YARGITAY KARARI
DAİRE : 1. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2022/12801
KARAR NO : 2023/1724
KARAR TARİHİ : 06.04.2023
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Kasten yaralama, hakaret
HÜKÜMLER : Mahkûmiyet
Sanıklar hakkında bozma üzerine kurulan hükümlerin; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenlerin hükümleri temyize hak ve yetkilerinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği sanıklar … ve …’in temyiz istemlerinin süresinden sonra, o yer Cumhuriyet savcısının temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği o yer Cumhuriyet savcısının temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Kilis 4. Asliye Ceza Mahkemesinin, 23.06.2016 tarihli ve 2015/188 Esas, 2016/175 Karar sayılı kararının sanıklar tarafından temyizi üzerine;
Yargıtay 1. Ceza Dairesinin, 08.12.2021 tarihli ve 2021/10573 Esas, 2021/14773 Karar sayılı kararı ile bozulmasına karar verilmiştir.
2. Kilis 4. Asliye Ceza Mahkemesinin, 15.04.2022 tarihli ve 2022/19 Esas, 2022/259 Karar sayılı kararı ile;
A. Sanık … hakkında 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 86 ncı maddesinin birinci fıkrası, 86 ncı maddesinin üçüncü fıkrasının (e) bendi, 87 nci maddesinin birinci fıkrasının c bendi, 29 uncu maddesi ve 53 üncü maddesinin birinci fıkrası nedeniyle 3 yıl 9 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluklarına karar verilmiştir.
B. Sanık … hakkında 5237 sayılı Kanun’un 125 inci maddesinin birinci fıkrası ve 53 üncü maddesinin birinci fıkrası uyarınca 3 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluklarına karar verilmiştir.
C. Sanık … hakkında 5237 sayılı Kanunu’nun 86 ncı maddesinin ikinci fıkrası ve 53 üncü maddesinin birinci fıkrası nedeniyle 6 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluklarına karar verilmiştir.
D. Sanık … hakkında 5237 sayılı Kanunu’nun 86 ncı maddesinin ikinci fıkrası, 29 uncu maddesi ve 53 üncü maddesinin birinci fıkrası nedeniyle 4 ay 15 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluklarına karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
O yer Cumhuriyet savcısının temyiz isteği;
1. Sanıklar hakkında takdiri indirim hükümlerinin uygulanmamasına ilişkin gerekçenin yetersiz olduğu,
2. Katılan sanık … ve sanık …’e uzlaşma hükümlerinin sorulmadığına,
İlişkindir.
III. OLAY VE OLGULAR
1. Hükümlü olarak ceza infaz kurumunda bulunan sanık …’in infaz koruma memuru ile tartışması üzerine kendisini uyaran katılan sanık …’ı beden yoluyla basit tıbbi müdahale ile giderilebilir şekilde kasten yaraladığı ve devamında katılan sanık … ile katılan sanık … arasında ilk haksız hareketin kimden belli olmadığı kavgada katılan sanık …’in tığla katılan sanık …’ı yüzde sabit iz oluşturacak şekilde, katılan sanık …’ın ise katılan sanık …’i ısırarak basit tıbbi müdahale ile giderilebilir şekilde kasten yaraladıkları, aynı olayın devamında sanık …’in de katılan sanık …’a sinkaflı sözler söylemek suretiyle hakarette bulunduğu anlaşılmıştır.
2. Tanık beyanları dosyada mevcuttur.
3. 05.11.2014 ve 24.10.2014 tarihli adli raporlar dosyada mevcuttur.
4. İlk derece mahkemesince, Yargıtay bozma ilâmına uyulmasına karar verilerek gereklerinin yerine getirildiği belirlenmiştir.
IV. GEREKÇE
A. Uzlaşma hükümleri yönünden
Katılan sanık …’ın 10.03.2015 tarihli, sanık …’in ise 29.12.2014 tarihli Cumhuriyet savcılığında alınan ifadelerinde uzlaşmak istemediklerini beyan ettikleri anlaşıldığından hükümlerde bu yönüyle hukuka aykırılık bulunmamıştır.
B. Takdiri indirim hükümleri yönünden
Mahkemenin takdir yetkisinin cezanın bireysel caydırıcılığı fonksiyonu dikkate alınarak yerinde, yeterli ve kanunî bir gerekçeye dayandığı ve sanıklar lehine uygulanmamasına karar verildiği anlaşılmakla, hükümlerde bu yönüyle hukuka aykırılık bulunmamıştır.
V. KARAR
A. Sanık …’in temyizi yönünden
Duruşmada hazır bulunan sanık …’in 15.04.2022 tarihinde usûlüne uygun şekilde tefhim edilen karara karşı, karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 310 uncu maddesinin birinci fıkrasında belirlenen bir haftalık kanunî süre geçtikten sonra 25.04.2022 tarihinde temyiz isteğinde bulunulduğu, hükmün, 1412 sayılı Kanun’un 305 inci maddesinin birinci fıkrası gereği re’sen temyize de tabi olmadığı anlaşılmakla, sanık …’in temyiz isteğinin, 1412 sayılı Kanun’un 317 nci maddesi gereği, Tebliğname’ye aykırı olarak, oy birliğiyle REDDİNE,
B. Sanık …’ın temyizi yönünden
Sanık …’ın yokluğunda verilip 25.05.2022 tarihinde usûlüne uygun şekilde tebliğ edilen karara karşı, karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 310 uncu maddesinin birinci fıkrasında belirlenen bir haftalık kanunî süre geçtikten sonra 02.06.2022 tarihinde temyiz isteğinde bulunulduğu, hükmün, 1412 sayılı Kanun’un 305 inci maddesinin birinci fıkrası gereği re’sen temyize de tabi olmadığı anlaşılmakla, sanık …’in temyiz isteğinin, 1412 sayılı Kanun’un 317 nci maddesi gereği, Tebliğname’ye aykırı olarak, oy birliğiyle REDDİNE,
C. Sanıklar hakkında verilen hükümler bakımından o yer Cumhuriyet savcısının temyizi üzerine yapılan incelemede
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Kilis 4. Asliye Ceza Mahkemesinin, 15.04.2022 tarihli ve 2022/19 Esas, 2022/259 Karar sayılı kararında o yer Cumhuriyet savcısı tarafından öne sürülen temyiz sebepleri yönünden herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden o yer Cumhuriyet savcısının temyiz sebeplerinin reddiyle hükümlerin, kısmen Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle ONANMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
06.04.2023 tarihinde karar verildi.