YARGITAY KARARI
DAİRE : 1. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2022/13673
KARAR NO : 2023/3344
KARAR TARİHİ : 22.05.2023
MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜM : İstinaf başvurusunun esastan reddi kararı
İlk Derece Mahkemesince verilen hükme yönelik istinaf incelemesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen kararın; 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 286 ncı maddesinin birinci fıkrası uyarınca temyiz edilebilir olduğu, 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 291 … maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz isteminin süresinde olduğu, 294 üncü maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz dilekçesinde temyiz sebeplerine yer verildiği, 298 … maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz isteminin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Bakırköy 26. Asliye Ceza Mahkemesinin, 08.03.2022 tarihli ve 2021/195 Esas, 2022/115 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında kasten yaralama suçundan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 86 ncı maddesinin birinci fıkrası, aynı maddenin üçüncü fıkrasının (e) bendi, 87 nci maddesinin ikinci fıkrasının (b) bendi, 29 uncu maddesinin birinci fıkrası ve 53 üncü maddesinin birinci, ikinci, üçüncü fıkraları uyarınca 6 yıl 9 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluklarına karar verilmiştir.
2. İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 10. Ceza Dairesinin, 01.06.2022 tarihli ve 2022/1195 Esas, 2022/1827 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında İlk Derece Mahkemesince kurulan hükme yönelik sanık müdafiinin istinaf başvurusunun 5271 sayılı Kanun’un 280 … maddesinin birinci fıkrasının (a) bendi uyarınca eleştirerek esastan reddine karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanık müdafiinin temyiz istemi, sanığın üzerine atılı suçu işlemediğinden bahisle beraat kararı verilmesi gerektiğine ve delillerin hatalı değerlendirildiğine, eksik inceleme ile hüküm kurulduğuna ve lehe hükümlerin uygulanması gerektiğine ilişkindir.
III. OLAY VE OLGULAR
Temyizin kapsamına göre;
A. İlk Derece Mahkemesinin Kabulü
1.Olay günü aralarında alacak verecek meselesinden dolayı husumet bulunan sanık … ve inceleme dışı sanık …’in buluşmaya karar verdikleri, olay yerine inceleme dışı sanık …’in üzerinde tabanca ile yanında arkadaşı mağdur … ile birlikte geldiği, sanığın da tabancasını yanına aldığı, aralarında çıkan tartışmanın kavgaya dönüştüğü, sanığın üzerinde bulunan tabanca ile ateş etmesi ile mağduru yaraladığı anlaşılmıştır.
2.Sanık aşamalarda üzerine atılı suçlamayı kabul etmemiştir.
3.Mağdur aşamalardaki beyanlarında sanığın silahla ateş etmesi sonucu yaralandığını beyan etmiştir.
4.Mağdur hakkında tanzim olunan adli muayene raporlarında yaralanmasının yaşamını tehlikeye sokmadığı, basit tıbbi müdahale ile giderilemeyeceği, vücudundaki kemik kırıklarının hayat fonksiyonlarına etkisinin ağır (5) derecede bulunduğu, idrar ve gaita inkontinansının organlarından birinin işlevinin yitirilmesi niteliğinde olduğu bildirilmiştir.
5.Olay yeri inceleme raporu, olay yeri basit krokisi, uzmanlık raporları ve görüntü inceleme tutanağının dava dosyasında bulunduğu anlaşılmıştır.
B. Bölge Adliye Mahkemesinin Kabulü
Mağdur …’ın silahtan sayılan tabanca ile duyularından veya organlarından birinin işlevinin yitirilmesine neden olacak biçimde kasten yaralama suçunu işleyen sanık … hakkında TCK’nın 86/1 ve 86/3-e maddeleri uyarınca hükmolunan hapis cezasının aynı Kanun’un 87/2-b maddesi uyarınca iki kat artırılması sonucu hapis cezasının “12 yıl 18 ay hapis” cezası yerine “8 yıl 12 ay hapis” cezası olarak belirlenmesi, müteakip indirimin de hatalı belirlenen ceza miktarı üzerinden yapılması suretiyle eksik ceza tayini aleyhe istinaf başvurusu bulunmadığından kararın kaldırılması nedeni yapılmamış, eleştirerek istinaf isteminin esastan reddine karar verildiği anlaşılmıştır.
IV. GEREKÇE
İleri sürülen iddia ve savunmaların toplanan delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, hükme esas alınan ve reddedilen delillerin açıkça gösterildiği, vicdani kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eksik inceleme yapılmadığı, mağdurun aşamalardaki istikrarlı beyanlarında sanığın kendisine ateş ederek yaraladığını belirttiği, mağdur hakkında tanzim olunan adli muayene raporlarının da mağdurun beyanları ile uyumlu olduğu, uzmanlık raporlarında olay yerinden elde edilen 4 adet kovanın tek bir silahtan atıldığının tespit edildiği anlaşıldığından sanığın inkara yönelik savunmasına itibar etmeyerek eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiği saptanmış, alınan raporların yeterli ve hüküm kurmaya elverişli olduğu, dosya içeriğinden varlığı anlaşılan, mağdurdan sanığa yönelen ve haksız tahrik oluşturan eylemin doğru olarak belirlendiği, sanığın 6 yıl 9 ay hapis cezasıyla cezalandırıldığı, netice ceza itibariyle sanık hakkında lehine olan erteleme, hükmün açıklanmasının geri bırakılması ve cezanın seçenek yaptırımlara çevrilmesi kurumlarının kanunen uygulanmasının mümkün olmadığı, lehe olan hükümlerden takdiri indirimin uygulanması hususunun ise Mahkemenin takdir yetkisi kapsamında bulunduğu yasal, yerinde ve yeterli gerekçelerle uygulanmamasına karar verildiğinden anılan temyiz sebeplerinin incelenmesinde hukuka aykırılık bulunmamıştır.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenle İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 10. Ceza Dairesinin, 01.06.2022 tarihli ve 2022/1195 Esas, 2022/1827 Karar sayılı kararında sanık müdafiince öne sürülen temyiz sebepleri ve 5271 sayılı Kanun’un 289 uncu maddesinin birinci fıkrası ile sınırlı olarak yapılan temyiz incelemesi sonucunda hukuka aykırılık görülmediğinden 5271 sayılı Kanun’un 302 nci maddesinin birinci fıkrası gereği, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle TEMYİZ İSTEMİNİN ESASTAN REDDİ İLE HÜKMÜN ONANMASINA,
Dava dosyasının, 5271 sayılı Kanun’un 304 üncü maddesinin birinci fıkrası uyarınca Bakırköy 26. Asliye Ceza Mahkemesine, Yargıtay ilâmının bir örneğinin ise İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 10. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
22.05.2023 tarihinde karar verildi.