YARGITAY KARARI
DAİRE : 1. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2022/10572
KARAR NO : 2023/869
KARAR TARİHİ : 07.03.2023
MAHKEMESİ:Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜM : Mahkûmiyet
Sanık hakkında bozma üzerine kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Kayseri 8. Asliye Ceza Mahkemesinin, 02.06.2016 tarihli ve 2016/188 Esas, 2016/366 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında kasten yaralama suçundan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 86 ncı maddesinin birinci fıkrası, 87 nci maddesinin üçüncü fıkrası, 62 nci maddesinin birinci fıkrası uyarınca 11 ay 20 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına, hükmolunan cezanın aynı Kanun’un 51 inci maddesinin birinci fıkrası uyarınca ertelenmesine ve aynı Kanun’un 51 inci maddesinin üçüncü fıkrası uyarınca 1 yıl süreyle denetime tabi tutulmasına karar verilmiştir.
2. Kayseri 8. Asliye Ceza Mahkemesinin, 02.06.2016 tarihli ve 2016/188 Esas, 2016/366 Karar sayılı kararının, sanık tarafından temyizi üzerine, Yargıtay (birleşen) 3. Ceza Dairesinin, 08.09.2020 tarihli ve 2020/6527 Esas, 2020/10090 Karar sayılı ilâmı ile katılanın yaralanmasının yüzünde sabit ize neden olup olmadığı hususunda kesin raporu aldırılarak sonucuna göre sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerekirken eksik araştırma ile yetersiz raporun hükme esas alınması, sanığa ek savunma hakkı tanınmadan iddianamede gösterilmeyen 5237 sayılı Kanun’un 86 ncı maddesinin birinci fıkrasının uygulanması suretiyle sanığın savunma hakkının kısıtlanması, eylemini silahtan sayılan bıçak ile gerçekleştiren sanık hakkında aynı Kanun’un 86 ncı maddesinin üçüncü fıkrasının (e) bendinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi ve sanık lehine 5237 sayılı Kanun’un 29 uncu maddesinin birinci fıkrası gereği haksız tahrik hükümlerinin asgari oranda uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi nedenleriyle bozulmasına ve sanığın kazanılmış hakkının, 1412 sayılı Kanun’un 326 ncı maddesinin son fıkrası uyarınca dikkate alınmasına karar verilmiştir.
3. Kayseri 8. Asliye Ceza Mahkemesinin, 15.06.2021 tarihli ve 2020/467 Esas, 2021/384 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında kasten yaralama suçundan, 5237 sayılı Kanun’un 86 ncı maddesinin birinci fıkrası, üçüncü fıkrasının (e) bendi, 87 nci maddesinin üçüncü fıkrası, 29 uncu maddesinin birinci fıkrası, 62 nci maddesinin birinci fıkrası uyarınca 1 yıl 5 gün hapis cezasıyla cezalandırılmasına ve 1412 sayılı Kanun’un 326 ncı maddesinin son fıkrası uyarınca cezasının infazının kazanılmış hakkı gereğince 11 ay 20 gün hapis cezası üzerinden yapılmasına, hükmolunan cezanın aynı Kanun’un 51 inci maddesinin birinci fıkrası uyarınca ertelenmesine ve aynı Kanun’un 51 inci maddesinin üçüncü fıkrası uyarınca 1 yıl süreyle denetime tabi tutulmasına karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanığın temyiz sebebi; beraatine aksi halde hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmesine, vesaire ilişkindir.
III. OLAY VE OLGULAR
Temyizin kapsamına göre;
1. Aynı iş yerinde çalışan taraflar arasında nedeni bilinmeyen bir anlaşmazlık bulunduğu, suç tarihinde iş yeri önünde karşılaşan tarafların tartışmasının kavgaya dönüştüğü ve birbirlerine vurmaya başladıkları, sanığın bıçakla ve elle katılanı basit tıbbî müdahale ile giderilemeyecek ve nazal kemikte hayat fonksiyonlarını hafif (1) derecede etkileyen kemik kırığı meydana gelecek şekilde yaraladığı, katılanın da sanığa eli ile vurarak onu basit şekilde yaraladığı ve mahkûmiyetine karar verildiği belirlenmiştir.
2. Sanık savunması ve katılan beyanı dava dosyasında mevcuttur.
3. Katılan ve sanığın yaralanmalarına ilişkin olarak adlî muayene raporları dava dosyasında mevcuttur.
4. Mahkemece, Hukukî Süreç başlığı altında (3) numaralı paragrafta bilgilerine yer verilen Yargıtay
bozma ilâmına uyulmasına karar verildiği ve gereğinin yerine getirildiği belirlenmiştir.
IV. GEREKÇE
A. Beraat Kararı Yönünden
Sanığın tevilli ikrarı, katılanın beyanı ile bu beyanı doğrulayan adlî muayene raporu karşısında sanığın suçunun sübuta erdiği belirlenmekle, sanık hakkında mahkûmiyet hükmü kurulmasında bir isabetsizlik görülmediğinden, hükümde bu yönüyle hukuka aykırılık bulunmamıştır.
B. Hükmün Açıklanmasının Geri Bırakılması Yönünden
5271 sayılı Kanun’un 231 inci maddesinin altıncı fıkrasının ilgili bölümünde; “Hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilebilmesi için; a) Sanığın daha önce kasıtlı bir suçtan mahkûm olmamış bulunması …” şeklinde düzenlemeye yer verilmiştir. Somut olayda sanığın, dava dosyasında mevcut adlî sicil kaydına göre temyize konu suçtan önce kesinleşmiş hakaret ve kasten yaralama suçlarından adlî para cezalarının bulunmasının kanunen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına engel olduğu, kaldı ki bu durumun Mahkemece değerlendirildiği ve “…sanığın adli sicil kaydına göre daha önce hakkında kasıtlı suçlardan mahkumiyet hükümlerinin bulunması” şeklindeki yerinde, yeterli ve kanunî gerekçe ile hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verildiği belirlenmekle, hükümde bu yönüyle hukuka aykırılık bulunmamıştır.
C. Vesair Yönünden
Yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemlerin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eyleme uyan suç vasfı ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından, sanığın yerinde görülmeyen diğer temyiz sebepleri de reddedilmiştir.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Kayseri 8. Asliye Ceza Mahkemesinin, 15.06.2021 tarihli ve 2020/467 Esas, 2021/384 Karar sayılı kararında sanık tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve dikkate alınan sair hususlar yönünden herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden sanığın temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle ONANMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
07.03.2023 tarihinde karar verildi.