Yargıtay Kararı 1. Ceza Dairesi 2022/11334 E. 2023/1302 K. 27.03.2023 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 1. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2022/11334
KARAR NO : 2023/1302
KARAR TARİHİ : 27.03.2023

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Neticesi sebebiyle ağırlaşmış kasten yaralama
HÜKÜM : İstinaf başvurusunun esastan reddi kararı

İlk Derece Mahkemesince verilen hükme yönelik istinaf incelemesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen kararın; 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 286 ncı maddesinin birinci fıkrası uyarınca temyiz edilebilir olduğu, 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 291 … maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz isteminin süresinde olduğu, 294 üncü maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz dilekçesinde temyiz sebeplerine yer verildiği, 298 … maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz isteminin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:

I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Gaziantep 1. Ağır Ceza Mahkemesinin, 15.10.2020 tarihli ve 2019/291 Esas ve 2020/320 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında neticesi sebebiyle ağırlaşmış kasten yaralama suçundan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 86 ncı maddesinin birinci fıkrası, 86 ncı maddesinin üçüncü fıkrasının (e) bendi, 87 nci maddesinin ikinci fıkrasının (b) bendi, 29 uncu maddesinin birinci fıkrası, 53 üncü maddesinin birinci, ikinci ve üçüncü fıkraları, 58 … maddesinin altıncı fıkrası uyarınca 7 yıl 24 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, hak yoksunluklarına ve cezasının mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmiştir.

2. Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesinin, 20.05.2021 tarihli ve 2020/1581 Esas, 2021/746 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında İlk Derece Mahkemesince kurulan hükme yönelik katılan vekilinin, o yer Cumhuriyet savcının ve sanık müdafiinin istinaf başvurusunun 5271 sayılı Kanun’un 280 … maddesinin birinci fıkrasının (a) bendi uyarınca esastan reddine karar verilmiştir.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanık Müdafiinin Temyiz Sebepleri
1. Sanığın katılana yönelik eyleminin beden yoluyla yaralama suçundan ibaret olduğunu, sanığın olayda silah kullanmadığına
2. Takdiri indirim hükümlerinin uygulanması gerektiğine
İlişkindir.

III. OLAY VE OLGULAR
A. İlk Derece Mahkemesinin Kabulü
1. Sanık …’in mülkiyeti kendisine ait olan fakat olay tarihinden kısa bir süre önce işletmeciliğini tanık Adem Karakurt’a devrettiği ancak halen ilgili olduğu kıraathanenin önünde bulunduğu esnada aynı mahallede ikamet etmeleri sebebiyle anılan kıraathaneye gelip gitmesinden ötürü tanımakta olduğu ve daha evvel aralarında anlaşmazlık bulunan katılan … ile karşılaştıkları, sanığın katılana anılan kıraathaneye gelmesinden rahatsızlık duyduğunu bir daha gelmemesini söylediği, katılanın ise sanığın tepkisinin yersiz olduğunu belirttiği, bu sebepten ötürü sanık ile katılan arasında tartışma yaşandığı, sanığın üzerinde bulunan fakat dosya kapsamıda ele geçirilemeyen silah ile katılanın sol bacağına bir el

ateş ettiği, isabet üzerine katılanın yere düştüğü, sanığın yerde yatan katılanın kafasına karnına ve bacaklarına yumruk ve tekmeler savurduğu, olay mahallinde bulunan tanıklar A.G ve Ö.K’ nin sanığın elinde bulunan tabanca sebebiyle sanığa ve katılana olayı sonlandırmaya yönelik müdahalede bulunamadıkları, sanığın katılanı yumruk ve tekmelerle darp ettikten sonra eylemlerine kendi rızasıyla son verip olay mahallinden ayrıldığı kabul edilmiştir.

2. Sanığın tevil yollu ikrara ilişkin savunmaları, katılanın ve tanıklar …., ve ….’ nin beyanları tespit edilerek dosya içerisine alınmıştır. … Kriminal Polis Laboratuvarı Müdürlüğünün 01.06.2015 tarihli uzmanlık numaralı raporu, İstanbul Adlî Tıp Kurumu Başkanlığı 2. İhtisas Kurulunca düzenlenen adli raporlar dosya içerisinde mevcuttur.

B. Bölge Adliye Mahkemesinin Kabulü
İlk Derece Mahkemesince kabul edilen olay ve olgularda, Bölge Adliye Mahkemesi tarafından bir isabetsizlik görülmediği anlaşılmıştır.

IV. GEREKÇE
Sanık Müdafiinin Temyiz Sebepleri
1. Sübut
Her ne kadar sanık üzerine atılı suçlamayı kabul etmediğini beyan etmiş ise de katılanın aşamalarda değişmeyen beyanları ile eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiği, katılanda meydana gelen yaralanmaya ilişkin olarak tanzim olunan adlî muayene raporu, tanıklar …. ve ….’ nin beyanları karşısında sanığın silahla nitelikli kasten yaralama eyleminin sübuta erdiğinin ve kabulü ile hakkında 5237 sayılı Kanun’un 86 ncı maddesinin üçüncü fıkrasının (e) bendinin uygulanarak mahkûmiyet hükmü kurulmasında bir isabetsizlik görülmediğinden, hükümde bu yönüyle hukuka aykırılık bulunmamıştır.

2. Takdiri İndirim
Mahkemece sanık hakkında kurulan hükümde, “sanığın suç işleme tarzı, herhangi bir samimi pişmanlığının olmayışı, benzer suçlardan birçok kez mahkum olmuş olmasına rağmen ıslah olmaz kişiliği, adli sicil kaydı ve lehine takdiri indirim nedeni olabilecek bir hususun tespit edilememiş olması göz önüne alınarak” şeklindeki gerekçeyle 5237 sayılı Kanun’un 62 nci maddesinin birinci fıkrası uyarınca takdirî indirim nedeni uygulanmamasına karar verildiği, Mahkemenin takdir yetkisinin cezanın bireysel caydırıcılığı fonksiyonu dikkate alınarak yerinde, yeterli ve kanunî bir gerekçeye dayandığı anlaşılmakla, hükümde bu yönüyle hukuka aykırılık bulunmamıştır.

V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenle Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesinin, 20.05.2021 tarihli ve 2020/1581 Esas, 2021/746 Karar sayılı kararında sanık müdafiince öne sürülen temyiz sebepleri ve 5271 sayılı Kanun’un 289 uncu maddesinin birinci fıkrası ile sınırlı olarak yapılan temyiz incelemesi sonucunda hukuka aykırılık görülmediğinden 5271 sayılı Kanun’un 302 nci maddesinin birinci fıkrası gereği, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle TEMYİZ İSTEMİNİN ESASTAN REDDİ İLE HÜKMÜN ONANMASINA,

Dava dosyasının, 5271 sayılı Kanun’un 304 üncü maddesinin birinci fıkrası uyarınca Gaziantep 1. Ağır Ceza Mahkemesine, Yargıtay ilâmının bir örneğinin ise Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,

27.03.2023 tarihinde karar verildi.