YARGITAY KARARI
DAİRE : 1. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/843
KARAR NO : 2021/990
KARAR TARİHİ : 11.02.2021

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü;
1)Sanık hakkında dava konusu suç ile ilgili olarak daha önce CMK’nin 231. maddesi uyarınca hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmiş, denetim süresi içinde kasıtlı bir suç işlemesi nedeniyle duruşma açılıp hükmün açıklanmasına karar verilerek yeniden hüküm kurulmuş ise de; temyize konu olan ve kesinleşmesi halinde infaza verilecek hükmün yeni hüküm olduğu, bu nedenle kararın dayandığı tüm kanıtların, bu kanıtlara göre ulaşılan sonuçların, iddia, savunma, tanık anlatımları ve dosyadaki diğer belgelere ilişkin değerlendirmeler ile sanığın eylemlerinin ve yüklenen suçun unsurlarının nelerden ibaret olduğunun, hangi gerekçeyle hangi delillere üstünlük tanındığının açık olarak gerekçeye yansıtılması ve bu şekilde cezanın şahsileştirilmesi gerekirken, açıklanan ilkelere uyulmadan, Anayasa’nın 141/3 ve 5271 sayılı CMK’nin 34 ve 223, 230. maddelerine aykırı davranılması,
2)Sanık hakkındaki hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının 31.01.2014 tarihinde kesinleştiği, mahkemece hükmün açıklanmasına dayanak gösterilen… 3. Asliye Ceza Mahkemesinin 2015/554 Esas 2015/184 Karar sayılı ilamı ile sanık hakkında verilen seçenek tedbirin mahkumiyet hükmü olmadığı anlaşılmakla, sanığın denetim süresi içerisinde başkaca kasıtlı suçtan mahkumiyet kararı verilip verilemediği araştırılmadan, CMK’nin 231/11. maddesi uyarınca bu ilam yönünden hükmün açıklanması koşullarının oluşmadığı gözetilmeden, yazılı şekilde hükmün açıklanması suretiyle mahkumiyet kararı verilmesi,
3)Hapis cezasına mahkumiyet kararı verilen sanık hakkında, 5237 sayılı TCK’nin 53/1. maddesinin uygulanması bakımından, Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas- 2015/8 Karar sayılı kararı ile TCK’nin 53. maddesindeki bazı hükümlerin iptal edilmesi nedeniyle, hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerle 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesi ile değişik 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 11.02.2021 gününde oy birliğiyle karar verildi.