YARGITAY KARARI
DAİRE : 1. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/6527
KARAR NO : 2021/1941
KARAR TARİHİ : 22.02.2021
Basit yaralama suçundan sanık …’nün, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 86/2, 62/1 ve 52/2. maddeleri gereğince 2.000,00 Türk lirası adlî para cezası ile cezalandırılmasına, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 231/5. maddesi gereğince hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair Gelibolu Sulh Ceza Mahkemesinin 31.01.2014 tarihli ve 2013/323 Esas, 2014/120 Karar sayılı kararının 04.03.2014 tarihinde kesinleşmesini müteakip, sanığın denetim süresi içinde 17.12.2018 tarihinde işlediği suçtan mahkum olduğunun ihbâr edilmesi üzerine, hükmün açıklanmasına ve sanığın 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 86/2, 62/1 ve 52/2. maddeleri gereğince 2.000,00 Türk lirası adlî para cezası ile cezalandırılmasına ilişkin anılan Gelibolu 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 18.06.2020 tarihli ve 2020/197 Esas, 2020/182 Karar sayılı kararına karşı Adalet Bakanlığının 07.12.2020 tarihli ve 2020/16862 sayılı yazısıyla kanun yararına bozma isteminde bulunulduğundan bu işe ait dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 15.01.2021 tarihli ve 2021/1914 sayılı tebliğnamesi ile Dairemize gönderilmekle incelendi.
Mezkur ihbarnamede;
Dosya kapsamına göre, adı geçen sanık hakkında Gelibolu Sulh Ceza Mahkemesinin 31.01.2014 tarihli kararı ile hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verildikten sonra, denetim süresi içinde yeni bir suç işlediğinden bahisle hükmün açıklanmasına karar verilmiş ise de, hükmün açıklanmasına neden olan Gelibolu 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 09.01.2020 tarihli ve 2019/268 Esas, 2020/6 sayılı kararında sanık hakkında taksirle bir kişinin yaralanmasına neden olma suçundan adlî para cezasına karar verildiğinin anlaşılması karşısında, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 231/11. maddesinde yer alan “Denetim süresi içinde kasten yeni bir suç işlemesi veya denetimli serbestlik tedbirine ilişkin yükümlülüklere aykırı davranması halinde, mahkeme hükmü açıklar.” şeklindeki düzenlemeye aykırı olarak, taksirle işlenmiş bir suçtan dolayı verilen mahkûmiyet nedeniyle sanık hakkındaki hükmün açıklanamayacağı gözetilmeden, yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmediğinden bahisle, 5271 sayılı CMK’nin 309. maddesi gereğince anılan kararın bozulması lüzumunun ihbar olunduğu anlaşıldı.
Gereği görüşülüp düşünüldü:
5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 231/11. fıkrasında yer alan “Denetim süresi içinde kasten yeni bir suç işlemesi veya denetimli serbestlik tedbirine ilişkin yükümlülüklere aykırı davranması halinde, mahkeme hükmü açıklar. Ancak mahkeme, kendisine yüklenen yükümlülükleri yerine getiremeyen sanığın durumunu değerlendirerek; cezanın yarısına kadar belirleyeceği bir kısmının infaz edilmemesine
ya da koşullarının varlığı halinde hükümdeki hapis cezasının ertelenmesine veya seçenek yaptırımlara çevrilmesine karar vererek yeni bir mahkûmiyet hükmü kurabilir.” şeklindeki düzenleme nazara alındığında, denetim süresi içinde kasıtlı suç işleyen sanık hakkında mahkemece daha önce açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilen hükmün açıklanmasına karar verilmesi gerektiği halde; ihbar konusu suçun taksirle yaralama suçu olduğu gözetilmeden hükmün açıklanmasına karar verilmesinde isabet bulunmamaktadır.
Bu nedenle, Adalet Bakanlığının kanun yararına bozma isteyen yazısına dayanan tebliğnamede ileri sürülen düşünce yerinde görüldüğünden; Gelibolu 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 18.06.2020 tarihli ve 2020/197 Esas, 2020/182 Karar sayılı kararının 5271 sayılı CMK’nin 309/4. maddesi gereğince kanun yararına BOZULMASINA, müteakip işlemlerin mahallinde yerine getirilmesine, dosyanın mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 22.02.2021 gününde oybirliğiyle karar verildi.