YARGITAY KARARI
DAİRE : 1. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2022/12548
KARAR NO : 2023/2353
KARAR TARİHİ : 27.04.2023

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜM : Mahkûmiyet

Sanık hakkında bozma üzerine kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle gereği düşünüldü:

I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Manisa 1. Asliye Ceza Mahkemesinin, 13.04.2016 tarihli ve 2015/383 Esas, 2016/290 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında kasten yaralama suçundan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 86 ncı maddesinin ikinci fıkrası, aynı maddesinin üçüncü fıkrasının (e) bendi, 29 uncu maddesinin birinci fıkrası ve 53 üncü maddesinin birinci fıkrası uyarınca 11 ay 7 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluklarına karar verilmiştir.

2. Manisa 1. Asliye Ceza Mahkemesinin, 13.04.2016 tarihli ve 2015/383 Esas, 2016/290 Karar sayılı kararının sanık tarafından temyizi üzerine Yargıtay (birleşen) 3. Ceza Dairesinin 29.09.2020 tarihli ve 2020/6365 Esas, 2020/12161 Karar sayılı kararı özetle sanığın yargılama konusu eylemi yönünden, 5271 sayılı Kanun’un 251 inci maddesi kapsamında basit yargılama usûlünün uygulanabilir hâle geldiği ve hak yoksunluklarına ilişkin kanun maddesindeki bazı ibarelerin iptal edilmesi nedeniyle sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması gerekçeleriyle bozulmasına karar verilmiştir.

3. Manisa 1. Asliye Ceza Mahkemesinin, 18.05.2021 tarihli ve 2020/615 Esas, 2021/381 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında kasten yaralama suçundan, 5237 sayılı Kanun’un 86 ncı maddesinin ikinci fıkrası, aynı maddesinin üçüncü fıkrasının (e) bendi, 29 uncu maddesinin birinci fıkrası, 5271 sayılı Kanun’un 251 inci maddesinin üçüncü fıkrası ve 5237 sayılı Kanun’un 53 üncü maddesinin birinci fıkrası uyarınca 8 ay 12 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluklarına karar verilmiştir.

4. Manisa 1. Asliye Ceza Mahkemesinin, 18.05.2021 tarihli ve 2020/615 Esas, 2021/381 sayılı kararına sanık tarafından itiraz edilmesi üzerine Mahkemece 03.03.2022 tarihli ve 2021/317 Esas, 2022/141 Karar sayılı kararıyla 5237 sayılı Kanun’un 86 ncı maddesinin ikinci fıkrası, aynı maddesinin üçüncü fıkrasının (e) bendi, 29 uncu maddesinin birinci fıkrası ve 53 üncü maddesinin birinci fıkrası 11 ay 7 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına, ve hak yoksunluklarına karar verilmiştir.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanığın temyiz istemi; hükmün hukuka uygun olmadığına ilişkindir.

III. OLAY VE OLGULAR
1. Sanık ve arkadaşı Serkan’ın olay günü, beraat eden sanık … ‘in torununun doğumuna ilişkin kutlamaya katıldıkları, kutlama sırasında … ile sanık arasında tartışma çıktığı ve kavgaya dönüştüğü, kavga sırasında bıçak çıkaran sanığın engellemek için önüne geçen katılanı sağ uyluk arka yüzünden yaraladığı, katılanın yaralanmasına ilişkin Manisa Devlet Hastanesince düzenlenen 07.03.2015 tarihli adli muayene raporuna göre basit tıbbi müdahale ile giderilebileceği anlaşılmıştır.

2. Mahkemece, Hukukî Süreç başlığı altında (2) numaralı paragrafta bilgilerine ve içeriğine yer verilen Yargıtay bozma ilâmına uyulmasına karar verilerek gereklerinin yerine getirildiği belirlenmiştir.

IV. GEREKÇE
İleri sürülen iddia ve savunmaların toplanan delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, hükme esas alınan ve reddedilen delillerin açıkça gösterildiği, vicdani kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin katılanın aşamalardaki beyanları, beyanını doğrular nitelikteki adli muayene raporu ve tanık beyanları ile saptandığı, alınan raporların yeterli ve hüküm kurmaya elverişli olduğu, ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığının tespit edilemediği gerekçesi ile sanık hakkında haksız tahrik indirimi uygulanmasının isabetli olduğu, olay tarihli ve güncel adli sicil kaydına göre suç işleme eğilimi bulunan sanık hakkında takdiri indirimin uygulanmadığı, Mahkemece kanuni, yerinde ve yeterli gerekçelerle lehe hükümlerin uygulanmasına yer olmadığına karar verildiği ve hükmün hukuka uygun olduğu anlaşıldığından, hükümde bu yönlerden hukuka aykırılık bulunmamıştır.

V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Manisa 1. Asliye Ceza Mahkemesinin, 03.03.2022 tarihli ve 2021/317 Esas, 2022/141 Karar sayılı kararında sanık tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve dikkate alınan sair hususlar yönünden herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden sanığın temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle ONANMASINA,

Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
27.04.2023 tarihinde karar verildi.