YARGITAY KARARI
DAİRE : 1. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2022/12165
KARAR NO : 2023/4985
KARAR TARİHİ : 12.07.2023
B O Z M A Ü Z E R İ N E
İNCELENEN KARARIN
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜMLER : Mahkûmiyet
Bozma sonrası duruşma açılarak yapılan yargılamada sanık hakkında basit yargılama usulü uygulanmadığı halde, uygulama sırasında koşulları oluşmadığı gözetilmeden sanığın cezalarından 5271 sayılı Kanun’un 251 nci maddesinin üçüncü fıkrası gereğince indirim uygulanmış ise de; basit yargılama usulünün uygulanmamış olması nedeniyle verilen kararların itiraza değil temyiz kanun yoluna tabi olduğu anlaşıldığından tebliğnamedeki görüşe iştirak edilmemiştir.
Sanık hakkında bozma üzerine kurulan hükümlerin; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 … maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Kanun’un 305 … maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin
hükümleri temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Turgutlu 2. Asliye Ceza Mahkemesinin, 27.03.2015 tarihli ve 2014/593 Esas, 2015/438 Karar sayılı kararı ile;
a) Sanık hakkında mağdur …’e karşı kasten yaralama suçundan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 86 ncı maddesinin ikinci fıkrası, aynı maddenin üçüncü fıkrasının (e) bendi, 29 uncu maddesinin birinci fıkrası, 62 nci maddesinin birinci fıkrası, 53 üncü maddesinin birinci fıkrası ile 58 … maddesinin altıncı ve yedinci fıkraları uyarınca 3 ay 22 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına, hak yoksunluklarına ve cezanın mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine,
b) Sanık hakkında müşteki …’e karşı kasten yaralama suçundan, 5237 sayılı Kanun’un 86 ncı maddesinin ikinci fıkrası, aynı maddenin üçüncü fıkrasının (e) bendi, 29 uncu maddesinin birinci fıkrası, 62 nci maddesinin birinci fıkrası, 53 üncü maddesinin birinci fıkrası ile 58 … maddesinin altıncı ve yedinci fıkraları uyarınca 3 ay 22 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına, hak yoksunluklarına ve cezanın mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine,
Karar verilmiştir.
2. Bu kararların sanık tarafından temyizi üzerine Yargıtay (Birleşen) 3. Ceza Dairesinin, 01.07.2020 tarihli ve 2020/4193 Esas, 2020/8313 Karar sayılı ilâmı ile;
a) Müşteki …’ün kovuşturma aşamasında dinlenilmemesi ve dinlenilmesi yolunda kurulan ara kararından da vazgeçilmemesi suretiyle eksik kovuşturma ve yetersiz gerekçe ile karar verilmesi,
b) Hükmün gerekçesinde, müştekilerden …’ün sanığa karşı haksız bir hareketi olmadığından hakkında haksız tahrik indirimi yapılmadığı belirtildiği halde, sanık hakkında bu müştekiye yönelik eyleminden dolayı ceza tayin edilirken (1/2) oranında haksız tahrik indirimi yapılmak suretiyle çelişki oluşturulması,
c) Adlî Emanette kayıtlı suçta kullanılan bıçak hakkında bir karar verilmemesi,
d) 5237 sayılı Kanun’un 53 üncü maddesinin birinci fıkrasındaki hak yoksunluklarına ilişkin yasa değişikliklerinin dikkate alınması gerektiği,
Nedenleriyle bozulmasına ve 1412 sayılı Kanun’un 326 ncı maddesinin son fıkrası uyarınca sanığın kazanılmış hakkının dikkate alınmasına karar verilmiştir.
3. Turgutlu 2. Asliye Ceza Mahkemesinin, 13.01.2021 tarihli ve 2020/318 Esas, 2021/64 Karar sayılı kararı ile;
a) Sanık hakkında mağdur …’e karşı kasten yaralama suçundan, 5237 sayılı Kanun’un 86 ncı maddesinin ikinci fıkrası, aynı maddenin üçüncü fıkrasının (e) bendi, 29 uncu maddesinin birinci fıkrası, 62 nci maddesinin birinci fıkrası, 5271 sayılı Kanun’un 251 nci maddesinin üçüncü fıkrası, 5237 sayılı Kanun’un 53 üncü maddesinin birinci fıkrası, 58 … maddesinin altıncı ve yedinci fıkraları ile 54 üncü maddesinin birinci fıkrası uyarınca 2 ay 24 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına, hak yoksunluklarına, cezanın mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine, müsadereye,
b) Sanık hakkında müşteki …’e karşı kasten yaralama suçundan 5237 sayılı Kanun’un 86 ncı maddesinin ikinci fıkrası, aynı maddenin üçüncü fıkrasının (e) bendi, 62 nci maddesinin birinci fıkrası, 5271 sayılı Kanun’un 251 nci maddesinin üçüncü fıkrası, 5237 sayılı Kanun’un 53 üncü maddesinin birinci fıkrası, 58 … maddesinin altıncı ve yedinci fıkraları ile 54 üncü maddesinin birinci fıkrası uyarınca 5 ay 18 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına ancak; 1412 sayılı Kanun’un 326 ncı maddesinin son fıkrası uyarınca sonuç ceza miktarı bakımından sanığın kazanılmış hakkının dikkate alınması suretiyle infazın 3 ay 22 gün hapis cezası üzerinden yapılmasına, hak yoksunluklarına, cezanın mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine, müsadereye,
Karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanığın temyiz sebepleri; eksik incelemeye, beraat kararı verilmesi gerektiğine, tekerrür hükümlerinin uygulanma koşullarının oluşmadığına, uzlaşma hükümlerinin uygulanması gerektiğine, vesaire ilişkindir.
III. OLAY VE OLGULAR
1. Mağdur …’in daha önce sanığın oğlunu darp etmesi nedeniyle aralarında husumet bulunduğu, olay günü sanık ve oğlu ile mağdur ve müştekinin karşılaştıkları, önceki husumetin de etkisi ile çıkan tartışmanın kavgaya dönüşmesi üzerine sanığın bıçakla mağdur ve müştekiyi basit tıbbî müdahale ile giderilebilir şekilde yaraladığı anlaşılmıştır.
2. Sanık savunması, mağdur ve müşteki ile kavganın diğer taraflarının anlatımları, tanık beyanları, uzmanlık raporu, tutanaklar, nüfus ve adlî sicil kayıtları ile diğer tüm deliller dava dosyasında mevcuttur.
3. Turgutlu Devlet Hastanesi tarafından düzenlenen adlî muayene raporlarına göre, sanığın eylemi neticesinde müşteki ve mağdurun basit tıbbî müdahale ile giderilebilir şekilde yaralandıkları tespit edilmiştir.
4. Mahkemece, Hukukî Süreç başlığı altında (2) numaralı paragrafta bilgilerine yer verilen Yargıtay bozma ilâmına uyulmasına karar verildiği halde, bozma gereklerinin kısmen yerine getirildiği anlaşılmıştır.
IV. GEREKÇE
Bozma sonrası duruşma açılarak yapılan yargılamada sanık hakkında basit yargılama usulü uygulanmadığı halde, uygulama sırasında sanığın cezalarından 5271 sayılı Kanun’un 251 nci maddesinin üçüncü fıkrası gereğince indirim yapılması, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Sanığın; eksik incelemeye, beraat kararı verilmesi gerektiğine, tekerrür hükümlerinin uygulanma koşullarının oluşmadığına, uzlaşma hükümlerinin uygulanması gerektiğine, vesaire yönelen temyiz sebepleri yönünden;
Yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, bozma sonrası
yapılan yargılamada müşteki … hakkında iki kez zorla getirme emri çıkartıldığı halde duruşmada hazır edilemediği, 5271 sayılı Kanun’un 210 uncu ve 235 … maddeleri gereğince, olayın tek delili müştekinin beyanlarından ibaret olmadığından, kendisine ulaşılamayan müştekinin dinlenilmemesinin eksik inceleme olarak kabul edilmediği, mağdur ve müştekinin beyanları ile uyumlu adlî rapor içerikleri karşısında eylemlerin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, tekerrür hükümlerinin uygulanma koşullarının oluştuğu, sanığın üzerine atılı suçların uzlaşmaya tabi olmadığı anlaşılmakla, anılan temyiz sebeplerinin incelenmesinde, eleştiri nedeni dışında hükümlerde hukuka aykırılık bulunmamıştır.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Turgutlu 2. Asliye Ceza Mahkemesinin, 13.01.2021 tarihli ve 2020/318 Esas, 2021/64 Karar sayılı kararında sanık tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve dikkate alınan sair hususlar yönünden eleştiri nedeni dışında herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden sanığın temyiz sebeplerinin reddiyle hükümlerin, Tebliğname’ye aykırı olarak, oy birliğiyle ONANMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
12.07.2023 tarihinde karar verildi.