YARGITAY KARARI
DAİRE : 1. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2022/10556
KARAR NO : 2023/3772
KARAR TARİHİ : 31.05.2023
MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇLAR : Kasten yaralama, kasten yaralamaya teşebbüs
HÜKÜMLER : Ceza verilmesine yer olmadığı ve beraat, temyiz isteminin reddi kararı
Sanık … hakkında mağdur …’ya karşı kasten yaralama suçundan kurulan hüküm yönünden, mağdurun, sanık … yönünden şikayetinden vazgeçmesi nedeniyle hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunmadığı tespit edilmiştir.
Sanık … hakkında katılan …’a karşı kasten yaralama; mağdur …’a karşı kasten yaralamaya teşebbüs suçlarından kurulan hükümler yönünden, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 286 ncı maddesinin ikinci fıkrasının (a) ve (d) bentleri uyarınca hükümlerin temyizinin mümkün olmadığı belirlenmiştir.
Sanık … hakkında katılan …’ya karşı kasten yaralama suçundan kurulan hüküm yönünden, İlk Derece Mahkemesince kurulan hükme yönelik istinaf incelemesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen kararın, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 20.03.2018 tarihli, 2018/11-38 Esas ve 2018/113 Karar sayılı kararı uyarınca, yerel mahkemece verilen mahkûmiyet kararı istinaf mercii tarafından beraat
kararı verilerek hüküm türü değiştirildiğinden kararın temyiz edilebilir olduğu, 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 291 … maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz isteminin süresinde olduğu, 294 üncü maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz dilekçesinde temyiz sebeplerine yer verildiği, 298 … maddesinin birinci fıkrası gereğince temyiz isteminin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Gediz Asliye Ceza Mahkemesinin, 08.04.2019 tarihli ve 2018/545 Esas, 2019/375 Karar sayılı kararı ile;
a) Sanık … hakkında mağdur …’ya yönelik kasten yaralama suçundan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 86 ncı maddesinin birinci fıkrası, aynı maddenin üçüncü fıkrasının (e) bendi, 29 uncu maddesinin birinci fıkrası, 62 nci maddesinin birinci fıkrası ve 53 üncü maddesinin birinci fıkrası uyarınca 11 ay 7 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluklarına,
b) Sanık … hakkında katılan …’ya yönelik kasten yaralama suçundan, 5237 sayılı Kanun’un 86 ncı maddesinin birinci fıkrası, aynı maddenin üçüncü fıkrasının (e) bendi, 29 uncu maddesinin birinci fıkrası, 62 nci maddesinin birinci fıkrası ve 53 üncü maddesinin birinci fıkrası uyarınca 11 ay 7 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluklarına,
c) Sanık … hakkında katılan …’a yönelik kasten yaralama suçundan, 5237 sayılı Kanun’un 86 ncı maddesinin birinci fıkrası, aynı maddenin üçüncü fıkrasının (e) bendi, 29 uncu maddesinin birinci fıkrası, 62 nci maddesinin birinci fıkrası, 53 üncü maddesinin birinci fıkrası ve 58 … maddesinin altıncı ve yedinci fıkraları uyarınca 1 yıl 1 ay 15 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına, hak yoksunluklarına, cezanın mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine,
d) Sanık … hakkında mağdur …’a yönelik kasten yaralamaya teşebbüs suçundan, 5237 sayılı Kanun’un 86 ncı maddesinin ikinci fıkrası, aynı maddenin üçüncü fıkrasının (e) bendi, 35 … maddesinin ikinci fıkrası, 29 uncu maddesinin birinci fıkrası, 62 nci maddesinin birinci fıkrası, 53 üncü maddesinin birinci fıkrası ve 58 … maddesinin altıncı ve yedinci fıkraları uyarınca 3 ay 11 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına, hak yoksunluklarına, cezanın mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine,
Karar verilmiştir.
2. … Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesinin, 02.12.2020 tarihli ve 2019/2005 Esas, 2020/2216 Karar sayılı kararı ile sanıklar hakkında İlk Derece Mahkemesince kurulan hükümlere yönelik sanıklar …, … ve …’ın istinaf başvuruları üzerine 5271 sayılı Kanun’un 280 … maddesinin birinci fıkrası uyarınca duruşmalı yapılan inceleme neticesinde;
a) Sanık … hakkında katılan …’a yönelik kasten yaralama; mağdur …’a yönelik kasten yaralamaya teşebbüs suçundan kurulan hükümler yönünden, sanığın istinaf başvurusunun 5271 sayılı Kanun’un 280 … maddesinin birinci fıkrasının (a) bendi uyarınca esastan reddine,
b) Sanıklar … ve … hakkında katılan …’ya yönelik kasten yaralama suçundan kurulan hükümler yönünden, 5271 sayılı Kanun’un 280 … maddesinin ikinci fıkrası uyarınca İlk Derece Mahkemesi kararının kaldırılmasıyla; 5237 sayılı Kanun’un 25 … maddesi ve 5271 sayılı Kanun’un 223 üncü maddesinin ikinci fıkrasının (d) bendi uyarınca “ayrı ayrı ceza verilmesine yer olmadığına, bu nedenle beraatlerine,”
Karar verilmiştir.
3. … Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesinin, 27.01.2021 tarihli ve 2019/2005 Esas, 2020/2216 Karar sayılı ek kararı ile sanık …’nın temyiz başvurusu yönünden, kararların temyiz edilemez oldukları gerekçesi ile 5271 sayılı Kanun’un 296 ncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz isteminin reddine karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Katılan …’nın temyiz sebebi; sanık … hakkında verilen beraat kararının isabetli olmadığına ilişkindir. (Temyizi mümkün olmayan diğer hükümlere yönelik temyiz sebepleri inceleme dışı bırakılmıştır.)
III. OLAY VE OLGULAR
Temyizin kapsamına göre;
A. İlk Derece Mahkemesinin Kabulü
1. Olay tarihinde katılan sanık …’nın, mağdur sanık …’ın çalıştığı … Büfe isimli iş yerine gelerek 10 TL karşılığında bira satın aldığı ve gittiği, bir süre sonra tekrar bahse konu büfeye gelerek bira istediği, taraflar arasında tartışma çıktığı, bir süre sonra bahse konu iş yerine katılan sanık …’ın da gelerek tartışmaya dahil olduğu, ilk haksız hareketin kimden geldiği tespit edilemeyen şekilde başlayan kavga sırasında katılan sanık …’nın katılan sanık …’ı bıçak ile basit tıbbî müdahale ile giderilemeyecek şekilde yaraladığı, katılan sanık … ile mağdur sanık …’ın da …’yı basit tıbbî müdahale ile giderilemeyecek şekilde yaraladıkları, ayrıca katılan sanık …’nın mağdur sanık …’ı yaralamak amacıyla bıçağını salladığı ancak …’ın çekilmesi nedeniyle isabet etmediğinin kabul edildiği anlaşılmıştır.
2. Sanık savunması, katılan ve mağdurun beyanları, adlî muayene raporları, tutanaklar, nüfus ve adlî sicil kayıtları dava dosyasında mevcuttur.
3. Bölge Adliye Mahkemesinde yapılan yargılama sırasında, Kütahya Adlî Tıp Şube Müdürlüğünden aldırılan 14.11.2019 tarihli adlî muayene raporuna göre, katılan …’nın yaralanmasının basit tıbbî müdahale ile giderilebilecek nitelikte olduğu tespit edilmiştir.
4. Kütahya Adlî Tıp Şube Müdürlüğü tarafından düzenlenen 25.03.2019 tarihli adlî muayene raporuna göre, katılan sanık …’ın yaralanmasının basit tıbbî müdahale ile giderilemez nitelikte olduğu tespit edilmiştir.
B. Bölge Adlîye Mahkemesinin Kabulü
Bölge Adliye Mahkemesince duruşmalı olarak yapılan istinaf incelemesi neticesinde;
Mağdur sanık …’ın tekel bayisi işlettiği, katılan sanık …’nın onun işyerinden önce ücretini ödeyerek bira aldığı, ikinci defa bira almak için geldiğinde sebebi taraflarca farklı olarak söylenen şekilde tartışma çıktığı, bu sırada katılan sanık …’ın da işyerine geldiği, işyerindeki kargaşayı görünce polisi arayacağını söylediği, bunun üzerine …’nın onlara bira şişesi fırlattığı, bıçak savurduğu, bıçağın …’a değmediği, …’nın daha sonra …’ı bacağından bıçakla basit tıbbî müdahale ile giderilemeyecek şekilde yaraladığı, katılan sanık …’nın da olay sırasında yaralandığı, Dairemizce Kütahya Adlî Tıp Şube Müdürlüğünden aldırılan rapora göre …’nın basit tıbbî müdahale ile giderilebilecek şekilde yaralandığının tespit edildiği, dava konusu olay incelendiğinde ilk haksız hareketin
…’dan kaynaklandığı, parası olmadığı halde bira almaya çalıştığı, verilmeyince karşı tarafa saldırdığı, sanık …’ın, …’dan kaynaklanan haksız saldırıyı defetmek amacıyla olayın şartlarına uygun ve ölçülü olacak şekilde davrandığı, …’ya karşı eyleminin meşru savunma kapsamında bulunduğu, yerel Mahkemece sanığın eyleminin tahrik altında yaralama suçunu oluşturduğu şeklindeki kabulünün hatalı olduğu vicdanî kanaatine varılarak, yerel Mahkeme kararının kaldırılması suretiyle 5237 sayılı Kanun’un 25 … ve 5271 sayılı Kanun’un 223 üncü maddesinin ikinci fıkrasının (d) bendi uyarınca “ceza verilmesine yer olmadığına, bu nedenle beraatine” karar verildiği anlaşılmıştır.
II. GEREKÇE
A. Sanık … Hakkında Mağdur …’ya Yönelik Kasten Yaralama Suçu Yönünden;
Mağdur …’nın Bölge Adliye Mahkemesindeki 02.12.2020 tarihli duruşmada, sanık … yönünden şikayetinden vazgeçtiğini beyan ettiği, bu itibarla 5271 sayılı Kanun’un 243 üncü maddesinin birinci fıkrası uyarınca vazgeçme nedeniyle katılma kararının hükümsüz kaldığı ve aynı Kanun’un 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği sanık … hakkındaki hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunmadığı anlaşılmakla, mağdurun temyiz isteminin, 5271 sayılı Kanun’un 298 … maddesinin birinci fıkrası uyarınca reddine karar verilmesi gerektiği anlaşılmıştır.
B. Sanık … Hakkında Katılan …’a Yönelik Kasten Yaralama, Mağdur …’a Yönelik Kasten Yaralamaya Teşebbüs Suçları Yönünden;
Sanık … hakkında katılan …’a yönelik kasten yaralama suçu yönünden; 5271 sayılı Kanun’un 286 ncı maddesinin ikinci fıkrasının (a) bendinde yer verilen; “İlk derece mahkemelerinden verilen beş yıl veya daha az hapis cezaları ile miktarı ne olursa olsun adlî para cezalarına ilişkin istinaf başvurusunun esastan reddine dair bölge adliye mahkemesi kararları”nın temyiz incelemesine tabi olmadığına ilişkin düzenleme ile sanık … hakkında mağdur …’a yönelik kasten yaralamaya teşebbüs suçu yönünden; 5271 sayılı Kanun’un 286 ncı maddesinin ikinci fıkrasının (d) bendinin ilgili bölümünde yer verilen; “… ilk derece mahkemelerinin görevine giren ve kanunda üst sınırı iki yıla kadar (iki yıl dâhil) hapis cezasını gerektiren suçlar ve bunlara bağlı adlî para cezalarına ilişkin her türlü bölge adliye mahkemesi kararları”nın temyiz incelemesine tabi olmadığına ilişkin düzenleme ve 5271 sayılı Kanun’un 286 ncı maddesinin üçüncü fıkrasında belirtilen suçlar ve aynı Kanun’un 296 ncı maddesinin birinci fıkrasının ilgili bölümünde yer alan; “… temyiz edilemeyecek bir hüküm temyiz edilmiş [ise] …, hükmü temyiz olunan bölge adliye veya ilk derece mahkemesi bir karar ile temyiz istemini reddeder.” şeklindeki hüküm birlikte değerlendirildiğinde sanığın ek karara yönelik temyiz istemi yerinde görülmemiştir.
C. Sanık … Hakkında Katılan …’ya Yönelik Kasten Yaralama Suçu Yönünden;
Katılanın; sanık … hakkında verilen beraat kararının isabetli olmadığına yönelen temyiz sebebi yönünden;
1. Bölge Adliye Mahkemesince, ilk haksız hareketin katılan …’dan kaynaklandığı, parası olmadığı halde bira almaya çalıştığı, verilmeyince karşı tarafa saldırdığı, sanık …’ın, …’dan kaynaklanan haksız saldırıyı defetmek amacıyla olayın şartlarına uygun ve ölçülü olacak şekilde davrandığı, …’ya karşı eyleminin meşru savunma kapsamında bulunduğu şeklindeki dosya kapsamı ile uyumlu olan gerekçesi ile sanık … hakkında beraat kararı verilmesinde bir isabetsizlik görülmemiştir.
2. Sanığın eyleminin meşru savunma kapsamında kalması halinde, 5271 sayılı Kanun’un 223 üncü maddesinin ikinci fıkrasının (d) bendi gereğince beraat kararı verilmesi gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde
“ceza verilmesine yer olmadığına ve bu nedenle beraatine” şeklinde hüküm kurulması suretiyle karışıklık yaratılması, hukuka aykırı bulunmuş ise de; söz konusu hukuka aykırılık Yargıtay tarafından giderilmiştir.
III. KARAR
A. Sanık … Hakkında Mağdur …’ya Yönelik Kasten Yaralama Suçu Yönünden;
Gerekçe bölümünde yer alan (A) paragrafında açıklanan nedenlerle mağdurun temyiz isteminin, 5271 sayılı Kanun’un 298 … maddesinin birinci fıkrası uyarınca, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle REDDİNE,
B. Sanık … Hakkında Katılan …’a Yönelik Kasten Yaralama, Mağdur …’a Yönelik Kasten Yaralamaya Teşebbüs Suçları Yönünden;
Gerekçe bölümünde (B) paragrafında açıklanan nedenlerle … Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesinin, 27.01.2021 tarihli ve 2019/2005 Esas, 2020/2216 Karar sayılı ek kararında hukuka aykırılık görülmediğinden sanığın temyiz isteminin, 5271 sayılı Kanun’un 296 ncı maddesinin ikinci fıkrası gereği, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle REDDİ İLE EK KARARIN ONANMASINA,
C. Sanık … Hakkında Katılan …’ya Yönelik Kasten Yaralama Suçu Yönünden;
Gerekçe bölümünde (C-2) paragrafında açıklanan nedenle katılanın temyiz istemi yerinde görüldüğünden … Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesinin, 02.12.2020 tarihli ve 2019/2005 Esas, 2020/2216 Karar sayılı kararının 5271 sayılı Kanun’un 302 nci maddesinin ikinci fıkrası gereği BOZULMASINA, bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden aynı Kanun’un 303 üncü maddesi gereği, hükmün 4 numaralı paragrafından “ceza verilmesine yer olmadığına, bu nedenle” ibaresinin çıkartılması suretiyle, Tebliğname’ye kısmen uygun olarak, oy birliğiyle TEMYİZ İSTEMİNİN ESASTAN REDDİ İLE HÜKMÜN DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
Dava dosyasının, 5271 sayılı Kanun’un 304 üncü maddesinin birinci fıkrası uyarınca Gediz Asliye Ceza Mahkemesine, Yargıtay ilâmının bir örneğinin ise … Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
31.05.2023 tarihinde karar verildi.