YARGITAY KARARI
DAİRE : 1. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/7699
KARAR NO : 2021/9771
KARAR TARİHİ : 03.06.2021
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Kasten yaralama, tehdit
HÜKÜMLER : Mahkumiyet
Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Sanığın temyiz dilekçesinin içeriğine göre hakkında verilen mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz isteminde bulunduğu belirlenerek yapılan incelemede;
Mağdur, sanığın gelini olduğundan, 5237 sayılı TCK’nin 86/3-a. bendi uygulanamayacağından tebliğnamenin düşüncesine iştirak edilmemiştir.
Sanığın temyiz incelemesine konu eylemleri, 5237 sayılı TCK’nin 86/2. maddesi kapsamında yer alan “Basit Kasten Yaralama” suçuna ve TCK’nin 106/1-2.cümlesi kapsamında yer alan “Basit Tehdit” suçuna ilişkin ise de, sanık ve temyiz dışı sanıklar Yaşar ve Fatma hakkında Karapınar Cumhuriyet Başsavcılığınca hazırlanan 2016/341 numaralı iddianame ile TCK’nin 125/1-4. maddelerinden de cezalandırılmaları istemiyle dava açıldığı anlaşılmakla, 5271 sayılı CMK’nin 251/8. maddesinin ”Basit yargılama usulü, bu kapsama giren bir suçun, kapsama girmeyen başka bir suçla birlikte işlenmiş olması hâlinde uygulanmaz.” şeklindeki hükmü karşısında, sanık hakkında basit yargılama usulü uygulanamayacağından; tebliğnamenin bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir.
1) Sanık hakkında tehdit suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelen temyiz sebeplerinin yapılan incelemesinde;
İddia, kabul ve tüm dosya kapsamına göre; sanığın eyleminin şikayete tabi 5237 sayılı TCK’nin 106/1-2. cümlesi kapsamında kaldığı, mağdurun 17.12.2015 tarihli celsede sanıktan şikayetçi olmadığını, sanığın da aynı celsede şikayetten vazgeçmeyi kabul ettiği anlaşılmakla, şikayetten vazgeçmeyi kabul eden sanık hakkında TCK’nin 73/4. ve 5271 sayılı CMK’nin 223/8. maddeleri gereğince düşme hükmü verilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA,
2) Sanık hakkında kasten yaralama suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelen temyiz sebeplerinin yapılan incelemesinde;
a) Sanık hakkında düzenlenen iddianamede, 5237 sayılı TCK’nin 35. maddesinin uygulanması talep edildiği halde; bu maddenin uygulanmaması ihtimaline binaen ek savunma hakkı tanınmadan karar verilmesi suretiyle 5271 sayılı CMK’nin 226. maddesine muhalefet edilerek sanığın savunma hakkının kısıtlanması,
b) Sanığın mağdura taş ve odun fırlattığı ancak isabet ettiremediği nedenle eyleminin teşebbüs aşamasında kaldığının tüm dosya kapsamından sabit olup, iddia ve kabul edilmesine rağmen, gerekçe ile hükümde çelişkiye neden olmak suretiyle tamamlanmış silahla basit kasten yaralama suçundan mahkumiyetine karar verilmesi,
Kabul ve uygulamaya göre;
c) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas – 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesindeki bazı ibarelerin iptal edilmesi ve 15/04/2020 tarihinde yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin 3. fıkrasının 1. cümlesine “ertelenen veya” ibaresinden sonra gelmek üzere “denetimli serbestlik tedbiri uygulanarak cezası infaz edilen” ibarelerinin eklenmesi nedenleriyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 03.06.2021 gününde oy birliğiyle karar verildi.