YARGITAY KARARI
DAİRE : 1. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2022/10307
KARAR NO : 2023/1909
KARAR TARİHİ : 11.04.2023
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet, temyiz isteminin süre yönünden reddi
Sanık hakkında bozma üzerine kurulan hüküm ile ek kararın; karar tarihleri itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir oldukları, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hüküm ile ek kararı temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. … 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 26.04.2016 tarihli ve 2015/519 Esas, 2016/648 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında kasten yaralama suçundan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 86 ncı maddesinin ikinci fıkrası, üçüncü fıkrasının (a) bendi, 29 uncu maddesinin birinci fıkrası,
62 nci maddesinin birinci fıkrası, 53 üncü maddesinin birinci fıkrası, 58 inci maddesinin altıncı fıkrası uyarınca 3 ay 22 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına, hak yoksunluklarına ve tekerrür hükümlerinin uygulanmasına karar verilmiştir.
2. … 1. Asliye Ceza Mahkemesi kararının, sanık tarafından temyizi üzerine Yargıtay 3. Ceza Dairesinin 05.11.2020 tarihli ve 2020/10771 Esas, 2020/15596 Karar sayılı ilamı ile; “basit yargılama usulünün değerlendirilmesi, tekerrüre esas alınan hükmün uzlaştırma kapsamında olması” nedenleriyle bozulmasına karar verilmiştir.
3. … 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 02.03.2021 tarihli ve 2020/1500 Esas, 2021/409 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında kasten yaralama suçundan, 5237 sayılı Kanun’un 86 ncı maddesinin ikinci fıkrası, üçüncü fıkrasının (a) bendi, 29 uncu maddesinin birinci fıkrası, 62 nci maddesinin birinci fıkrası, 53 üncü maddesinin birinci fıkrası uyarınca 3 ay 22 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluklarına karar verilmiştir.
4. … 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 17.06.2021 tarihli ve 2020/1500 Esas, 2021/409 Karar sayılı ek kararı ile, sanığın temyiz istemi hakkında 5271 sayılı Kanun’un 296 ncı maddesinin birinci fıkrası uyarınca süre yönünden reddine karar verilmiştir.
5. Dava dosyası, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca tanzim olunan, 10.10.2022 tarihli ve 2021/83222 sayılı, temyiz isteminin reddi ile ek kararın onanması görüşlü Tebliğname ile Daireye tevdi olunmuştur.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanık müdafiinin temyiz sebepleri, ek kararın hatalı olduğuna, şikayet olmadığından davanın düşmesi gerektiğine, vesaireye ilişkindir.
III. OLAY VE OLGULAR
1. Sanıkla mağdurun kardeş oldukları, olay günü alkolün de etkisi ile kavga ettikleri olayda, sanık hakkında kardeşi kasten yaralama suçundan hüküm kurulduğu anlaşılmıştır.
2. Sanık üzerine atılı suçu ikrar etmiştir.
3. Mağdur hakkında düzenlenen 31.05.2013 tarihli genel adli muayene raporunda, mağdurun vücudundaki darp cebir izlerinin basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek ölçüde hafif olduğu belirtilmektedir.
4. Mağdur ve tanıkların beyanları dava dosyasında bulunmaktadır.
IV. GEREKÇE
A. Tebliğname Yönünden
Temyiz isteminin süresinde olduğu anlaşıldığından, Tebliğnamedeki temyiz isteminin reddi ile ek kararın onanması düşüncesine iştirak olunmamıştır.
B. Temyiz İsteminin Süreden Reddine Dair Ek Karar Yönünden
Sanığın karar tarihinde cezaevinde olması nedeniyle tebligatların cezaevine yapılması gerektiği gözetilmeksizin, MERNİS adresine yapılan tebligatın usulsüz olduğu, temyiz süresinin öğrenme tarihinden itibaren başladığı anlaşıldığından, temyiz isteminin yasal süre içerisinde yapıldığı belirlenmekle, ek kararın hukuka aykırı olduğu anlaşılmıştır.
C. Sanık Hakkında Kasten Yaralama Suçundan Kurulan Hüküm Yönünden
Yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eyleme uyan suç vasfının ve yaptırımın doğru biçimde belirlendiği, sanığın yargılama konusu eyleminin 5237 sayılı Kanun’un 73 üncü maddesi kapsamında soruşturulması ve kovuşturulması şikâyete bağlı suçlardan olmadığı, 5271 sayılı Kanun’un 253 üncü maddesi uyarınca uzlaşmaya tabi olmadığı anlaşıldığından, sanığın yerinde görülmeyen temyiz sebepleri reddedilmiştir.
V. KARAR
A. Temyiz İsteminin Süreden Reddine Dair Ek Karar Yönünden
Gerekçe bölümünde (B) paragrafında açıklanan nedenlerle sanığın ek karara yönelen temyiz istemi yerinde görüldüğünden … 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 17.06.2021 tarihli ve 2020/1500 Esas, 2021/409 Karar sayılı ek kararının, Tebliğname’ye aykırı olarak, oy birliğiyle KALDIRILMASINA,
B. Sanık Hakkında Kasten Yaralama Suçundan Kurulan Hüküm Yönünden
Gerekçe bölümünün (C) paragrafında açıklanan nedenlerle, … 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 02.03.2021 tarihli ve 2020/1500 Esas, 2021/409 Karar sayılı kararında sanık tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve dikkate alınan sair hususlar yönünden herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden sanığın temyiz sebeplerinin reddiyle, hükmün, Tebliğname’ye aykırı olarak, oy birliğiyle ONANMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
11.04.2023 tarihinde karar verildi.