleri yerinde görüldüğünden hükmün, 1412 sayılı Kanun’un 321 … maddesi gereği BOZULMASINA, bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden aynı Kanun’un 322 nci maddesi gereği hüküm fıkrasında yer alan; “CMK’nin 283. maddesi” ifadesinin hükümden çıkarılmasına ve yerine; “1412 sayılı Kanun’un 326 ncı maddesinin son fıkrası” ifadesinin eklenmesi suretiyle hükmün, Tebliğname’ye aykırı olarak, oy birliğiyle DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
27.02.2023 tarihinde karar verildi.