YARGITAY KARARI
DAİRE : 1. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2022/11191
KARAR NO : 2023/3367
KARAR TARİHİ : 22.05.2023
MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜM : Beraat
İlk Derece Mahkemesince verilen hükme yönelik istinaf incelemesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen kararın; Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 20.03.2018 tarih, 2018/11-38 Esas ve 2018/113 Karar sayılı kararı uyarınca ilk derece mahkemesince verilen “mahkûmiyet” kararı, istinaf mercii tarafından “beraat” kararı verilerek hüküm türü değiştirildiğinden, temyiz edilebilir olduğu, 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 291 … maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz isteminin süresinde olduğu, 294 üncü maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz dilekçesinde temyiz sebeplerine yer verildiği, 298 … maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz isteminin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. İstanbul 40. Asliye Ceza Mahkemesinin, 03.07.2018 tarihli ve 2017/365 Esas, 2018/396 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında katılana yönelik silahla kasten yaralama suçundan 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 86 ncı maddesinin birinci fıkrası, üçüncü fıkrasının (e) bendi, 87 nci maddesinin birinci fıkrasının (c) bendi, 62 nci maddesinin birinci fıkrası ve 53 üncü maddesinin birinci fıkrası uyarınca 4 yıl 2 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluklarına, karar verilmiştir.
2. İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 10. Ceza Dairesinin, 24.09.2020 tarihli ve 2018/2420 Esas, 2020/1860 Karar sayılı kararı ile İlk Derece Mahkemesince kurulan hükme ilişkin sanığın istinaf başvurusunun kabulüne karar verilerek 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 280 … maddesinin birinci fıkrasının (g) bendi uyarınca duruşmalı yapılan inceleme neticesinde aynı Kanun’un 280 … maddesinin ikinci fıkrası uyarınca İlk Derece Mahkemesi kararının kaldırılması ile sanık hakkında katılana yönelik silahla kasten yaralama suçundan 5271 sayılı Kanun’un 223 üncü maddesinin ikinci fıkrasının (e) bendi uyarınca beraatine, karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Katılan vekilinin temyiz sebepleri; sanık hakkında mahkumiyet kararı verilmesi gerektiğine ilişkindir.
III. OLAY VE OLGULAR
Temyizin kapsamına göre;
A. İlk Derece Mahkemesinin Kabulü
1. Olay tarihinde taraflar arasında çıkan tartışma nedeniyle sanığın katılanı suçta kullandığı bıçakla adli muayene raporunda belirtilen biçimde yaraladığı olayda, sanık hakkında silahla kasten yaralama suçundan uygulama yapıldığı, anlaşılmıştır.
2. Katılana ait adli muayene raporları ve tutanaklar dava dosyasında mevcuttur.
B. Bölge Adliye Mahkemesinin Kabulü
Bölge Adliye Mahkemesince yapılan istinaf incelemesinde, katılanın 01.12.2013 tarihinde Göktürk Polis Merkezinde olaydan sonra verdiği ilk ifadede kendisini yaradığı şahsın eşgal bilgilerini verdiği ve tanımadığı halde, 16.11.2015 tarihindeki ifadesinde olay günü kendisini yaralayan kişinin sanık olduğunu tespit ettiğini beyan ettiği, ancak katılanın müştekisi ve yedi şüpheliden birinin sanık …’ın olduğu kasten öldürme ve kasten yaralama suçundan fezleke düzenlenen bir başka soruşturma dosyası nedeniyle sanık ile katılan arasında husumet bulunduğu, katılanın değişen beyanı dışında sanığın olay tarihinde kasten yaralama suçunu işlediğine dair giderilemeyen çelişkili beyan dışında mahkûmiyete yeter kesin delil bulunmadığı, gerekçeleriyle İlk Derece Mahkemesince kurulan hükmün kaldırılmasına ve yeniden hüküm kurulmasına karar verildiği anlaşılmıştır.
IV. GEREKÇE
Katılanın olayın sıcağı ile verdiği ilk ifadesinde kendisini yaralayan kişiyi tanımadığını beyan etmesine rağmen yaklaşık 2 yıl sonra aralarında önceden de husumet bulunan sanığın kendisini yaralayan kişi olarak bildirdiği, sanığın aşamalardaki savunmalarında suçlamayı kabul etmediği, katılanın aşamalardaki çelişen beyanları dışında, sanığın savunmasının aksini gösteren mahkumiyetine yeter somut, kesin ve inandırıcı delil bulunmadığı anlaşılmakla, hükümde hukuka aykırılık bulunmamıştır.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenle İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 10. Ceza Dairesinin, 24.09.2020 tarihli ve 2018/2420 Esas, 2020/1860 Karar sayılı kararında katılan vekili tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve 5271 sayılı Kanun’un 289 uncu maddesinin birinci fıkrası ile sınırlı olarak yapılan temyiz incelemesi sonucunda hukuka aykırılık görülmediğinden 5271 sayılı Kanun’un 302 nci maddesinin birinci fıkrası gereği, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle TEMYİZ İSTEMİNİN ESASTAN REDDİ İLE HÜKMÜN ONANMASINA,
Dava dosyasının, 5271 sayılı Kanun’un 304 üncü maddesinin birinci fıkrası uyarınca İstanbul 40. Asliye Ceza Mahkemesine, Yargıtay ilâmının bir örneğinin ise İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 10. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
22.05.2023 tarihinde karar verildi.